มนต์ยั่วรัก ดวงใจอินทรี

มนต์ยั่วรัก ♡ 3 คำทำนาย

เสียงดังกึกก้องไปทั้งผืนน้ำ ระเบิดพวยพุ่งกลายเป็นกลุ่มควันขนาดใหญ่

..ปัง..

..ปัง...

เสียงปืนหลายสิบนัดนำมาซึ่งความสูญเสียครั้งใหญ่ให้กับอินทรีคอร์ปอเรชั่น บริษัทที่ได้รับสัมปทานในแหล่งพลังงานธรรมชาติกลางทะเลอันดามัน

อินทรีเหม่อมองไปบนผิวน้ำเงียบสงบหลังจากเหตุการณ์กราดยิงบนแท่นขุดเจาะน้ำมันเมื่อปีก่อนผ่านไป

คนงานนับสิบสูญหาย ตายบวกบาดเจ็บอีกนับไม่ถ้วน มูลค่าของความสูญเสียยังไม่มากเท่ากับความเสียใจของครอบครัวที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง

หนึ่งปีที่ผ่านมาการเยียวยาเพื่อช่วยบรรเทาความเจ็บปวดที่เกิดจากการสูญเสียทำให้บางครอบครัวพอลืมตาอ้าปากได้ แต่สำหรับบางครอบครัวที่มีกันเพียงไม่กี่คน การช่วยเหลือใดๆ มิอาจทดแทนหนึ่งชีวิตที่จากไปตลอดกาล

ครอบครัวหลายครวบครัวขาดเสาหลัก ขาดรายได้ ขาดที่พึ่งพิง

ดวงตาสีเข้มดุจนกอินทรีมองไปยังจุดหมายปลายทางอีกแห่งที่ต้องได้รับการเยียวยาต่อเนื่อง

เกาะพันดาวเป็นเกาะเล็กๆที่อินทรีเป็นเจ้าของ มีครอบครัวชาวเกาะที่สูญหายและเสียชีวิตจากเหตุการณ์ครั้งนี้สองคน

หนึ่งในนั้นเป็นชายอายุสี่สิบแปดปีอยู่ลำพังกับหลานสาวอายุเท่าไหร่อินทรีไม่แน่ใจ ไม่มีประวัติ ไม่มีรูปภาพ มีเพียงข้อมูลเบื้องต้นที่ได้จากการกรอกใบสมัครเมื่อตอนแรกเข้าทำงาน..

อินทรียกนาฬิกาข้อมือราคาแพงขึ้นดู ก่อนจะขยับแว่นกันแดดสีดำให้ปกปิดความร้อนจากรังสีที่กำลังเจิดจ้าแผดเผา ถือโอกาสในการเดินทางมาเกาะส่วนตัวเล็กๆ แถบอันดามันครั้งนี้พักผ่อนไปในตัว

อินทรีตั้งใจจะสำรวจภูมิประเทศของเกาะพันดาวเพื่อค้นหาถ้ำของนกนางแอ่นที่มีอยู่เป็นจำนวนมากทางทิศตะวันออกของเกาะ อินทรีรับรู้ถึงขุมทรัพย์มูลค่ามหาศาลตั้งแต่เกาะแห่งนี้ตกทอดมาถึงตัวเอง

นกนางแอ่นทำรายได้มหาศาลถ้าเพียงแต่จะมีการพัฒนาบุกเบิกดูแลให้ผลผลิตออกสู่ตลาดโลกและตลาดในประเทศจีน ด้วยราคาที่ตกกิโลกรัมละหลายแสนบาททำให้อินทรีต้องเดินทางมาศึกษาหาข้อมูลด้วยตัวเอง

เกาะพันดาวเป็นเกาะที่สวยงามมีธรรมชาติที่ยังไม่ถูกรุกราน ชื่อพันดาวได้มาจากยามค่ำคืนที่เหมือนเกาะจะไม่มีวันหลับไหล ดวงดาวนับพันนับล้านดวงแข่งกันส่องประกายลงมาบนหาดทรายสีขาวนุ่มเหมือนปุยนุ่น

อินทรีสูดลมหายใจรับเอาอากาศสดชื่นเย็นฉ่ำเข้าปอด วันนี้มีเวลาแค่หนึ่่งชั่วโมงในการพบปะพูดคุยกับครอบครัวคนงานที่เสียชีวิต และมีเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงในวันพรุ่งนี้เพื่อสอบถามให้การช่วยเหลือหลานสาวของคนงานที่สูญหาย

เวลาของอินทรีมีค่า ทุกนาทีถูกกำหนดเอาไว้อย่างแน่นอนเหมือนเข็มนาฬิกาที่กระดิกไปอย่างแน่วแน่เที่ยงตรง ไม่มีวอกแวกออกนอกลู่นอกทางเป็นไปตามแผนที่อินทรีวางเอาไว้

"บ้านของคนงานที่เสียชีวิตอยู่หลังเนินเขาครับ" 

พัน เป็นทั้งผู้ช่วยและบอดี้การ์ดพูดขึ้น

"วันนี้ไปคุยกับครอบครัวคนเสียชีวิตก่อน พรุ่งนี้ไปเยี่ยมครอบครัวที่สูญหาย"

----------☆《《♡♡》》☆-----------

เรือยอร์ชจอดเทียบท่าสะพานไม้หน้าบ้านพักหลังใหญ่ของอินทรี น้ำทะเลสีครามใสกระจ่างมองเห็นแม้กระทั่งก้อนหินและผืนทรายสีขาวใต้น้ำ ปลาตัวเล็กหลากสีแหวกว่ายหลบหายไปตามแนวประการัง

อินทรีถอนหายใจ เกาะแห่งนี้อินทรีได้ครอบครองเป็นเจ้าของมานาน นานมากจนเกือบลืม ไม่เคยใส่ใจ ไม่เคยกลับมาดูแล ปล่อยให้คนบนเกาะดูแลกันเอง

บ้านพักยังคงสภาพสมบูรณ์ คนงานบนเกาะผลัดเปลี่ยนกันมาทำความสะอาดและซ่อมแซมอย่างสม่ำเสมอเป็นที่น่าพอใจ

อินทรียกแก้วน้ำเย็นจัดขึ้นดื่มจนหมด หยิบแว่นกันแดดมาสวม เดินออกจากบ้านในเวลาบ่ายสองโมงเป๊ะตามที่วางแผนเอาไว้

ทางเดินที่มุ่งไปสู่บ้านของคนงานที่เสียชีวิตปกคลุมด้วยทิวไม้รกครึ้ม อินทรีเดินลงเนินที่ถูกชาวบ้านสร้างขึ้นแบบง่ายๆไม่ทำลายธรรมชาติ หินก้อนใหญ่ถูกนำมาเรียงเป็นขั้นบันได

บ้านชาวเลหลายสิบหลังมองเห็นได้จากจุดที่อินทรียืนอยู่

เสียงเด็กที่กำลังวิ่งเล่นไล่จับกันดังแว่วๆมาให้ได้ยิน

"ตรงนั้นมุงอะไรกัน?"

อินทรีขยับแว่นกันแดดขึ้นเพื่อมองให้แน่ใจ มีชาวบ้านนับสิบคนรวมถึงเด็กๆมุงอะไรบางอย่างบนแคร่ไม้ใต้ต้นมะม่วง

"ผมจะไปดูก่อนครับ"

"ไม่เป็นไร"

อินทรีไม่อยากเสียเวลา บอกปัดแล้วก้าวยาวๆตรงดิ่งเข้าไป

"นายท่าน! นายท่านมาแล้ว"

เสียงดังกังวานแหวกวงล้อมของคนนับสิบออกมา

"นายหัวอินทรี!"

หนึ่งในชาวเลที่พอจะจำหน้านายหัวเจ้าของเกาะได้ตะโกนเสียงดัง ชายหญิงที่กำลังมุงแหวกออกเป็นทาง เปิดให้อินทรีได้เห็นชายสูงวัยผมขาวโพลนถูกมวยขึ้นสูงมีเถาวัลย์รัดร้อยแปลกประหลาดราวคนบ้า!

"ทำอะไรกัน!?"

อินทรีแค่นเสียงไม่พอใจ

"ตาคนนี้ดูดวงแม่นมากนายหัว"

"ดูดวง! ไปเถอะพัน"

ไร้สาระเกินกว่าจะสนใจ อินทรีตั้งท่าจะหันหลังกลับ ในสมองจดบันทึกเรื่องเร่งด่วนที่ต้องจัดการทันทีในคืนนี้คือการขจัดความเชื่องมงายของคนบนเกาะ

"หยุดก่อนนายท่าน! ท่านมาไกลมาก มาเพราะควันไฟที่เคยลุกไหม้ เสียงดังเหมือนฟ้าพิโรธ เลือดไหลนอง ท้องน้ำสว่างจ้า ผู้คนล้มเจ็บ ตาย หายไปในทะเล"

"เรื่องพวกนี้ไม่ต้องทาย ไม่มีใครที่ไม่รู้ อืมม.. อาจจะยกเว้นหนึ่งคน ตาเฒ่าโกหกหลอกเอาเงินชาวบ้าน!"

อินทรีชะงัก ริมฝีปากกระตุก พูดด้วยน้ำเสียงเหยาะหยันดูถูก

"ข้าได้ยิน! ได้ยินเสียงโมบายเหนือชายคาบ้าน ข้าได้ยินเสียงกำไลที่ข้อมือ ข้าได้ยินเสียงหัวเราะ และข้าได้ยินเสียงหัวใจของนายท่าน"

ชายชรากดยิ้มลึกลับ หลับตาลงช้าๆ น้ำเสียงกังวานน่าฟัง

"หมายความว่ายังงัย!?"

อินทรีเค้นเสียงกร้าวไม่พอใจ

"ท่านจะไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ บางอย่างกำลังใกล้เข้ามา ความวุ่นวายสับสนจะมาแทนที่ความเงียบเหงาน่าเบื่อ..หึ..หึ.."

"บ้า! พูดไม่รู้เรื่อง"

"หญิงงามอ่อนหวานที่ท่านคิดว่าใช่ อาจไม่ใช่"

"พูดอะไรตาแก่? หุบปาก!"

อินทรีกระชากเสียง โกรธจัด

"ท่านต้องการใครบางคนหรือบางสิ่งมาทำให้ชีวิตของท่านไม่เหมือนเดิม อ้าา.. กำลังมา กำลังใกล้เข้ามาทุกที ท่านไม่มีทางหนีรอด เป็นคำสั่งจากเบื้องบน..ฮ่า..ฮ่า.."

"ให้ตายซิวะ! งมงาย ไม่มีการศึกษา"

อินทรีคำรามเสียงกร้าว หันหลังเดินจากมาด้วยความเดือดดาล โมโหตัวเองที่หลงฟังเรื่องไร้สาระจากคนสติไม่ดี..

----------☆《《♡♡》》☆-----------