Asker ve Genç Kız

Bölüm 2: Murat’ın Gelişi

Karasu köyünde günler sessizdi. Akşamüstü güneşi, ufukta yavaşça batarken, taş duvarların gölgeleri uzayıp evlerin önüne düşüyordu. Köydeki sessizlik, doğanın bir parçası gibi görünüyordu; ama aslında bu sessizlik, köyün yıllardır yaşadığı endişelerin bir yansımasıydı. Terör tehdidi, köylülerin omuzlarına görünmez bir yük bindirmişti. Bu yüzden, köye bir askeri karakol inşa edileceği haberi umut kadar tedirginlik de getirmişti. Köylüler, yeni gelen komutanı ve askerleri görmek için sabırsızlanıyor ama bir o kadar da korkuyorlardı.

Şöhret köye bir karakol yapılacağını duyunca belli belirsiz heyecanlanmıştı. Tek düze geçen günlerine bir renk, monoton hayatına bir değişiklik gelecekti.

O gün ilerleyen saatlerde Komutan Murat, arazi aracının direksiyonunda, köyün taşlı yollarında ilerliyordu. Sert yüz hatları ve keskin bakışlarıyla yolu takip ediyor, aynı zamanda bu yeni görevin heyecanını taşıyordu. Askerlik onun hayatında bir meslekten çok daha fazlasıydı. Yıllar boyunca, görev yaptığı her yerde hem bir asker hem de bir insan olarak kendini kanıtlamıştı. Ama Karasu, bugüne kadar karşılaştığı görevlerin en zorlarından biri olacaktı. Yalnızlığı ve izole yapısıyla bu köy, onun geçmişte yaşadığı ve çalıştığı yerlerden çok daha zorluydu.

Aracın tozlu camlarından köyün ilk görüntüleri belirmeye başladığında, Murat bir süre sadece manzarayı izledi. Taş evlerin arasında uzanan dar yollar, küçük tarlalar ve bir avuç insan… Bu görüntü ona hem tanıdık hem de yabancıydı.

Murat’ın dikkat çekici yapısı, onu daha araçtan inmeden bile fark edilir kılıyordu. Boyu, 1.90’ın üzerinde, geniş omuzlarıyla tek başına bile bir otorite hissi yayıyordu. Üniformasının altında belirgin kasları, yılların fiziksel mücadelesini ve disiplinini yansıtıyordu. Kol kasları, sanki taş gibi sert ve vücudu tamamen simetrik bir güç anıtı gibiydi. Köy meydanına geldiğinde, aracın kapısını açıp dışarı atladığında, iri yapısı güneş ışığında daha da dikkat çekici hale gelmişti.

Gözleri elaydı; keskin, derin bir anlam taşıyan bakışları vardı. Bu gözler, hem liderlik hem de bir savaşçının sertliğini barındırıyordu. Çene hattı keskindi, sakalları düzgün kesilmişti. Hafif dalgalı koyu saçları, disiplinle kısaltılmıştı. Üniformasının içindeki duruşu, çevresine net bir mesaj veriyordu: Disiplinli bir asker, kararlı bir adam ve güçlü bir erkek...

Araçtan inen Murat komutanı köydeki birkaç kişi uzaktan izliyordu. Çocuklar, onun boyunun uzunluğuna ve iri cüssesine hayran hayran bakıyordu. Köylü kadınlar, bu yabancının hem heybetinden hem de güçlü varlığından etkilenmişti. Erkekler ise daha temkinliydi. Otoriter biri olduğu açıkça belli olan bu adama karşı biraz mesafeliydiler; bu otorite onları bir miktar huzursuz ediyordu.

Komutan Murat meydanda durup etrafına göz gezdirdi. İlk dikkatini çeken, köyün yorgunluğu oldu. İnsanların yüzlerindeki çizgiler, burada hayatın kolay olmadığını anlatıyordu. Toprak yolların kenarındaki taş evler bile zamanın ağırlığını taşıyordu. Bu köyde, bir şeyleri düzeltmek için çok çalışması gerektiğini hemen anlamıştı.

Yanına gelen genç bir asker, selam vererek konuşmaya başladı:

“Komutanım, sizin için hazırlanan geçici çadırlar hemen ileride. İnşaat malzemeleri de geldi.”

Murat, başını sallayarak askere döndü. Sesi, fiziki görünüşü kadar etkileyiciydi; derin, tok ve güven vericiydi.

“Güzel. Hemen işe başlayalım.” dedi. Sesi kararlılığının ve özgüveninin tartışmasız sağlamlığını yansıtıyordu.

Asker, Murat’ın kararlılığı karşısında selam verip diğerlerine haber vermek için ayrıldı. Onun emri altındaki birçok kişi gibi, bu genç asker de Murat’a hayranlık duydu. Çünkü Murat sadece emir veren bir komutan değildi; aynı zamanda elini taşın altına koyan bir askerdi.

Murat, köy meydanından geçerek karakolun inşa edileceği alana doğru ilerledi. Her adımı yolları titretiyordu. Yürüyüşü bile güçlü ve kararlıydı. Üniformasının altındaki geniş sırtı, akşam güneşi altında parlıyordu. Askerlerinin yanında durup ellerini beline koyarak malzemelere göz attı. İşe bir an önce başlamalıydı..