Gece ilerledikçe ardıç ağacının altında, gecenin soğuğu usulca yüzlerine dokunmaya başladı. Şöhret, ince elbisesinin içinde üşümeye başladığını hissetti. Ellerini kollarına dolayarak soğuktan korunmaya çalışırken Murat’ın gözleri bir an ona kaydı. Onun titreyen bedenini ve dudaklarını fark etti.
“Üşüyorsun,” dedi Murat, sesi düşük ama netti.
Şöhret başını sallamak yerine gülümsemeye çalıştı. “Hayır, iyiyim,” dedi, ama aslında oldukça üşüyordu.
Murat, onun bu inadı görmezden gelerek kamuflaj ceketini çıkardı ve Şöhret’in omuzlarına yerleştirdi. Ceketin sıcaklığı, Şöhret’in yüzünde bir minnettarlık uyandırdı. “Bunu giymelisin,” dedi Murat, bakışlarını kaçırarak.
Şöhret, ceketin kokusunu içine çekti; hafif bir toprak ve tütün karışımı, Murat’ın varlığını hissettiren bir iz gibiydi. “Y
