EP.1 ลูกหนูขี้กลัว
1181 Words
รามิน ลูกชายคนโตของริคคาร์โด้ (อดีตมาเฟียอิตาลี) มีอายุครบสิบสองปีในวันนี้ นิสัยเลือดร้อนเหมือนพ่อเริ่มแสดงออกมาให้ทุกคนได้ประจักษ์
"ปล่อยน้อง!"
รามินยืนจังก้าขวางทางกลุ่มเด็กที่เกาะกลุ่มเล่นใกล้กับค่ายมวยไวยวิโรจน์ ซึ่งเป็นบ้านของขนมผิงลูกสาวคนเล็กของโดนัทกับเจค
นาวาอากาศเอกรามิน จิโอซ่านเน่ (รามิน)
ทหารอากาศของกองทัพสหรัฐ ประจำการอยู่บนเรือรบในคาบสมุทรเกาหลี
ขนมผิง ยัยเด็กตัวกระเปี๊ยกเหมือนลูกหนูขี้กลัว กำลังยืนตัวสั่นปล่อยให้เจ๊ใหญ่ในกลุ่มดึงผมเปีย
พี่สาวคนโตของขนมผิงกับพี่ชายยังไม่กลับมาจากโรงเรียน ทำให้ขนมผิงถูกรังแกเป็นประจำเพราะรูปร่างเล็กกระทัดรัดที่สุดในกลุ่ม หนูน้อยมีหน้าตาเหมือนลูกหนูตัวเล็กที่หวาดกลัวขี้ตื่นตลอดเวลา
ขนมผิงมักจะกอดตุ๊กตาเพนกวินเน่าๆเอาไว้ในอ้อมกอด ดวงตากลมโตทอแสงมีความสุขมองไปที่กลุ่มเด็กที่กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน
หลายต่อหลายครั้งที่เด็กๆไม่อยากให้ขนมผิงเล่นด้วยอาจเป็นเพราะรูปร่างที่เล็กกระจิ๋วเหมือนเด็กขาดสารอาหาร หรืออาจจะเป็นเพราะขนมผิงไม่ค่อยพูดส่วนใหญ่จะยิ้มรับแล้วทำตามคำสั่งของแตงโม
ไม่ว่าจะถูกแกล้งสักกี่ครั้ง ถูกตวาดสักกี่หน แต่ขนมผิงก็ไม่เคยจำ หนูน้อยจะมองด้วยสายตาเซื่องเหมือนลูกแมว ยิ้มอ่อนเยาว์ไร้เดียงสาปรากฏขึ้นทุกครั้งที่เห็นเด็กคนอื่นหัวเราะมีความสุข
ต่างจากพี่สาวกับพี่ชายที่ได้นิสัยห้าวมาจากแม่โดนัท พี่ทั้งสองคนจะคอยคุ้มครองน้องสาวคนเล็กเสมอ เฉกเช่นเดียวกับรามิน
"ยัยหมูอ้วนปล่อยผมเปียของขนมผิง"
รามินเค้นเสียงแข็ง กำมือเป็นหมัดข้างตัว ถึงตัวจะเล็กกว่าเจ๊ขาใหญ่ในกลุ่มแต่ใช่ว่าจะกลัว
รามินตามแม่ดรีมมาที่บ้านเพื่อมาเยี่ยมยายที่กำลังป่วย เสียงร้องไห้เหมือนลูกแมวของขนมผิงแม้รามินจะยู่ไกลหลายร้อยเมตรก็ยังได้ยิน
แม่ดรีมกับโดนัทแม่ของขนมผิงเป็นเพื่อนรักกัน บ้านยายกับค่ายมวยของขนมผิงอยู่ติดกัน
ความผูกพันและเรื่องราวความรักเกิดขึ้นในช่วงเวลาเดียวกันทำให้ทั้งสองครอบครัวสนิทสนมกันมาก
"รามิน ไอ้ลูกคนรวย! อย่ามายุ่งเรื่องผู้หญิง ขนมผิงนั่งลงถ้าอยากจะเล่นด้วยกัน"
แตงโมเป็นเจ้าแม่ของเล่น อายุสิบสองเท่ากับรามินแต่ตัวใหญ่อ้วนเกินวัย ของเล่นจำนวนมากแตงโมจะขนมาจากบ้าน แล้วนำมากองไว้ใต้ต้นมะม่วงทุกวันหยุดเสาร์อาทิตย์เพื่อเรียกเด็กๆในระแวกเดียวกันให้มาจับกลุ่มเล่น โดยมีแตงโมเป็นหัวโจก
"ขนมผิงมาหาพี่ ไม่ต้องเล่นกับยัยหมูอ้วนขี้รังแก"
รามินแค่นเสียงดูถูกขึ้นจมูกได้สมกับความเป็นลูกผู้ดี
"ไอ้รามิน!"
แตงโมหยิบปืนฉีดน้ำขึ้นมาแล้วฉีดเข้าใส่ขนมผิง รามินเป็นผู้ชายถ้าสู้อาจจะแพ้ แต่ถ้าแกล้งขนมผิงรามินจะดิ้นพล่านเหมือนถูกรังแกเสียเอง
"อื้ออ.. อย่า เปียกเสื้อผ้า"
หนูน้อยตัวกระเปี๊ยกมีหรือจะสู้เด็กทั้งกลุ่ม ทันทีที่ลูกพี่ฉีดน้ำใส่ ลูกน้องก็พลอยเห็นดีเห็นงามไปด้วย หยิบปืนฉีดน้ำระดมฉีดใส่ขนมผิงไม่ยั้ง
"ยัยหมูอ้วน! หยุดรังแกขนมผิง"
"ไม่หยุด แฮ่! .. ไอ้ลูกคนรวย"
แตงโมแลบลิ้นปลิ้นตาใส่
"ถ้าไม่หยุด จะโดนชกปาก"
รามินเค้นเสียงท่าทางเหมือนพ่อที่เคยเป็นมาเฟียทุกกระเบียดนิ้ว
"ไอ้รามิน ไอ้นักเลงหัวไม้! อย่าเข้ามา กรี๊ดดดดดด!"
แตงโมแหกปากร้องกรี๊ดทิ้งปืนฉีดน้ำ วิ่งหนี
...ปึ๊ก...
รามินเตะกระบอกปืนฉีดน้ำลอยละลิ่วตามหลังแตงโมด้วยความสะใจ
"กรี๊ดดดดดด!"
ลูกน้องแตกกระเจิง วิ่งตามลูกพี่ขาใหญ่ป่าราบ
--------------☆°•°•☆°•°•☆--------------
? ณ บ้านของยายรามิน
"ขมมผิงมานั่งตรงนี้ซิจ๊ะ"
ดรีมส่งยิ้มอ่อนโยนให้หนูน้อยที่กำลังยืนหลบอยู่หลังเก้าอี้หลังจากดรีมค้นหาเสื้อผ้าตัวเล็กที่สุดของรามินมาให้สวมแทนเสื้อผ้าเปียกชุ่ม
"...."
ขนมผิงหันซ้ายหันขวามองหารามิน ก่อนจะวิ่งจู๊ดเข้ามานั่งบนตักของดรีม
ละอองดาว ลุยซ์ลอนโซ่ (ขนมผิง) _นักกายภาพบำบัด
"น้าจะแกะผมเปียออกแล้วเป่าให้แห้ง วันนี้แม่โดนัทกับพ่อเจคไปไหนจ๊ะ?"
"แม่ไม่ค่อยสบาย พ่อเจคไปค่ายมวยที่อยุธยา"
หนูน้อยบอกเสียงเบา นั่งนิ่งปล่อยให้ดรีมแกะผมเปียเปียกชื้น
"แม่โดนัทเป็นอะไร?"
ดรีมขมวดคิ้ว โดนัทแข็งแรงเกินหญิงไม่เคยป่วยไม่เคยเจ็บ
"แม่ท้องเสีย แม่กินปูหลนที่พ่อทำ"
"อือออ.. คงกินเยอะละซิ"
ดรีมพูดยิ้มๆ รู้ดีว่าโดนัทหลงเสน่ห์ฝีมือการทำอาหารของเจคชนิดที่เอาสเต๊กมาแลกก็ไม่ยอม มีเท่าไหร่โดนัทกินเรียบไม่มีเหลือ
"จ๊ะ"
ขนมผิงบอก ก่อนจะหลุบตาลงต่ำ ซุกตัวเข้าหาดรีมเมื่อเห็นรามินก้าวเข้ามาในห้องรับแขก
"มาแล้วเหรอพ่อนักเลงหัวไม้"
ดรีมแกล้งเอ็ดลูกชาย รู้ว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่เด็กๆจะเล่นแล้วทะเลาะกัน แต่รามินเป็นผู้ชาย ไม่ควรเข้าไปยุ่งกับเด็กผู้หญิง
ลูกชายของดรีมตั้งใจเอาตัวเข้าไปหาเรื่องเพราะทนไม่ได้ที่เห็นขนมผิงถูกรังแก จริงๆแล้วพี่สาวกับพี่ชายของขนมผิงจะคอยจัดการกับแตงโมถ้าเห็นน้องสาวถูกแกล้ง แต่ถ้าวันไหนสองพี่น้องไปโรงเรียน ขนมผิงจะแอบโดนัทออกมายืนดูเด็กๆเล่นเป็นประจำทั้งๆที่รู้ตัวว่าจะต้องโดนรังแก..
"...."
รามินหันหน้าหนี เห็นยัยตัวกระเปี๊ยกแล้วโมโห
"พ่อไปเคลีย์รอบที่สองแล้วรู้มั๊ย?"
ดรีมบอกลูกชาย พ่อริคต้องไปพบผู้ปกครองของแตงโมเป็นครั้งที่สอง ครั้งแรกรามินช่วยขนมผิงด้วยการเตะของเล่นของแตงโมแตกกระจาย
แตงโมร้องไห้จ้าวิ่งกลับบ้านไปฟ้องพ่อแม่ ซึ่งพ่อริคต้องตามไปขอโทษพร้อมกับจ่ายค่าทำขวัญไปหลายหมื่น
"ผมไม่ชอบที่ยัยหมูอ้วนรังแกยัยลูกหนู"
"ดูเรียกน้องซิ ไม่น่ารักเลย ขนมผิงไม่โกรธพี่รามินใช่มั๊ย?"
"...."
หลบตา ไม่ตอบ
"น่ารักจัง ตัวเล็กนิดเดียว ผิวขาวจั๊วะเลย"
ดรีมยิ้มเอ็นดู ลูกสาวคนเล็กของโดนัทคนนี้ป่วยกระเสาะกระแสะตั้งแต่แรกเกิด ทำให้ร่างเล็กบอบบางน่าทะนุถนอน
ขนมผิงเป็นเด็กพูดน้อยเรียบร้อย ไม่เหมือนลูกสาวของดรีมที่เอาแต่ใจ ดื้อรั้นพอๆกับรามินและรามันต์
"น้ามีขนมเยอะเลย ขนมผิงนั่งรอตรงนี้กับพี่รามินนะจ๊ะ เดี๋ยวน้าไปเอามาให้"
"...."
ก้มหน้า ดึงเสื้อของดรีมเอาไว้ ไม่ยอมให้ไป
"กลัวอะไรจ๊ะ พี่รามินไม่กัดหรอก"
ดรีมหันมาส่งสายตาปรามๆ ให้ลูกชาย รู้ดีว่ารามินชอบทำเสียงแข็งใส่ขนมผิง..
--------------☆°•°•☆°•°•☆--------------
- Writer
