Habang pababa ako ng hagdan at suot-suot ang damit na nilagay ni Rayle sa kanyang kama kaina para akung nahihiya na hindi ko alam paano ba naman parang pantulog ang damit hindi naman siya maselan pero kasi medyo hindi ako sanay sa ganito at hanggang sa itaas ng tuhod ko lang ito. Medyo nahihiya nga ako dahil baka kung ano na ang mukha ko ngayon kasi naman Kleyton bakit mo nilangoy ang ilog na iyon paano nalang kung hinila ka ng halimas na iyon sa ilalim ng tubig malamang patay ka talaga at walang tutulong sayo.
Hanggang sa tuluyan na nga akung makababa hindi ko nalang pinahalata na nahihiya ako sa aking damit at bumalik na ako doon sa kusena kung saan kumakain si Rayle at hinihintay ako hindi ko alam kung makakapag-usap paba kami sa lagay na ito dahil natatalo talaga ng puso ko ang isipan
