wiyadasingkha@g*******m

//พรุ่บ เสียงเดินชนใครสักคนหนึ่ง เธอหันหน้าขึ้นมา อุ้บส์ เห้ยยยย “นี่แกใช่ไหม" ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน อ้อ ลืมบอก ทั้งสองที่ว่า ก็คือ เธอทั้งสอง เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยมัธยม และเธอทั้งสองก็ได้เจอกัน ที่มหาวิทยาลัย “วิวนี่เธอใช่ไหม"นํ้าใสพูดขึ้น“ใช่นี่ฉันเอง”เธอทั้งสองเรียนอยู่ตึกเดียวกัน ก็เลยเดินไปด้วยกัน“นี่วิวที่บ้านเธอเป็นยังไงบ้างล่ะ”นํ้าใสพูด“ก็เหมือนเดิมอ่ะเเหละยายก็ยังป่วย เพราไม่มีเงินรักษา” วิวพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆนํ้าใสจึงไม่ถามอะไรต่อ งั้นก็ขอแนะนำตัวเลยละกันสวัสดีฉันชื่อวิวอายุ22ยังเป็นนักศึกษาอยู่เลยที่บ้านของฉันยากจนมากตอนนี้ยายของฉันก็ป่วยอยู่ฉันเลยต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยงานที่ฉันทำอยู่ก็คือเป็นเด็กเสิร์ฟอยู่ในร้านอาหารชื่อดังร้านหนึ่งฉันเริ่มเรียนตั่งแต่10โมงพอเลิกเรียนตอน6โมงเย็นฉันก็ไปทำงานต่อเที่ยงคืนของทุกๆวันฉันถึงจะได้กลับบ้านชีวิตฉันก็วนเวียนอยู่อย่างนี้แหละ