หลง(แสนดี)

ตอนที่2 แสนดี2

"คุณแม่อยากให้แสนดีหมั้นค่ะ"คนตัวเล็กตกใจนิดหน่อยแต่แค่เพียงเสี้ยววิ เธอส่งมือเล็กยื่นไปหาคุณหญิงณีนุชที่นั่งอยู่ตรงข้ามสอดประสานเข้าด้วยรอยยิ้มไม่มีแววแห่งความกังวลสักนิด แสนดีไม่เคยคิดถึงเรื่องพวกนี้เพราะรู้สึกว่ามันไกลตัว และตัวเธอเองยังเด็กเพราะฉะนั้นหน้าที่ที่สำคัญของเธอคือการเรียนหนังสือและแสนดีก็ปฏิบัติแบบนั้นเสมอมา

"แสนดียินดีค่ะคุณแม่"

"ถ้าหนูไม่อยากหมั้นคุณพ่อก็ไม่…"เสียงหวานแทรกขึ้นก่อนที่ประโยคของท่านเจ้าสัวปราโมทย์จะสมบูรณ์ ไม่ได้คิดจะเสียมารยาทแต่ไม่อยากให้คุณพ่อที่เธอรักต้องเป็นกังวล

"แสนดีเต็มใจค่ะ คุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องคิดมากนะคะ แสนดีรู้ว่าคุณพ่อคุณแม่เป็นห่วงอยากให้หนูมีคนมาดูแล"รอยยิ้มไร้ซึ่งความทุกข์ใจของลูกสาวนั้นทำให้คุณหญิงณีนุชกับท่านปราโมทย์ดีใจไม่น้อย กลัวว่าทุกอย่างที่เอ่ยในวันนี้จะทำร้ายจิตใจลูกสาวจนเกินไปแต่เปล่าเลยแสนดีกลับเข้าใจถึงเหตุผลทุกอย่างโดยที่ท่านทั้งสองยังไม่ได้ปริปากพูดหรืออธิบายอะไรด้วยซ้ำ

บนโต๊ะอาหารมื้อค่ำจบลงด้วยเสียงพูดคุยแห่งความสุข แสนดีทานข้าวเยอะจนท้องน้อยยื่นออกมาจนป่อง เธอดึงซิปกระโปรงนักศึกษาลงคลายความอึดอัดไม่งั้นคงหายใจลำบาก เพราะอาหารอร่อยและมีคนที่แสนดีรักนั่งร่วมทานด้วยกันจึงทำให้มื้อค่ำวันนี้แสนดีเจริญอาหาร

"คุณแม่ขาแสนดีขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ คือไม่ไหวแล้วค่ะอึดอัดแถมจะอ้วกแล้วค่ะน้องทานเยอะไป"หลังจากที่เดินย่อยสักพักคนตัวเล็กก็รีบขอตัวทันที เพราะสภาพตัวเองตอนนี้ไม่ไหวแล้วอิ่มจนหนังท้องตึงสายตาก็เริ่มจะหย่อน

"ค่ะคนสวย"หอมแก้มลูกสาวอีกครั้งแล้วปล่อยให้ร่างบางได้ทำตามที่เธอร้องขอ

แสนดีอยู่ในห้องน้ำสำรวจเรือนร่างที่เปลือยเปล่าตรงหน้ากระจกบานใหญ่ ทุกอย่างอวบอัด ตึงเด้ง แน่นอนมีแค่เพียงเธอเท่านั้นที่รับรู้ ร่างบางหมุนซ้ายบิดขวาชื่นชมความขาวความงดงามของร่างกายตัวเอง เนินสามเหลี่ยมที่ไร้ซึ่งขนปกคลุมแสนดีมองแล้วยิ้ม เธอไม่เคยให้ชายใดได้แตะต้องไม่มีทาง คุณหญิงสอนเสมอให้รักนวลสงวนตัวเพราะเราเป็นผู้หญิง ถึงแสนดีจะเป็นเด็กสมัยใหม่มีความเชื่อมั่นในตัวเองสูงแต่เธอก็ปฏิบัติตามคำสอนของคุณแม่อย่างไม่ปล่อยผ่าน

"สวยเหมือนกันนะเนี่ย"หัวเราะคิกคักแล้วเดินไปยังอ่างอาบน้ำราคาแพงที่มีน้ำอุ่นเหมาะกับสภาพผิว แสนดีลูบไล้ร่างกายด้วยสบู่เหลวแบรนด์เนมราคาแพงหอมฟุ้งจนติดตัวที่ใครๆหลายคนต้องทักถามว่าใช้อะไรตัวหอมจัง

แสนดีใช้เวลาอาบน้ำเกือบชั่วโมงเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่เธอชอบที่สุด ผ้าขนหนูผืนนุ่มสั้นถูกคว้ามาพันกายโดยผู้ชายหลายคนคงอยากเป็นผ้าขนหนูผืนนั้น เด็กสาวสวมชุดนอนสายเดี่ยวผ้าบาง มันร่นขึ้นจนเห็นความใหญ่ของแก้มก้นเวลาเยื้องย่าง ดูเซ็กซี่เย้ายวน ปลายผมที่เปียกนิดหน่อยถูกเป่าด้วยไดรฟ์จนแห้งสนิท ครีมบำรุงถูกทาไม่ได้โบกมากมายแต่ก็ไม่ละเลยเพื่อความสวย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"แสนดีลูกคุณแม่เอานมมาให้ดื่มก่อนนอนค่ะ"ประตูหน้าห้องถูกเคาะถึงสามครั้ง แสนดีละใบหน้าออกจากโต๊ะเครื่องแป้งแล้วมองไปยังต้นเสียงที่แว่วเข้ามา เธอรีบลุกอย่างที่ไม่ต้องให้คุณแม่คนสวยต้องรอนาน

"ขอบคุณค่ะคุณแม่"รับนมอุ่นมาดื่มจนหมดแก้ว คราบสีขาวยังติดที่มุมปากแม้จะโตแค่ไหนแต่ก็ยังมีความเป็นเด็กแฝงอยู่ คุณหญิงหยิบทิชชูซับมุมปากให้ลูกสาวมองเครื่องหน้าที่ไร้เครื่องสำอางนั่น แต่ความสวยกลับไม่ลดลงเลยสักนิด

"พรุ่งนี้ช่วงเย็นคุณแม่กับคุณพ่อต้องกลับนะคะ อาทิตย์หน้าถึงจะกลับมาหาหนู เหงาไหมคะคุณแม่ขอโทษมากๆที่ไม่มีเวลาให้หนูเลย"คุณหญิงเริ่มน้ำตาคลอ เด็กสาวไม่เคยงอแงหรือทำให้ท่านต้องทุกข์ใจ มีแต่คุณหญิงเองที่คิดมากและรู้สึกว่าตัวเองผิดเป็นคุณแม่ที่ไม่ได้เรื่อง

"งื้อ ไม่เอาค่ะคุณแม่ไม่ต้องขอโทษน้องนะคะ น้องไม่เหงาเลยค่ะ"รีบอ้อนส่งแขนเล็กคว้ากอดเอวอุ่น กลัวเหลือเกิน แสนดีไม่อยากเห็นน้ำตาของคุณแม่สุดสวย เธอรู้ว่าท่านทั้งสองทำงานหนักเพื่อใคร ไม่ใช่เพื่อตัวท่านเองแต่เพื่อเธอต่างหาก แสนดีจุ๊บที่แก้มซ้ายแก้มขวาอยากให้คุณหญิงณีนุชผู้เป็นแม่ได้รับรู้ว่าเธอไม่ได้เหงาหรือเคว้งคว้าง