หลายวันผ่านไปความรู้สึกวุ่นวายเบาบางลงแต่ไม่เคยจางหาย ไม่เคยลืมแต่เพียงแค่พยายามไม่อยากจำ แต่ยิ่งผลักไสภาพต่างๆมากมายกลับผุดขึ้นมาตอกย้ำว่าภายในคืนนั้นเธอสูญเสียความบริสุทธิ์ที่หวงแหนอย่างไม่ตั้งใจ แต่อีกคนที่พรากมันไปกลับตั้งใจทำ จะโยนความผิดให้ผู้ชายคนนั้นทั้งหมดก็ไม่ได้เธอต่างหากที่ไม่ระวังอันตรายเอง
"แสนดีแต่งตัวเสร็จรึยังค่ะ"คุณหญิงณีนุชเคาะประตูส่งเสียงถามลูกสาว เพราะไม่อยากให้ผู้ใหญ่ที่นัดกันไว้รอนานดูคล้ายจะเป็นการเสียมารยาทและไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง
ประตูบานหนาถูกเปิดออก ร่างบางสมส่วนที่อยู่ในชุดสีหวานช่างงดงามและคุณหญิงเองก็พอใจอย่างมากที่แสนดีเลือกชุดนี้
"สวยไหมคะคุณแม่"เธอรู้สึกอายนิดหน่อยเพราะนานๆครั้งจะแต่งตัวแบบนี้ เธอทอดถามผู้เป็นแม่ด้วยความไม่มั่นใจ
"สวยหวานมากค่ะ โตเป็นสาวแล้วสินะเด็กดีของคุณแม่"คุณหญิงณีนุชโอบกอดลูกสาวด้วยความรักที่เปี่ยมล้น แสนดีคือชีวิตคือลมหายใจของค
