"ฮึก แสนดีเกลียดลุง ฮึกแสนดีเกลียดลุงเวย์ ฮึก ฮื่อ"แสนดีวิ่งออกประตูไปทั้งน้ำตา น้ำตาที่เวย์วัฒเป็นคนสร้างมันขึ้นมา เวย์วัฒยังนั่งนิ่งใบหน้าเรียบตึงคล้ายไม่สนใจแต่ภายในใจกลับร้อนรุ่มดั่งเพลิงร้อน ร้อนจนมันสุมทรวงอกแกร่งอันแน่นขนัด
ลมเหนือยกยิ้มอยากดูเหมือนกันว่าเพื่อนรักอย่างเวย์วัฒจะทนได้สักกี่น้ำ ประสบการณ์ปากแข็งปากหมาพวกเขาทั้งสามปฏิบัติมาแล้ว สุดท้ายก็ไม่รอดสักรายหมาทั้งนั้น
อย่าริต่อกรกับเมียคำนี้ใช้ได้เสมอ…
"โธ่เว้ย!! ลงไปโคตรหนัก แดกรำหรือแดกข้าวมาวะ!"เวย์วัฒผลักอีกคนจนร่างกระแทกลงไปที่พื้น เขาลุกขึ้นเต็มความสูง ไม่ได้สนคนที่นั่งกองจมอยู่ที่พื้น แต่กลับกระโดดข้ามวิ่งตามร่างบางที่วิ่งผ่านประตูไปได้เพียงไม่ถึง 5 นาที 5นาทีที่ใจแกร่งแทบขาด อยากจะไม่สนแต่ใจมันกลับร้อนรนจนต้องวิ่งโล่ตามออกไป
"ไอ้สัสคิดว่าจะแน่สุดท้ายก็แพ้เมียเหมือนพวกกู"พยัคฆ์ตะโกนไล่หลังทั้งขำทั้งสมน้ำหน้า นี่ท่าค
