NANANATILING HAWAK ni Devon ang kanang kamay ko habang patuloy pa rin kami sa paglalakad. Ito ay para na rin daw makasiguradong 'di kami magkakahiwalay.
"Ganitong ganito 'yung nakikita ko sa mga litrato. Nakakamangha. Sobrang ganda rito," pagkamanghang sabi ko.
Walking on air without oxygen is definitely odd.
Nakapagtataka lang kung bakit walang mga bulalakaw at mga creepy creatures. But, it also good for us. Hindi kami mangangamba.
Sa tingin ko'y ilang oras na rin kaming naririto. I just can't tell it specifically. Patuloy pa rin kami sa paglalakad habang lumilingon lingon sa paligid.
Siguro'y nasa likod kami ng planetang nahaharangan ng araw. Sapagkat madilim at kaunti lamang ang nahahagip naming liwanag.
"Bench?" takang tanong ni Devon.
Tama ba 'tong nakikita namin? May bench na
