ม่านหมอก

ร่างบอบบางถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดแข็งแรงท่ามกลางความมืดภายในห้องนอนปีกขวาของตระกูลเทพธาดา ทันทีที่ประตูบานใหญ่ปิดลง หญิงสาวเจ้าของเรือนร่างเล็ก ผิวขาวบางถูกประคองไปที่เตียงกว้างก่อนที่ร่างสูงแกร่งที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยกลิ่นน้ำหอมราคาแพงและกลิ่นแอลกอฮอล์คละเคล้า ริมฝีปากอวบอิ่มถูกฉกจูบ ถูกบดขยี้อย่างบ้าคลั่ง ความหวานปนขมของแอลกอฮอล์ในปากทำให้เบลอไร้แรงต้านมือปลาหมึกที่ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างเช่นเดียวกับอาภรณ์ที่ถูกปลดเปลื้องจนแทบไม่เหลือ หน้าอกใหญ่ถูกบีบเคล้นก่อนที่ปลายลิ้นชื้นจะตวัดโลมเลียอย่างตะกละตะกลาม แม้คนตัวเล็กจะส่งเสียงห้ามปราม แต่คนเมาไม่อาจหยุดยั้งความปรารถนาที่กำลังโหมลุกโชนได้อีกต่อไป ปลายลิ้นสากลากครูดไปตามผิวขาวเนียนไม่เว้นแม้แต่ใจกลางความเป็นสาว คนที่ถูกลากเข้าห้องดิ้นอยู่ใต้ร่างไม่อาจจะหลบหนี สมองมันขาวโพลน สติสัมปชัญญะขาดห้วงเมื่อปลายลิ้นตวัดปาดตรงรอยแยกที่ใจกลางความเป็นสาวซ้ำๆ ก่อนจะดูดกลืนมวลน้ำหวานที่ปลดปล่อยออกมาเป็นทางจนเสียงขบเนื้อหนันจะดังเล็ดลอดออกมา “พี่ทัพพ์รักม่านนะครับ รักที่สุด” คล้ายเสียงประกาศิตที่เตือนว่าหมดเวลาแล้ว หมดเวลาครวญครางอย่างสุขสมอยู่ใต้ร่างสูงที่ทั้งชีวิตและหัวใจเขามีเพียงหญิงสาวที่ชื่อว่า หมอก หญิงเดียวอันเป็นที่รักสุดหัวใจ มือบางดันใบหน้าคมคายขึ้นในยามที่ใบหน้าหล่อคมกำลังซุกไซ้อยู่กับต้นคอขาว ริมฝีปากยังไม่ทันได้เอื้อนเอ่ยสิ่งใดกายหนาก็แยกเรียวขาขาวออกจากกัน ฝ่ามือหนาประคองท่อนเนื้ออวบอัดถูไถช่องทางคับแคบ ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินแก้ คนที่แอบรักอยู่ฝ่ายเดียวรีบเผยตัวตนออกมาก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป “นี่หมอกเองค่ะพี่ทัพพ์ หมอกนะคะ ไม่ใช่พี่ม่าน ตั้งสตินะคะพี่ทัพพ์” แต่เหมือนคนที่เครื่องติดไปแล้วจะหูดับ ทัพพ์กดกระแทกลำกายฝ่าความคับแคบเข้ากับช่องรัก เขาพยายามอ่อนโยนในแบบที่คิดว่าอ่อนโยนได้มากที่สุด ร่างเล็กใต้อาณัติเกร็งไปชั่วขณะ เล็บสั้นๆ ทว่าคมจิกลงบนท่อนแขนอย่างแรงในตอนที่สองกายสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน บทรักร้อนแรงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ เสียงสะอื้นของคนใต้ร่างไม่อาจหยุดสิ่งใดได้ทั้งนั้น จนกระทั่งแสงสว่างสาดส่องผ่านม่านสีขาวเข้ามากระทบสองร่างบนเตียง ทัพพ์ที่กำลังโถมกายกระแทกร่างเล็กที่เป็นของเขามาทั้งคืนถึงกับชะงัก ใบหน้าซีดเซียวเปื้อนน้ำตาทำเขาสร่างเมาขึ้นมาทันที “หมอก เธอมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงวะ” ทัพพ์ถึงกับยกมือขึ้นลูบใบหน้าตัวเองลวกๆ ส่วนนั้นที่ยังสัมผัสกันและกันทำให้ทัพพ์กลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก เมื่อคืนเขาจำได้ว่าเขามีความสุขมาก ในคืนวันเกิดของ ทัพพ์ เทพธาดา หลานชายคนโตของตระกูลเทพธาดา จำได้ว่าหลังจากงานเลี้ยงในตอนกลางคืน เขาดื่มจนได้ที่ก่อนจะตามหญิงสาวที่หมายปองขึ้นมายังชั้นสองของบ้าน จำได้ว่าหญิงสาวที่เขากอด จูบและบอกว่ารักคือม่าน ผู้หญิงสวยหวานที่เขารักมาโดยตลอด แล้วทำไมทันทีที่ฟ้าสางผู้หญิงที่อยู่ใต้อาณัติมาทั้งคืนกลับเป็นคนละคน “พี่ถามว่าทำไมถึงเป็นเธอ เธอมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง” ทัพพ์ขยับตัวออกทันที รู้ตัวว่าไม่ควรทำแบบนี้ก็ตอนที่เขาเอาเธอไปไม่รู้ตั้งกี่รอบแล้ว สภาพเสื้อผ้ากระจัดกระจายเกลื่อนห้อง คราบเลือดบนเตียง สภาพผ้าห่ม และผ้าปูที่นอนที่ดูไม่ได้เลย “หมอกบอกพี่ทัพพ์แล้วว่าหมอกไม่ใช่พี่ม่าน” “บอกตอนไหน บอกหลังจากที่เอากันแล้วเนี่ยนะ คิดได้ไงวะ” ทัพพ์กวาดสายตามองร่างเปลือยเปล่าของคนที่อยู่บนเตียง ต่อให้เธอจะก้มไปดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเอาไว้ แต่เขาก็สัมผัสมาแล้วทุกอย่าง เขาได้เธอแล้ว เธอที่เป็นน้องสาวของผู้หญิงที่เขารักและจะแต่งงานด้วย “แล้วให้ทำไงต่อวะ” “หมอกไม่รู้” ดวงตากลมสวยแกมเศร้ามองผู้ชายที่เพิ่งได้เสียกันที่หัวฟัดหัวเหวี่ยงด้วยความหงุดหงิด “แล้วรู้ไหมว่าเมื่อคืนพี่ไม่ได้คิดว่าเป็นเธอ พี่คิดว่าเป็นพี่สาวเธอ” คนบนเตียงเม้มริมฝีปากแน่น เอาอะไรมาไม่รู้ เธอได้ยินเขาบอกรักพี่สาวเธอเต็มสองหูเลย “ฟังนะหมอก พี่รักม่าน คนที่พี่รักและจะแต่งงานด้วยคือพี่สาวเธอคนเดียวเท่านั้น” “ในเมื่อทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว พี่ทัพพ์จะให้หมอกทำยังไง” ทัพพ์กัดกระพุ้งแก้มตัวเองอย่างแรงจนมันปวดหนึบ จนมันได้กลิ่นคาวเลือด รู้ว่ากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว แต่ความรู้สึกของเขามันก็ยังเหมือนเดิม คนที่ทัพพ์ เทพธาดาอยากจะแต่งงานด้วยคือผู้หญิงที่ชื่อว่าม่านเหมือนเดิม! “จะเอาเท่าไหร่” “หมายถึง?” “แลกกับสิ่งที่เธอเสียให้พี่เมื่อคืน” “หมอกไม่ได้ขายตัวนะพี่ทัพพ์” “รู้ แต่พี่ไม่อยากติดค้าง บอกตัวเลขมาเลยว่าอยากได้เท่าไหร่ พี่จะจ่ายให้แต่เธอต้องจบ ห้ามบอกม่าน ห้ามบอกทุกคนว่าเมื่อคืนเรามีอะไรกัน” “ทำแบบนี้เพราะจะกลับไปจีบพี่ม่านเหมือนเดิมใช่ไหม” “ใช่ เธอก็รู้ว่าม่านคือผู้หญิงคนเดียวที่พี่รัก” “ถ้าคนที่อยู่ตรงหน้าพี่ตอนนี้คือพี่ม่าน พี่จะแก้ปัญหานี้ยังไงเหรอคะ” “แต่งงานไง แต่เธอไม่ใช่เขา แต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ พี่พร้อมจ่ายในจำนวนที่เรียกร้องมา และจะไม่ปริปากบอกใครว่าเราได้กัน” คนที่ถูกมองข้ามมาตลอดหัวเราะทั้งน้ำตา “นะหมอก จะเอาเท่าไหร่บอกมาเลย พี่โอนให้ตอนนี้แหละ กี่บาทพี่ก็จ่าย” “คิดว่าเงินมันแก้ปัญหาได้ทุกเรื่องเหรอพี่ทัพพ์” “ก็หรือจะเสียตัวให้พี่ฟรีๆ จะเอาแบบนั้นก็แล้วแต่ดิ แค่เธอรับปากว่าจะไม่พูดเรื่องนี้ พี่ตามใจเธอเลย” “พี่โคตรเห็นแก่ตัวเลยพี่ทัพพ์” “เมื่อคืนพี่แค่พลาด ถ้ารู้ว่าเป็นเธอพี่ก็ไม่เอาหรอก” เธอก็เป็นผู้หญิงแหละ ตัวเล็กๆ แต่นิสัยห้าวเหมือนผู้ชาย ไม่น่ารักอ่อนหวานเหมือนม่านที่เป็นพี่สาวเลยแม้แต่นิดเดียว เมื่อคืนที่เอาเธอไปหลายรอบก็คงเพราะเมาหรอก “ก็ไม่ได้อยากให้เอาเหมือนกันนั่นแหละ” “เราถึงต้องจบปัญหานี้ไง พี่ไม่พูด เธอไม่พูด จะไม่มีใครรู้เรื่องนี้ โอเคไหม” “เชิญผู้ชายเฮงซวยเถอะค่ะ ไม่ต้องกลัวหรอก หมอกไม่พูดถึงเรื่องเฮงซวยนั่นให้ใครฟังแน่นอน” “ให้แน่เถอะ ถ้าม่านรู้เรื่องนี้พี่จะโทษเธอ ถ้าพี่ไม่ได้แต่งงานกับม่านเพราะเรื่องนี้ พี่เอาเรื่องเธอแน่” ทัพพ์มองหน้าขาวๆ ที่น้ำตาหยดลงเปื้อนแก้ม แต่เธอยกหลังมือปาดมันทิ้งทันที ไม่รู้ว่าหมอกร้องไห้เพราะอะไร เพราะเสียตัวให้เขาหรือเพราะเรื่องไหน แต่ช่างเถอะ แค่เธอไม่พูดเรื่องนี้ แค่ลืมเหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้นเท่านั้นก็พอ