ม่านหมอก

ม่านหมอก 1

มื้อเช้าบนโต๊ะอาหารประกอบไปด้วยคุณย่าน้ำเพชรที่แม้จะอายุจะปาไปแตะที่เลขเจ็ดแล้ว แต่สุขภาพร่างกายก็ยังแข็งแรงสมกับเป็นคนที่รักสุขภาพและดูแลตัวเองมาเป็นอย่างดี

ตำแหน่งหัวโต๊ะคือคุณย่า ที่นั่งแถบขวาคือหลานชายคนโตและคนเล็ก คนโตคือทัพพ์ เทพธาดาวัย 34 ปี ถัดออกไปคือหลานชายคนเล็กอย่าง แทนคุณ เพทธาดา ในวัย 30 ปี ทั้งคู่ผันตัวมาช่วยบริหารธุรกิจของครอบตัวแบบเต็มตัว เริ่มแรกทัพพ์คือคนที่บริหารทุกอย่าง ดูแลทุกอย่างอยู่คนเดียว แทนคุณเข้ามาช่วยในภายหลังหลังจากที่ใช้ชีวิตเที่ยวเตร่อยู่นาน

ที่นั่งแถบซ้ายคือที่นั่งของบรรดาลูกสาวของไหมแก้ว ไหมแก้วเคยรับใช้คุณย่าน้ำเพชรมานานหลายสิบปีตั้งแต่ตอนที่คุณย่ายังไม่เกษียณตัวเอง เป็นคนติดตามและคนสนิทที่คุณย่ารักและไว้ใจมากที่สุด ไหมแก้วเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ในวันที่ติดตามคุณย่าไปดูที่แถวเชียงใหม่ คุณย่าฝังใจว่าไหมแก้วต้องมาตายก็เพราะตัวเอง ท่านเลยอุปการะลูกของไหมแก้วทั้งสองคนนั่นคือ ม่านและหมอก

ม่านที่เป็นพี่สาวอายุ 28 ปีเต็ม ทุกวันนี้ช่วยดูแลคุณย่าที่บ้าน ส่วนหมอกอายุ 21ปี กำลังจะเรียนจบ และคิดว่าจบออกมาค่อยคุยกันอีกทีว่าอยากช่วยดูแลคุณย่าหรือเข้ามาทำงานช่วยทัพพ์และแทนคุณ

เด็กทั้งสองอยู่ในอุปการะของคุณย่าโดยมีทัพพ์และแทนคุณที่ช่วยดูแลอีกแรง ด้วยความที่เจอหน้ากันทุกวัน สนิทสนมกันมากพอสมควร เหมือนทัพพ์จะชอบพออยู่กับม่านในวัยสะพรั่งที่กิริยามารยาทอ่อนหวาน เรียบร้อย และนั่นไม่ได้เป็นปัญหา และคุณย่าไม่ขวางหากเด็กสองคนจะชอบพอกันจริงๆ

“หนูม่าน น้องล่ะลูก หมอกไปไหนทำไมไม่ลงมาทานข้าว” คุณย่าถามถึงอีกคนที่พูดเก่ง ขี้อ้อน ซนตั้งแต่เด็กจนโต กินเก่งที่สุด แต่อยู่ๆ วันนี้กลับไม่เห็นที่โต๊ะอาหาร

“หมอกไม่ค่อยสบายค่ะคุณย่า ม่านเอาข้าวเอายาไปให้ที่ห้องแล้ว เห็นว่าทานเสร็จวันนี้ขอพัก ไม่ไปเรียนค่ะ”

“ป่วยหรอกเหรอ เป็นอะไรมากหรือเปล่าล่ะลูก ไปหาหมอไหม”

“ม่านถามแล้วค่ะคุณย่า เห็นบอกว่าขอพักผ่อนก่อน ถ้าไม่ดีขึ้นค่อยว่ากันอีกที”

“เมื่อคืนยังดีๆ อยู่เลย ไว้ทานข้าวเสร็จผมขึ้นไปดูให้ครับคุณย่า ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวแทนอุ้มน้องไปหาหมอเอง” แทนคุณอาสา เขาสนิทสนมกับหมอกมากกว่าม่าน คงเป็นเพราะหมอกพูดเก่งกว่า รู้สึกยังไงก็พูดออกมาอย่างนั้น ไม่เหมือนคนพี่อย่างม่านที่เรียบร้อยเกินไป คุยด้วยแล้วรู้สึกไม่สนุกเลย ออกจะอึดอัดด้วยซ้ำในความคิดของแทนคุณ

“เอาแบบนั้นเหรอลูก ยังไงย่าฝากแทนดูน้องด้วยนะ แล้วทัพพ์ล่ะลูก วันนี้จะไปไหนหรือเปล่า”

“ว่าจะเข้าไปเช็กโกดังสักหน่อยน่ะครับ แล้วเดี๋ยวจะแวะเข้าไปในเมืองด้วย คุณย่าอยากได้อะไรไหมครับ”

“ย่าไม่อยากได้อะไรแล้ว ทัพพ์ไปทำธุระเถอะลูก และขับรถดีๆ ไม่ต้องรีบนะ” ความห่วงใยของคุณย่าส่งผลให้ทัพพ์ยิ้มรับ

“พี่เห็นทางผ่านมีคาเฟ่เปิดใหม่ ม่านอยากแวะไปซื้อขนมไหม เดี๋ยวซื้อกลับมาฝากคุณย่าด้วย ออกไปเปิดหูเปิดตาด้วยดีไหม” ทัพพ์ถามคนหน้าหวานที่วันนี้สวมเดรสสีครีมเข้ากับผิวขาวๆ ใบหน้าเนียนสวยเกลี้ยงเกลา มองแล้วสบายตา แตกต่างจากอีกคนโดยสิ้นเชิง โคตรงงว่าเมื่อคืนเขามีอะไรกับอีกคนไปได้ยังไง ม่านกับหมอกไม่มีอะไรที่เหมือนกันเลยแม้แต่นิดเดียว รายนั้นพูดจาห้วนๆ ห้าวๆ ติดนิสัยออกไปทางวัยรุ่นเพื่อนเยอะซะมากกว่า

“หมอกก็ค่อยไม่สบาย ม่านอยู่บ้านดูแลคุณย่าดีกว่าค่ะพี่ทัพพ์” คิ้วดกเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อย แปลว่าวันนี้เขาจะไม่มีคนรู้ใจเคียงข้างไปด้วยเพราะอีกคนป่วยอยู่งั้นเหรอ

“ไปได้นะลูก ย่าอยู่ได้ คนในบ้านมีเยอะแยะ”

“นั่นดิ ม่านไปกับพี่ทัพพ์เถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงหมอก เดี๋ยวพี่ช่วยดูน้องเอง” แทนคุณช่วยอีกแรง รู้ว่าพี่ชายตัวดีกำลังทำคะแนนอยู่ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้พี่ชายสมหวังแล้ว

“ดูยังไงคะพี่แทน คนไข้ต้องเช็ดตัวนะ”

“พี่เช็ดให้ได้” แทนคุณอาสาด้วยรอยยิ้ม และมันทำให้คิ้วอีกคนแอบกระตุกเพราะความงงๆ จนต้องหันหน้ามองน้องชายตัวเอง

รู้ว่าแทนคุณและยัยเด็กหมอกค่อนข้างสนิทกันในระดับหนึ่ง สองคนนี้เคยไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ ด้วยความที่หมอกยังเรียนอยู่ และแทนคุณก็เข้าเมืองเป็นประจำ สองคนนั้นเลยรับส่งกันอยู่บ่อยๆ แต่ไม่คิดว่าจะสนิทกันถึงขั้นเช็ดตัวให้กันได้ด้วย

“แทนก็ว่าไป พูดแบบนี้น้องก็ไม่สบายใจสิ ไม่ต้องห่วงหรอกลูก ย่าดูแลหมอกให้เอง”

“เอาแบบนั้นเหรอคะคุณย่า”

“แบบนั้นแหละ ถ้าอยากไปคาเฟ่กับพี่ทัพพ์ตามสบายเลยนะ” ม่านหันไปสบตากับคนที่มองเธออยู่ก่อนแล้ว รู้ว่าทัพพ์รู้สึกกับเธอแบบไหน เขาทั้งใจดี เอาใจใส่ เชื่อเถอะว่าหากผู้หญิงคนไหนได้รับการปฏิบัติจากเขา จะรู้สึกดีกับเขาได้ไม่ยากเลย

อีกด้านหนึ่งของคนป่วย

แกร๊ก~

“ไหน ใครป่วยอยู่ ให้พี่ช่วยอุ้มไปอาบน้ำไหม” แทนคุณก้าวเข้ามาในห้องนอนโทนสีขาวสะอาดตาแล้วมองหาคนป่วยที่ตอนแรกคาดว่าต้องนอนซมอยู่ที่เตียงแน่ๆ แต่เปล่าเลย คนป่วยไม่ได้นอนซมอยู่บนเตียง แต่คนป่วยลากผ้าห่มลงไปนอนซึมกอดตุ๊กตาหมีตัวโตดูซีรีส์ที่พื้นข้างเตียงแทน

“โห นี่ป่วยหรืออกหักครับ” แทนคุณถามยิ้มๆ สายตาคมหยุดมองใบหน้าสวยๆ ของคนป่วยที่ไม่ได้มีท่าทีสนใจเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

ทั้งที่คนถามคือแทนคุณ เทพธาดา ผู้ชายที่ได้ฉายาหล่อขั้นเทพ เปย์โคตรหนัก แต่สาวน้อยหน้าหวานไม่ได้มีท่าที่สนใจเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

“อกหักอะไรกันล่ะพี่แทน หมอกง่วงเฉยๆ”

“แล้วลงไปนอนกลิ้งอะไรอยู่ตรงนั้น ทำไมไม่นอนบนเตียงดีๆ”

“อยากนอนตรงนี้” แทนคุณมองหน้าสวยๆ ที่กดแนบตุ๊กตาหมี ดวงตากลมโตคู่นั้นไม่ได้มองเขา แต่มองหน้าจอไอแพดที่มีหนังรักเปิดค้างเอาไว้แทน ทำตัวเหมือนคนอกหัก แต่เดาไม่ออกว่าแอบไปมีความรักตอนไหน

“ม่านบอกป่วย เป็นอะไรมากป่ะเนี่ย”

“ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ กินข้าวกินยาเรียบร้อยแล้ว”

“สรุปป่วยหรืออยากเปิดทางให้ม่านกับพี่ทัพพ์ไปด้วยกันเนี่ย”

“หมายถึง?” ทันทีที่ถาม ตากลมๆ หันมามองหน้าแทนคุณทันที

“ก็สองคนนั้นจะเข้าเมืองด้วยกัน เห็นพี่ทัพพ์บอกมีคาเฟ่เปิดใหม่เลยจะแวะด้วยมั้ง สรุปบอกป่วยเพื่อจะได้ไม่เป็นก้างของสองคนนั้นปะเนี่ย”

“อ้อ อือ” หมอกขานรับด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ เขาอยากจะไปไหนมาไหนด้วยกันมันก็เรื่องของเขา ไม่เกี่ยวกับเธอหรอก รู้ว่าผู้หญิงที่เขาชอบคือพี่ม่าน ไม่ใช่เธอ