Breydon (Stepdad's Love # 2)

Five months ago… Vlad “Agang-aga naman nitong tawag mo,” bungad ko kay Kuya Jose na may-ari ng maliit na convenience store sa sentro ng aming barangay. Ilang missed calls simula madaling araw ang naka-rehistro sa cellphone kong bigay niya na hindi ko nasagot dahil palaging naka-silent at nakatago sa loob ng sidetable sa tabi ng kama ko sa kwarto. Kasisikat pa lang ang araw nang umagang iyon ng Sabado. Balak ko pa sanang magbabad ng higa sa kama pero isa na ring pagkakataon iyon para makapagpalabas. Nagdahilan na lang ako kay Lola na magdya-jogging nang magtanong kung saan ako papunta at ibibili ko na rin siya ng itlog kahit sabi niya’y meron pang natititra sa ref. Kita ang pagguhit ng excitement sa mukha ni Kuya Jose at sa pagkakaupo sa harapan ng cash register machine, ang pag-reflect ng liwanag ng flourescent lamp sa kisame sa nakakalbo niyang ulo. Lahi nila ang nakakalbo kaya kahit eight years lang ang tanda niya sa akin sa edad niyang bente-singko, wala ng buhok si Kuya Jose. Pero hot siyang tingnan sa shaved head niya, gwapong mukha at pangangatawan na doble ang laki sa akin. Medyo payat pa kasi ako at nagsisimula pa lang madevelop ang katawan ko pero pang-binata na ang laki ng kargada ko. “Nami-miss na kita, Vlad,” dinilaan niya ang pang-ibabang labi na nagpataas ng libido ko. “Lalong-lalo na iyang sa ‘yo,” inginuso niya ang aking harapan na semi-hard at nakamarka sa suot kong itim na jogging pants. “Baka may makarinig sa iyo,” nag-aalalang sabi ko sa kaniya. Inikot ng tingin ko ang mga estante sa paligid at buti naman walang tao sa loob ng tindahan. “Sabi ko sa ‘yo Kuya, ako ang tatawag sa ‘yo ‘di ba?” Lumabas siya sa cashier desk at kung hindi ako umiwas paglapit niya, nadakot na niya ang aking alaga. “Miss na nga kasi kita, Vlad. Sabado pati ngayon at wala kang pasok sa school. At kung ako ang maghihintay sa tawag mo, baka maputi na ang mata ko at magsago-s**o na itong ilang araw ng stock ko eh, wala ka pa rin.” Mabait naman si Kuya Jose. Hiwalay sa asawa at siya lang ang kaisa-isang tao sa Barangay namin ang nakakaalam sa sikreto ko. “Sinabi ko naman sa ‘yo ang dahilan. Walang pwedeng makaalam na nagpupunta ako rito na hindi para bumili lang kundi…” Natatawang umiling si Kuya Jose. Nagtungo sa pinto ng convenience store saka ipinihit ang karatula para ‘Sorry We’re Close’ ang mabasa sa labas. Inilock ang pinto saka lumapit ulit sa akin. Kita ko sa suot niyang shorts ang excitement at kahandaan sa pinananabikan niyang mangyayari.