บทที่36ปกป้อง
“เงินก้อนนั้นเป็นของข้าผู้เดียวเสียเมื่อไรเล่า ข้าทำทุกอย่างเพื่อลูก ๆเพื่อครอบครัวในเมื่อเจ้ามิได้เป็นคนในครอบครัวของข้า เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์ได้เงินก้อนนั้นไป”
“ข้าเข้าใจแล้ว ตอนนี้ข้าเปลี่ยนใจเห็นแก่ลูก ๆจึงมิอยากได้เงินก้อนนั้นอีก…เอ่อ…เช่นนั้นข้าขอลาท่านที่นี้เลย……แล้วท่านมิต้องกลัวว่าข้าจะบากหน้ากลับมาหาท่านอีก”
นางหันหลังจะเดินออกไป ไม่อยากให้ลูก ๆกลับมาทันเห็นนางจากไป นางเบื่อที่จะพูดกับพวกเขา มากคนก็มากความ อีกอย่างนางได้เงินมาแล้วเรื่องอะไรจะอยู่ต่อเล่า…แต่เสียงที่ดังขึ้นมานั้น…เท้าที่กำลังจะก้าวออกจากรั้วบ้านต้องหยุดชะงัก
“วาสนาของข้ากับเจ้าสิ้นสุดจริง ๆแล้วเยว์ชิง ก่อนหน้านั้นข้าให้เจ้ากลับมาในฐานะแม่ของลูก ๆ ข้า คิดว่าเจ้าจะกลับใจ แต่ข้ามองเจ้าผิดไป…รู้ไว้ด้วยว่าเจ้าเป็นคนตัดบัวไม่เยื่อใยไปจนหมดสิ้นแล้ว จากนี้ไปแม้แต่ความเป็นสหายข้าก็จะไม่มีให้เจ้าอีก…
เจ้าจะเป
