The Wedding Garter Promise

Part 3

“MOM, ARE you really serious? Dito mo ako ililipat ng eskuwelahan?” Pinipigil ni Kitkat ang pag-iyak. Hindi niya matanggap na nakatuntong siya ngayon sa Sto. Tomas National High School. Napaka-ordinaryo ng eskuwelahang iyon. Public na public ang dating! Lahat na lang yata ng makita niya doon ay may naglalakihang sulat kung sino ang donor.

“Anak, napag-usapan na natin ito, hindi ba?” malumanay namang sagot sa kanya ni Harriet.

“Mom, I want to believe we still have a choice,” halos magmakaawa ang tinig niya. Kalahati na ng hallway ang nababagtas nila. At natatanaw na rin niya ang opisina ng principal, ayon na rin sa direksyon ng weird na estudyanteng nakasalubong nila.

Kanina pa niya iyon natanaw. Unang tama pa lang ng mga mata niya dito ay napaismid na siya. Hindi niya alam kung matatawa siya o hindi sa itsura ng paglalakad nito. Nagkakandapiki sa paghakbang at ang mukha ay nakangiwi na hindi niya maintindihan. Nang mapalapit pa siya nang bahagya ay saka niya natuklasan na naglalakad pala ito ng nakapikit!

He’s so weird!

At nang maisip kung bakit ay parang gusto niyang tumawa nang malakas. Yuck, nae-ebs lang pala! Why didn’t he do it in their house before going to school? Wasn’t it a part of morning habit? Naiiling siya sa tinakbo ng isip.

Yuck. So Yuck.

“Anak, you know me. If only I could, I will send you and your siblings to the best school,” narinig niyang paliwanag ng mommy niya. “Pero hindi ko kaya talaga. Kung may pagpipilian lang ako, hindi tayo tutuntong dito. Alam ko, masakit ito sa iyo. Pero hindi mo lang siguro alam na mas doble ang sakit nito sa akin.” Tila maiiyak na ito.

Huminto siya sa paghakbang. Ilang sandali na kumibot-kibot ang mga labi niya. Binilisan din niya ang pagkurap ng mga mata para pigilin ang pagtulo ng mga luha.

Galing siya sa presitihiyoso at exclusive school for girls sa Maynila. Pre-school pa lang ay doon na siya pumapasok. Nang tumuntong siya ng high school, lumipat lang sila ng katabing compound para sa high school department pero iyon pa rin ang mismong eskuwelahan niya. Nakatanim na sa isip niya na buong buhay ng pag-aaral niya ay doon na siya. Lilipat lang siya ng campus pagtuntong niya ng kolehiyo, pero tataglayin pa rin niya ang karangalan at dignidad na produkto siya ng naturang institusyon.

Pero akala lang pala niya iyon. Pagkatapos ng Christmas break na sa ibang bansa pa nila ginugol ay tinamaan ng trahedya ang kanilang pamilya. Natuklasan ng mommy niya na hindi lang pala sila ang pamilya ng daddy nila. At ang mas masakit pa roon, pangalawang pamilya lang pala sila. Walang bisa ang kasal ng mga magulang niya dahil may nauna na itong pinakasalan.

Wala silang choice kundi ang mag-alsa balutan. Nagbanta ang unang asawa ng daddy niya na eeskandaluhin sila. Hindi na raw ito makakatagal ng pananahimik lalo at mas maalwan pa daw ang buhay nila kesa sa tunay na pamilya. Natakot sa eskandalo ang mommy niya kaya nagdesisyon na lang ito na lalayo silang mag-iina. Pinabaunan sila ng pera ng daddy niya para daw sa pag-aaral nilang magkakapatid pero napakaliit na halaga niyon kung tutuusin para makalipat sila sa pribadong eskuwelahan.

At walang magawa si Harriet. Wala itong trabaho. Buhay-reyna ito sa piling ng daddy nila. At bilang ganti naman, serbisyong para sa hari din ang binibigay nitong atensyon at pag-aalaga sa daddy nila. Buong oras ng mommy nila ay nakatuon sa pag-aasikaso sa buong pamilya.

Walang tatakbuhan si Harriet kundi ang nag-iisa nitong tiyahin na nagpalaki mismo dito. At galit na galit din ang Auntie Lily nito sa daddy nila dahil sa nalaman. Pero wala na rin itong magagawa. Mainam na rin daw iyon kesa habang-buhay silang mamuhay na pangalawang pamilya lang.

Pero kailangan nila talagang magtiis at kalimutan ang karangyaan na nakasanayan. Hindi rin mayaman ang tiyahin ni Harriet. Nabubuhay ito ng simple at sapat lang din sa pangangailangan nito ang maliit na pensyon mula sa pagiging retiradong empleyado ng gobyerno.

“I’m sorry, Mom,” buong sinseridad na sabi niya.

“Makakaahon tayo, anak. Konting-tiis lang. Gagawa ako ng paraan. Come on, ipapakiusap natin sa principal na tanggapin kang transferee.”

HALOS mapunit ang pahina ng nakabukas na magazine. Lamukot na lamukot na iyon dahil sa pagkakadaklot ng isang kamay niya habang ang isang kamay naman ay mas lalong abala. His sweaty palms and fingers against his rigid erection, moving in a manner that he knew will bring him to a shattering release. He was going to heaven. He was sure of it.

He was fourteen years old, almost fifteen. Ngayon pa lang siya namumulat sa ganitong makamundong bagay. And his hormones were more than curious. Pakitaan lang siya ng picture ng babaeng sexy at ubod ng puti ay mabilis na siyang tatablan. Talagang weakness niya ang tila labanos sa puti na kutis.

            Kagaya ng nakasalubong niya kanina. Kitkat ang narinig niyang pangalan niyon.

He was still discovering himself. Minsan ay parang nagi-guilty siya sa ginagawa pero mas malakas ang kaway ng curiosity at instinct. There was nothing wrong with this. This was natural. He was an adolescent with raging hormones. He was doing this for some time now. Pero ngayon lang siya talaga hindi nakatiis at kahit sa kalagitnaan ng klase ay nag-excuse siya para ilabas ang init na iyon.

Tinitigan niya ang larawang nakaipit sa magazine. Tila kinabisa ang bawat parte ng katawan ng babae doon. Bumabad ang tingin niya sa pagitan ng hita nito. Ipinikit niya nang mariin ang mga mata. Sa isip niya ay tinanggal niya ang kapiranggot na bikini nito. He let his imagination went on its own way. He thought of the most beautiful and the sexiest female from the magazine getting alive, coming to him, touching him, kissing him.

Nanuyo ang lalamunan niya. He was hard as a rock. Bumilis nang bumilis ang paggalaw ng kamay niya. Naramdaman niya ang paninigas ng mga binti niya. His toes almost curled inside his shoes.

He was reaching heaven. He was going to burst.

Sumalit sa imahinasyon niya ang isang mas batang anyo.

Kitkat.

He was stunned. Hindi niya alam kung bakit o kung paano. Pero muling naging malinaw sa isip niya ang itsura ito. Ang mapipintog na mga labi. Ang napakakinis na balikat at leeg. Ang mala-gatas na kutis.

And he became harder, fuller, almost bursting. His hand was moving almost violently.

And there he was... exploding!

Napauklo siya. Nakatanaw sa likidong sa kanya rin mismo nanggagaling. Mariin niyang pinaglapat ang mga labi habang pilit na ikinukulong sa lalamunan ang sariling ungol.

Ilang sandali na ang nakalipas subalit hindi pa rin siya kumikilos. For the very first time since he discovered that pleasurable act, he felt guilty. Hindi niya maunawaan kung bakit bigla na lang pumasok sa balintataw niya ang mukhang iyon.

Ni hindi nga niya ito kilala.

Kitkat. Kitkat ang pangalan niya.

Or maybe because she was a mestiza. He was really drawn on her creamy white skin. At talaga namang mas malakas sa kanya ang dating mga mga babaeng mestiza.

Oo, ganoon nga siguro.

Inayos niya ang sarili at naghugas mabuti ng kamay saka humakbang na pabalik sa klase.

Hindi niya maitatago ang ngiti sa kanyang mga labi. Tiyak na aalaskahin na naman siya ng mga kaklase.

But he really felt energized!