Sınıfta çıt çıkmıyordu.
Tebeşiri elime aldığımda gözler bir anlığına tahtaya değil, ellerime çevrildi. O eller… yılların yükünü taşır ama yine de titremezdi.
“Bugün,” dedim, sesim hem yumuşak hem de kesin çıkıyordu, “Malazgirt Zaferi’ni konuşacağız.”
Ön sıradaki bir çocuk heyecanla defterini açtı. Arkadakiler hafifçe kıkırdadı ama bir bakışım yetti, sınıf anında sustu. Ne bağırmaya gerek vardı ne de tehdit etmeye. Bazen bir insanın duruşu bile sessizlik getirmeye yeterdi.
Tebeşir tahtaya dokundu.
1071
Beyaz rakamlar yeşil tahtada net bir iz bıraktı. Arkama dönüp öğrencilerime baktım.
“Bir milletin kaderini değiştiren bir gün,” dedim. “Ama unutmayın… tarih sadece savaşlardan ibaret değildir. Tarih, insanların hayatlarını, hayallerini, acılarını da taşır.”
Kendi kelimelerim bile bir
