วิศวะร้ายพ่ายรักยัยเด็กแสบ

EP.1

"ไอ้เหี้ยไนท์ มึงให้พวกกูหอบสังขารจากมหาลัยมาถึงหน้าโรงเรียนอัสสัมชัญคอนแวนต์เพื่อมาดูมึงแดกก๋วยเตี๋ยวนี่นะ" เสียงบ่นของครามหนุ่มหล่อหน้าตี๋ที่มีเชื่อสายจีนกำลังยืนบ่นเพื่อนรักที่กำลังนั่งกินก๋วยเตี๋ยวอย่างสบายใจ

"ป่าว กูไม่ได้ชวนพวกมึงมาแดกก๋วยเตี๋ยวเสียหน่อย กูชวนพวกมึงมาส่องสาวๆโรงเรียนนี้ต่างหาก มีแต่แจ่มๆนะมึง" ไนท์ที่เป็นหนุ่มหล่อหน้าคมของคณะวิศวะเอ่ยบอกเพื่อนรักอย่างใจเย็น

"โห่! ไอ้เหี้ย มึงให้พวกกูสองคนหอบสังขารจากมหาลัยมาถึงที่นี่เพราะมาดูสาวนี่นะ ไอ้ชิปหาย ร้อนก็ร้อน คนก็เยอะ" ครามอดบ่นเพื่อนขึ้นมาไม่ได้ ไม่รู้มันคึกอะไรกันนักกันหนาถึงได้ให้พวกเขามาหามันถึงที่นี่

"เอาน่ามึงหยุดบ่นกูสักทีดิ ไอ้คินยังไม่เห็นบ่นอะไรกูสักคำเลย แล้วมึงจะบ่นทำเหี้ยอะไรนักหนา" ไนท์เอ่ยขึ้นพร้อมพยักเหยิดหน้าไปทางภาคินเพื่อนสนิทสุดหล่อของเขาที่ยืนกอดอกมองสาวๆที่กำลังเดินเข้าโรงเรียนอย่างสบายใจ

ภาคินที่วันนี้ต้องมาหาเพื่อนถึงที่นี่ ก็เป็นเวลาที่เด็กนักเรียนกำลังทยอยเดินเข้าโรงเรียนอยู่พอดี เนื่องจากเขาและครามได้ไปถึงมหาลัยแล้ว แต่ไนท์โทรบอกให้เขามารับมันถึงที่นี่ เลยได้พากันนั่งรถมาถึงร้านก๋วยเตี๋ยวที่อยู่หน้าโรงเรียนเอกชนแห่งนี้นี่แหละ

ในจังหวะนั้นเขาก็ได้เจอกับสาวน้อยตาโตถักผมเปียสองข้างอย่างน่ารักที่เธอกำลังเดินเข้าโรงเรียนพร้อมเพื่อนๆของเธอ ดูเธอจะสวยและน่ารักจนสะดุดตากับผู้ชายหลายคนรวมถึงเขาด้วย หนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่พากันมองเธอไม่วางตา ผมจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเธอไว้ แล้วค่อยให้ลูกน้องไปสืบประวัติของเธอทีหลัง เราคงได้เจอกันอีกบ่อยๆแน่สาวน้อย สงสัยผมคงได้มาเที่ยวแถวนี้อีกแน่ๆ มีสาวน้อยขโมยหัวใจของผมไปแล้วสิ

"โห! แม่งแต่ละคนโครตน่ารักเลย เดี๋ยวนี้เด็กน้อยโตกันเร็วจังวะ มีแต่บึ้มๆทั้งนั้นเลย" ไนท์ที่นั่งมองสาวตาเป็นประกาย จนแทบไม่เป็นตาทำอะไร สติแทบจะเลื่อนลอยไปในอากาศ

"เห้ย! ไอ้คิน มึงมองอะไรวะ" ครามที่เห็นเพื่อนยื่นแน่นิ่งอยู่กับที่ จึงเอ่ยทักขึ้นมาด้วยความสงสัย

"ป่าว แค่มองอะไรเรื่อยเปื่อยอ่ะ" เรื่องอะไรจะบอกให้โง่ล่ะ

"มึงแน่ใจ" ครามที่มองหน้าภาคินอย่างจับผิด เขาไม่เชื่อหรอกว่ามันไม่มีอะไร แค่มันไม่ยอมบอกเขาก็แค่นั้นแหละ

"เออน่า มึงหยุดเสือกสักทีดิ แล้วมึงล่ะไอ้ไนท์แดกเสร็จรึยัง มัวแต่นั่งมองสาวอยู่นั่นแหละ วันนี้จะได้ไปเรียนกันไหม"

"เอ้า กูผิดไรว่ะเนี่ย กูนั่งกินก๋วยเตี๋ยวกูอยู่ดีๆ เออๆใกล้เสร็จแล้วเว้ย มึงจะรีบไปไหนว่ะ"

"รีบไปเรียนไงไอ้สัส"

"เออๆเสร็จแล้วเว้ย ไปกัน" หลังจากนั่นทั้งสามหนุ่มก็พากันนั่งรถไปเรียนกันทันที โดยมีภาคินเป็นคนขับรถ ส่วนไนท์กับครามก็เป็นผู้นั่งที่ดี พอภาคินพาเพื่อนๆขับรถมาถึงที่มหาลัยแล้ว เขาก็ได้ส่งรูปน้ำฟ้าให้ลูกน้องคนสนิทอย่างทิมไปสืบหาทันทีว่าเป็นใคร ชื่ออะไร อยู่ม.ไหน บ้านเลขที่เท่าไหร่ แล้วมีแฟนหรือยัง

จนเวลาช่วงเย็นที่ภาคินเลิกเรียนแล้วกลับมาอยู่ที่คอนโด ทิมก็ได้เอาข้อมูลของน้ำฟ้ามาส่งให้เจ้านายหนุ่มด้วยตัวเองทันที เขาได้สืบประวัติของน้องคนนั้นอย่างละเอียดยิบ แล้วเขามั่นใจว่าเจ้านายของเขาต้องพอใจกับประวัติของน้องคนนี้อย่างแน่นอน นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่เจ้านายหนุ่มของเขาให้ไปสืบประวัติของผู้หญิงแบบนี้ ดูน้องคนนั้นจะตกเจ้านายของเขาได้เต็มเปาเลยล่ะ

"นี่ครับประวัติของเด็กผู้หญิงที่คุณภาคินให้ไปสืบครับ" ทิมวางแฟ้มเอกสารให้ภาคินอย่างเบามือ

"ขอบคุณครับ" ภาคินจึงรีบหยิบเอกสารมาเปิดอ่านอย่างคร่าวๆทันที

"แล้วคุณภาคินมีอะไรให้ผมรับใช้อีกไหมครับ พอดีวันนี้เป็นวันเกิดของลูกสาวผม ผมจะขอกลับบ้านเร็วกว่าปกติหน่อยน่ะครับ" ทิมที่เป็นลูกน้องของภาคินตั้งแต่ภาคินเรียนม.6 จนจวบปัจจุบัน ทิมมีอายุมากกว่าภาคินอยู่หลายปี ตอนนี้ทิมอายุ 27 ปีแล้ว แต่ภาคินอายุพึ่งจะ 20 ปีเอง แล้วทิมก็มีลูกสาวแล้วด้วยหนึ่งคนอายุพึ่งจะ 4 ขวบ

"ไม่มีอะไรแล้วครับ พี่ทิมรีบกลับบ้านเถอะ อ้อ! ส่วนนี้เป็นเงินเล็กๆน้อยๆเอาไว้ใช้จ่ายในวันเกิดน้องนะครับ" ภาคินหยิบเงินออกมาปึกหนึ่งน่าจะหลักหมื่นได้เขาจึงยื่นให้ทิม เพราะเขาอยากให้ลูกน้องกับลูกของเขามีความสุขในวันเกิดที่หนึ่งปีจะมีครั้งนึง

"ไม่เป็นไรหรอกครับคุณภาคิน ผมว่ามันเยอะเกินไป เงินของผมก็พอมีจัดงานวันเกิดให้ลูกอยู่ครับ ไม่ขอรบกวนคุณภาคินดีกว่า" ทิมไม่อยากรบกวนภาคินมากเกินไป แค่เงินเดือนที่ภาคินให้เขาแต่ละเดือนก็มากเกินพอแล้ว

"รับไปเถอะครับ วันเกิดลูกทั้งทีก็เต็มที่ให้ลูกหน่อยสิครับ" ผมเข้าใจนะว่าวันเกิดทั้งที เด็กๆก็คงอยากให้พ่อแม่ตัวเองจัดงานวันเกิดให้ทั้งนั้น แต่ก็อย่างว่าบางคนมีเงินไม่พอที่จะจัดให้เด็กๆตามที่ลูกๆขอ เพราะสมัยนี้เงินมันหายากมาก

"ครับ ขอบคุณมากนะครับ คุณภาคินดีกับผมมากจริงๆ" เขารู้สึกซึ้งใจคุณภาคินมาก ถึงคุณภาคินจะอายุน้อยกว่าเขามากแต่ก็มีความคิดเป็นผู้ใหญ่พอสมควร

"ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ ขอแค่พี่ทิมตั้งใจทำงานให้ผมก็พอ" พี่ทิมเป็นคนที่ทำงานดีมาก รอบคอบ แทบไม่มีอะไรผิดพลาดเลย สามารถไว้ใจให้ทำงานอะไรได้ทุกอย่างโดยไม่ต้องกังวลเลย

"ครับ ผมจะตั้งใจทำงานให้คุณภาคินดีที่สุด แต่ตอนนี้ผมขอตัวก่อนนะครับ" จะถึงเวลาที่นัดกับลูกแล้ว เขาต้องไปแล้วจริงๆไม่งั้นสายแน่

"ครับ เชิญตามสบายเลยครับ"

"ครับ ผมขอตัวก่อน" ทิมจึงเดินออกจากคอนโดภาคินไปทันทีเพราะเดี๋ยวไม่ทันนัดภรรยากับลูกสาว ส่วนภาคินที่เห็นทิมเดินออกไปแล้ว จึงหยิบแฟ้มประวัติของน้ำฟ้าขึ้นมาดูอีกครั้ง

"ชื่อนางสาวน้ำฟ้า จริญรัตน์ อานุกุล อายุ 18 ปี ที่บ้านทำธุรกิจร้านอาหารย่านบางรัก เรียนอยู่ ม.6 โรงเรียนอัสสัมชัญคอนแวนต์ เกรดเฉลี่ย 3.87 สถานภาพโสด (ยังไม่เคยมีแฟน) หึ! เราคงได้เจอกันอีกแน่ๆสาวน้อย ชื่อเธอจะน่ารักไปไหนว่ะ ฉันจะเอาเธอมาเป็นแฟนให้ได้เลย"