เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง
ภาคินที่เดินออกจากห้องลงไปข้างล่างเพื่อเตรียมเอาข้าวต้มที่เขาโทรสั่งไว้กับแวะซื้อยาทาแก้ฟกช้ำมาให้น้อง ก่อนจะรีบเดินกลับขึ้นมาข้างบนห้องด้วยความเป็นห่วงเพราะน้องอยู่ในห้องคนเดียว แถมยังไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนอีก เขาก็เลยยิ่งเป็นห่วงเธอ
แกร๊ก!! เสียงของภาคินที่เปิดประตูเข้ามาในห้อง โดยที่เด็กสาวหลับหนีเขาไปอีกรอบแล้วคงด้วยความเพลียจากฤทธิ์ไข้ด้วยล่ะมั้ง
"หนูครับ ตื่นขึ้นมากินข้าวกินยาก่อนนะครับ" ภาคินที่เดินมาหาเด็กสาวของเขาที่นอนอยู่บนเตียง ก่อนจะพยายามปลุกให้ตื่นเพื่อจะได้กินข้าวและกินยา
"อ่ะ อื้ออ พี่คินกลับมาแล้วหรอคะ" ฉันที่กำลังสะลึมสะลือพยายามลืมตาตื่นขึ้นมาแม้จะรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งดวงตาก็ตาม แต่ก็ต้องพยายามตื่นเพราะพี่คินเขย่าตัวฉันไม่หยุดเลย
"ครับ หนูลุกขึ้นมานั่งก่อนมา เดี๋ยวพี่เอาข้าวต้มใส่ถ้วยมาป้อนให้" ผมจึงพยายามช่วยพยุงน้องให้ลุกขึ้นมานั่งพิงที่ห
