EP.4
1361 Words
ภาคิน
ผมที่วันนี้ชวนเพื่อนๆมากินข้าวที่ร้านอาหารของแม่เธอ ซึ่งผมก็ได้ข้อมูลมาจากประวัติของเธอนั่นแหละ ที่ผมมาในวันนี้เพราะผมจะเอาของขวัญมาให้เธอด้วย ก็เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของเธอ แล้วที่สำคัญผมตามมาเอาเบอร์กับเธอด้วย ก็เธอเป็นคนบอกผมเองหนิว่า ถ้าได้มีโอกาสเจอกันอีกครั้ง เธอถึงจะให้เบอร์กับผม ตอนนี้ผมก็มาให้เธอเจอแล้วนี่ไง หึหึ!! (ทั้งที่ในประวัติของเธอก็มีให้อยู่แล้วนั่นแหละ แต่ผมอยากจะมาขอกับตัวเธอเองจะทำไมล่ะ) แล้วก่อนหน้านี้ก่อนที่ผมจะมาถึงที่นี่ผมก็แวะซื้อดอกไม้กับตุ๊กตาหมีตัวใหญ่มาเป็นของขวัญให้เธอแล้วด้วย เพราะในประวัติของเธอ มันบอกว่าเธอชอบตุ๊กตาหมีมาก ซึ่งตอนนี้ผมกับเพื่อนๆก็ได้ขับรถมาจอดถึงหน้าร้านเธอแล้ว
"นี่ไอ้คิน มึงขับรถพาพวกกูมาถึงที่นี่ กูว่ามึงควรจะให้คำตอบกับพวกกูได้แล้วนะ ไหนจะดอกไม้ไหนจะตุ๊กตาหมีที่มึงจอดรถแวะซื้อก่อนที่จะมาถึงที่นี่อีก" ครามไม่รอช้า พอเปิดประตูรถได้ เขาก็ต้องการคำตอบจากภาคินทันที
"เออ กูบอกก็ได้ กูกำลังตามจีบผู้หญิงอยู่ ซึ่งเธอเป็นลูกสาวของเจ้าของร้านนี้" ภาคินชี้ไปที่ร้านของแม่น้ำฟ้าที่เขากำลังจอดรถอยู่ข้างหน้าร้านเธอ
"ห้ะ!!/ห้ะ!! เรื่องจริงหรอว่ะ มึงนี่นะ" ทั้งครามทั้งไนท์รู้สึกตกใจกับคำตอบของภาคินไม่น้อย พวกเขาไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้จริงๆ สาวที่ไหนมาตกมันไปได้วะ อยากเห็นหน้าซะจริงๆ ถือว่าเธอแน่มาก
"เออ ก็กูนี่แหละ พวกมึงจะทำไม" พวกมันจะทำเสียงตกใจอะไรกันนักกันหนาว่ะ ก็แค่เขาจีบสาวเอง
"ก็ตั้งแต่พวกกูรู้จักกับมึงมา พวกกูยังไม่เคยเห็นมึงสนใจสาวที่ไหนเลยนี่หว่า นี่คนแรกเลยมั้ง" ครามที่รู้สึกตกใจกับคำตอบของภาคินมาก เพราะภาคินนั้นถึงจะหล่อจะหน้าตาดีขนาดไหน แต่ก็ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย ทั้งที่มีผู้หญิงพยายามอ่อยและเข้าหามากขนาดไหนก็ตาม
"นั่นดิว่ะ พวกกูกำลังฝันอยู่รึป่าวเนี่ย" ไนท์ก็ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองอยู่เหมือนกัน
"พวกมึงก็อย่าเว้อร์ เดี๋ยวกูช่วยตบให้พวกมึงตื่นจากความฝันเองเลยดีไหมไอ้พวกเวร"
"หึ! แล้วมึงไปรู้จักกับเธอตอนไหนวะ กูไม่เห็นมึงจะสนใจสาวที่ไหนเลย" ไอ้นี่หนิแม่งแอบซุ้มเงียบ ร้ายนักนะมึง
"ก็วันนั้นที่ไอ้ไนท์ให้กูกับมึงไปรับมันที่หน้าโรงเรียนอัสสัมชัญนั่นไว กูเลยเห็นเธอเข้าพอดี" ตามจริงต้องขอบคุณไอ้ไนท์นะที่มันโทรให้พวกเขาไปรับมัน
"ขนาดนั้นเลย นี่อย่าบอกนะว่ามึงตกหลุมรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกเจอแล้วอ่ะ" แม่งอย่างกับพรหมลิขิตชัดๆ
"ก็เออน่ะดิ" ตกแบบหาทางขึ้นไม่เจอเลยล่ะ
"โห! มึงแม่งพูดซะกูอยากเห็นหน้าสาวมึงเลยว่ะ" สาวไอ้คินจะสวยขนาดไหนวะ ถึงได้ตกไอ้คินได้ซะขนาดนี้
"หึ! อีกไม่นานพวกมึงก็คงได้เจอ แต่ตอนนี้พวกมึงเข้าไปในร้านได้แล้วไอ้สัส มายืนเสียเวลาคุยอยู่กับพวกมึงตรงนี้ได้ตั้งนาน เสียเวลาชีวิตกูชิปหาย" แทนที่เขาจะได้เข้าไปหาเธอเร็วๆ แต่ต้องมาเสียเวลาอธิบายให้พวกมันฟังอีก
"แหม! พอจะได้เจอหน้าสาวแล้ว แลมึงจะรีบจังนะไอ้สัส"
"หึ! เรื่องของกู พวกมึงก็เงียบปากไปได้แล้วไอ้พวกเวร"
"คร้าาบพ่อ/คร้าบพ่อ" สองหนุ่มได้แต่ส่งสายตาอย่างล้อเลียน
หลังจากนั่นภาคินก็หอบดอกไม้และตุ๊กตาหมีตัวใหญ่เข้ามาในร้าน พร้อมเดินนำเพื่อนทั้งสองคนเข้ามา ก่อนจะใช้สายตาสาดส่องหาเธอว่าตอนนี้เธออยู่ตรงไหนของร้าน เขาที่มองหาเธอตั้งแต่อยู่หน้าร้านก็เห็นเธอยืนต้อนรับลูกค้าอยู่ในมุมหนึ่ง เขาจึงไม่รอช้ารีบเดินหอบของขวัญเข้าไปหาเธอทันที
"สวัสดีครับน้องน้ำฟ้า เรามีโอกาสได้เจอกันอีกแล้วนะครับ หึหึ!!" ผมที่เห็นหน้าเธอที่มองผมอย่างตกใจ ก็รู้สึกขำๆเธอด้วยความเอ็นดู น้องคงไม่คิดว่าเราจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้สินะสาวน้อย หึหึ!!
"อ่ะ..เอ่อ พี่มากินข้าวหรอค่ะ เชิญด้านในก่อนได้เลยนะคะ" น้ำฟ้าที่รู้สึกตกใจไม่น้อยที่อยู่ๆก็ได้เจอภาคินอยู่ที่นี่อย่างกะทันหัน เธอไม่คิดว่าเราจะได้เจอกันง่ายขนาดนี้เลยด้วยซ้ำ
"มากินข้าวก็ส่วนหนึ่งครับ มาหาน้องก็ส่วนหนึ่งครับ อ้ะ! นี่ของขวัญวันเกิด พี่เตรียมมาให้น้องด้วย พี่ขอให้น้องน้ำฟ้าของพี่โตไวๆเรียนเก่งๆนะครับ" คำอวยพรที่มันแสดงถึงความเป็นเจ้าของนี่มันอะไรกันอ่ะ เราสองคนยังไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย
"หึ! สงสัยจะให้รีบโตทันมันแดกน่ะสิ" ครามเอ่ยเสียงพึมพำอย่างหมั่นไส้ภาคิน จนภาคินหันกลับมามองตาขวางด้วยความไม่พอใจ
"ถ้ามึงไม่มีอะไรจะพูดก็เงียบปากไปไอ้สัส มึงไม่พูดก็ไม่มีใครคิดว่ามึงเป็นใบ้หรอก" ภาคินหันมาด่าเพื่อนอย่างเคืองๆ นี่เขานะเว้ยไม่ใช่พวกมัน ถึงจะได้แต่หวังแดกสาวไปวันๆ
"อ่ะแฮ่ม! งั้นพี่ขอแนะนำตัวเองหน่อยแล้วกันนะครับ พี่ชื่อ ไนท์ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"
"ส่วนพี่ชื่อ คราม เราสองคนเป็นเพื่อนสนิทของไอ้ภาคินมันน่ะ"
"อ่ะ...อ๋อค่ะ" แล้วพวกพี่เขาจะมาแนะนำตัวกันทำไมเนี่ย ฉันไม่ได้ถามสักหน่อย เห้อ!
"น้องไม่ต้องไปสนใจพวกมันหรอกครับ พวกมันก็แค่เรียกร้องความสนใจก็เท่านั้นแหละ" ภาคินที่เห็นเพื่อนสนิทสองคนพากันแนะนำตัวอย่างออกหน้าออกตา จึงพูดออกมาด้วยความหมั่นไส้ล้วนๆ
"อ่ะ...อ๋อค่ะ งั้นพวกพี่เชิญเข้าไปข้างในกันก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูเลือกพนักงานให้ไปรับออเดอร์ให้ค่ะ"
"งั้นน้องก็รับของขวัญจากพี่สิ แล้วเอาเบอร์โทรศัพท์ของน้องมาด้วย น้องบอกเองนะว่าให้เราเจอกันอีกครั้งถึงจะให้เบอร์ นี่เราก็เจอกันอีกครั้งแล้วนะครับ แล้วไหนเบอร์ของพี่ล่ะ" ภาคินเอ่ยทวงเบอร์สาวซึ่งๆหน้า จนน้ำฟ้าพูดอะไรแทบไม่ออกเลย เธอรู้สึกว่าภาคินหัวหมอมาก เหลี่ยมจัดสุดๆ
"แม่ง! ไอ้นี่หัวหมอชิปหาย กูว่ามันวางแผนมาแล้วแน่ๆ" ครามกับไนท์ที่ได้ยินบทสนทนาทุกอย่าง พวกเขาก็มั่นใจได้ทันทีว่าภาคินนั้นต้องวางแผนมาอย่างดีแล้วแน่นอน
"เอ่อ..งั้นหนูขอโทรศัพท์พี่หน่อยค่ะ เดี๋ยวหนูพิมพ์เบอร์ให้ ส่วนของขวัญขอบคุณมากๆนะคะ" ภาคินจึงรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาให้เธอทันที ส่วนเธอก็รับไปพร้อมเมมเบอร์อย่างด้วยไม่ได้ ก่อนจะยื่นโทรศัพท์คืน พร้อมรับดอกไม้และตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ไป
"งั้นพวกพี่ขอตัวเข้าไปในร้านก่อนนะครับ เดี๋ยวคืนนี้พี่จะโทรหานะ อ้อ! แล้วรับด้วยนะครับ เพราะถ้าไม่รับเราคงได้เจอกันอีกเร็วๆนี้แน่ๆ"
"ค่ะ" ทำไมพี่ภาคินดูเจ้าเล่ห์จังนะ ดูร้ายๆยังไงก็ไม่รู้ นี่ฉันคิดผิดหรือคิดถูกเนี่ยที่ให้เบอร์พี่เขาไป
- Writer
