EP.3
1311 Words
หลังจากนั้นภาคินก็ได้ขับรถกลับมาเรียนที่มหาลัยตัวเองทันที พอเขามาถึงมหาลัยเขาก็เดินขึ้นห้องเรียนไปเพราะขี้เกียจตอบคำถามเพื่อนรักสองคนที่ชอบเสือกเรื่องชาวบ้าน ส่วนไนท์กับครามที่เห็นภาคินเดินขึ้นห้องเรียนไปแล้วก็ได้แต่เกิดความมึนงงและความสงสัย ก่อนจะพากันเดินตามภาคินไปที่ห้องเรียนเพือสอบถามว่ามันเป็นอะไรถึงมาสาย
"ไอ้คิน ทำไมวันนี้มึงถึงมาสายจังวะ พวกกูนั่งรอมึงอยู่ใต้คณะตั้งนาน พอมึงโผล่หัวมาก็รีบเดินขึ้นห้องเรียนมาเลยเนี่ย" ไนท์ที่เกิดความสงสัย จึงเอ่ยถามขึ้นเพราะปกติภาคินแทบจะไม่เคยมาสายเลย ถ้าไม่ติดธุระสำคัญจริงๆ
"เรื่องของกู มึงสองคนไม่ต้องเสือกหรอก" ภาคินพูดตัดบทเพื่อนไปแค่นั้น เพราะเขาไม่อยากโดนพวกมันซักไซร้อะไรให้มากความ
"อ้าว!ไอ้นี่ นี่พวกกูเพื่อนมึงนะเว้ย ไม่คิดจะบอกอะไรพวกกูสักหน่อยหรอวะ" ครามที่รู้สึกว่าเพื่อนตัวเองแปลกๆไป เหมือนมีอะไรปิดบังพวกเขาอยู่ จึงจะเตรียมซักถามมันให้รู้เรื่อง
"เออ! พวกมึงสองคนเป็นเพื่อนกู แต่บางทีพวกมึงก็หยุดเสือกเรื่องของกูเถอะ เพราะถ้ามีเรื่องอะไรเดี๋ยวกูจะเป็นคนบอกพวกมึงเอง" ภาคินเอ่ยปรามเพื่อนไว้แค่นั้น ไม่งั้นพวกมันก็คงซักถามเขาไม่หยุด
"เออ! ไอ้สัส" ครามกับไนท์ที่เห็นเพื่อนพูดมาอย่างนั้นก็เลยหยุดความสงสัยไว้แค่นั้น เพราะดูแล้วมันคงไม่ยอมบอกอะไรพวกเขาง่ายๆหรอก ต้องรอให้มันยอมบอกพวกเขาเอง
น้ำฟ้า
หลังจากที่เธอเดินไปส่งหนุ่มหล่อที่หน้าโรงเรียนมาแล้ว พอกับมาถึงที่โต๊ะก็ถูกเพื่อนๆมองด้วยสายตาล้อเลียน
"นี่ยังไงจ้ะสาว น้ำฟ้าคนสวยของเราเดินไปส่งหนุ่มหล่อถึงหน้าประตูโรงเรียน แล้วสรุปยังไงจ้ะ เหลามาสิ" เค้กเอ่ยถามด้วยสายตายิ้มกริ่ม
"ไม่มีอะไรหรอกหน่า พวกแกก็คิดมากไปเอง" น้ำฟ้าปฏิเสธเสียงอ่อน พร้อมพวงแก้มที่แดงระเรื่อด้วยความเขินอาย
"หราาา/หราาา แต่พวกฉันว่าไม่นะ" พวกเธอดูออกหรอกยะ ไม่ได้ตาบอดสักหน่อย
"เออน่า ยังไงฉันกับพี่เขาคงไม่ได้เจอกันง่ายๆหรอก" ก็พี่เขาเรียนอยู่ตั้งม.กรุงเทพ ห่างจากที่นี่ตั้งหลายกิโล โอกาสเจอกันมันก็คงไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกมั้ง ถ้าพี่เค้าไม่ตั้งใจมาแถวนี้อ่ะ
"ทำไมแกคิดอย่างงั้นอ่ะ แล้วถ้ามีโอกาสได้เจออีกครั้งล่ะแกจะทำยังไง"
"ถ้าเจอกันอีกงั้นหรอ ฉันก็คงจะให้เบอร์พี่เค้าไปตามที่ฉันรับปากพี่เขาไว้ล่ะมั้ง"
"เอ้ะ.. นี่พี่เค้าขอเบอร์แกด้วยหรา อร้าาาย กรี๊ดด เขินแทนยัยฟ้าเลยอ่ะ มีหนุ่มหล่ออย่างกับเทพบุตรมาขอเบอร์ด้วย" เค้กบิดตัวไปมาด้วยความเขินแทนเพื่อน พร้อมส่งสายอย่างล้อเลียน
"ฉันว่าแกคงได้เจอพี่เขาอีกเร็วๆนี่แหละ แกเชื่อฉันสิ" ดูจากสายตาที่พี่เขามองมาที่ยัยฟ้าแล้ว ดูก็รู้ว่าพี่เขาตกหลุมรักยัยฟ้าเต็มเปา ยังไงพี่เขาก็ต้องหาเรื่องมาเจอยัยฟ้าให้ได้แน่นอน ยัยเจนคนนี้รับประกันได้เลยล้านเปอร์เซนต์
"เออน่า ช่างมันก่อนเถอะ ตอนนี้พวกแกรีบหยุดคิดเรื่องพี่เขาก่อน แล้วรีบพาฉันเอาขนมไปแจกเพื่อนๆน้องๆก่อนดีกว่า นี่ก็จะสายแล้วเนี่ย" น้ำฟ้ารีบเปลี่ยนเรื่องแทน เพื่อกลบเกลื่อนความเขินอายของตัวเอง
"จ้ะๆก็ได้ พวกฉันรีบพาแกไปแจกขนมก็ได้ ชิชิ" เจนรู้หรอกว่าเพื่อนชวนเปลี่ยนเรื่องเพื่อกลบเกลื่อนความเขินของตัวเอง เป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปี แค่นี้ทำไมพวกเธอจะไม่รู้
"งั้นก็รีบมาช่วยฉันหิ้วขนมเร็วๆสิ มันยิ่งเยอะๆอยู่"
"จ้าแม่/จ้าแม่" หลังจากนั้นน้ำฟ้ากับเพื่อนๆก็พากันเดินไปที่หอประชุม เพราะต้องเข้าแถวเคารพธงชาติเลยเอาขนมไปแจกเพื่อนๆน้องๆที่นั่นซะเลย ก่อนที่ตัวเองจะขึ้นเรียนในเวลาต่อมา
หลังเลิกเรียน
"เห้ย! ไอ้ไนท์ ไอ้คราม เลิกเรียนแล้วพวกมึงสองคนจะมีไปไหนกันรึป่าวว่ะ" ในขณะที่ทุกคนกำลังเก็บของเข้ากระเป๋าของตัวเอง ภาคินจึงเอ่ยถามเพื่อนๆขึ้นมา
"ทำไม มึงมีไรวะ" ไนท์เอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัยและแปลกใจ
"กูจะชวนพวกมึงไปกินข้าว พวกมึงจะไปไหม" ภาคินที่คิดจะไปหาน้ำฟ้าที่ร้านอาหารของเธอ จึงคิดที่จะชวนเพื่อนๆไปด้วย เพราะอีกหน่อยพวกมันก็คงรู้ว่าตอนนี้เขากำลังคิดจะทำอะไรอยู่
"วันนี้มึงมาแปลกๆนะ มึงมีไรจะบอกพวกกูก่อนไหม" ครามที่คอยจับผิดเพื่อนตั้งแต่เช้า จึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย
"แล้วพวกมึงจะไปกันไหมล่ะ ถ้าพวกมึงไปเดี๋ยวก็รู้กันเองแหละ สรุปจะไปไหม"
"เออไป/เออไป" สองหนุ่มตอบรับพร้อมกันอย่างประสานเสียง พวกเขาอยากรู้จริงๆว่ามันมีอะไรปิดบังพวกเขาไว้กันแน่
"ก็แค่นั้น" แล้วจะถามมากทำไมไอ้พวกเวร
"แล้วมึงจะไปกินที่ไหน" นี่คือคำถามที่พวกเขาสงสัยอีกหนึ่งข้อ
"Hyadfa restaurant" ซึ่งเป็นร้านอาหารของแม่น้ำฟ้านั่นเอง หึหึ!
"ที่ไหนวะ ทำไมกูไม่ค่อยคุ้นชื่อเลย ร้านอยู่แถวนี้รึป่าววะ"
"ป่าว เดี๋ยวพวกมึงก็รู้เองไม่ต้องถามมาก"
"อ้าว! ไอ้สัสหนิ สรุปมึงไม่คิดจะให้พวกกูถามอะไรมึงสักอย่างเลยรึไงวะ"
"ก็เออไง พวกมึงเงียบปากแล้วขับรถตามกูมาได้ล่ะ ถามมากอยู่ได้ น่ารำคาญ" ก่อนที่ภาคินจะเดินนำหน้าทั้งสองคนไปเพื่อตัดความรำคาญจากเพื่อนรักทั้งสองคน
"นี่กูกับมึงผิดอะไรกันวะ กูกับมึงแค่ถามอะไรมันนิดหน่อยเองนะ"
"กูไม่รู้ แต่ที่แน่ๆมันคงรำคาญเสียงมึง มึงก็หุบปากแล้วรีบเดินตามมันไปได้ล่ะ เดี๋ยวตามมันไม่ทันนะเว้ย"
"เออๆ อะไรของพวกมันวะ สรุปกูผิดขนาดนั้นเลย"
"มึงยังไม่หุบปากอีกนะไอ้สัส รีบเดินตามมาได้แล้ว"
"เออๆ จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ พวกมึงจะรีบไปตายไหนกันวะ เห้อ!" สุดท้ายไนท์ก็ได้แต่เดินตามเพื่อนไปและบ่นเป็นหมีกินผึ้งตลอดทาง
@Hyadfa restaurant
น้ำฟ้าที่วันนี้เลิกเรียนเร็ว เธอก็เข้าร้านมาช่วยงานคุณแม่ของเธอ ถึงแม้วันนี้จะเป็นวันเกิดของเธอ แต่เธอก็อยากมาช่วยงานคุณแม่ของเธอก่อน แล้วค่อยไปจัดงานวันเกิดของตัวเองทีหลัง โดยร้านอาหารนี้จะออกแนวเป็นร้านอาหารฝรั่งเศส แต่ก็มีอาหารไทย อาหารอีสาน อาหารจีนเป็นตัวเลือกเสริมนะ โดยตัวเธอวันนี้มาช่วยคุณแม่ในเรื่องของการต้อนรับลูกค้า เพราะวันนี้เป็นวันศุกร์ ลูกค้าจะเยอะกว่าทุกวัน เพราะนักเรียน นักศึกษา หรือพนักงานข้าราชการทั้งหลายมักจะพากันมากินเลี้ยงเพื่อฉลองในวันหยุดหรือวันสุดท้ายของการทำงาน
- Writer
