EP9 สาวชุดไทยสีชมพู
1463 Words
"เออเงินไม่พอไม่เกี่ยวกับฉันนะ”
"อะไรวะพี่เจต้องช่วยกันดิ" เจเจยิ้ม
"จะไปรึยัง" เอเดนเร่ง
"นั่งก่อนรีบไปไหนให้เวลามาเบลไปแต่งตัวก่อน" เลโอพูดขึ้นมา
"เออจริง แล้วมึงล่ะ ยังไงวิคเตอร์เงียบเชียว"
"ก็พวกมึงไปกูก็ไปไง"
สักพัก
"ไปเลยไหม" เอเดนชวน
"ไปสิ"
สี่หนุ่มเดินผ่านซุ้มคณะไหนสาวๆ ก็เรียก พี่วิคเตอร์ค่ะ พี่เลโอ พี่เอเดน พี่เจเจค่ะ
"เอเดนมึงจะแวะทุกคณะไม่ได้" เลโอดึงแขนเอเดนเพราะจะแวะทุกซุ้มที่สาวๆ เรียก
"กูเป็นคนอ่อนไหวง่าย"
“ข้างหน้าจุดหมายมึงไอ้เวรเบลยืนรออยู่มึงเห็นไหม" เลโอกระตุกแขนเอเดน
มาเบลยืนใส่ชุดไทยอยู่หน้าซุ้ม หันมาโบกมือให้เอเดน
"ไอ้สัสใจกู คนรึนางฟ้า" เอเดนพูดเหมือนเพ้อ
"เดินสิไอ้เวร เมื่อไหร่จะถึง" เลโอดึงแขน
"เอเดนมาจริงด้วย"
"แหม มาเบลสวยขนาดนี้ไม่มาได้ไง"
เฌอรีนยืนแก้มแดงเหงื่อผุดเม็ดเล็กๆ แถวขมับ เจเจเดินเข้าไปหาน้อง
"ร้อนรึเปล่า" แต่มิวายปรายตาไปมองอบิเกลที่ยืนอยู่ข้างๆ
วิคเตอร์อารมณ์ไม่ดีเอาเสียเลย มีแต่หนุ่มๆ หันไปมองเฌอรีนพูกชมเธอไม่หยุด "ชุดไทยสีชมพูโคตรน่ารักเลย"
วิคเตอร์หันขวับ มองคนพูดที่ยืนมองเธออยู่ใกล้ๆ เขา สองหนุ่มหันมาสบตาพอดี เขาจ้องอย่างเอาเรื่อง
"แฟนพี่เหรอครับ ขอโทษครับ เกือบไปแล้วมึงแฟนเขาหวง มายืนเฝ้า"
"แล้วชุดคันไหมมีลูกไม้" เจเจยังถามน้อง
"ไม่ค่ะโชคดีที่ไม่คัน ไม่งั้นละแย่เลย"
"ยังไงเอเดนนายจะเหมาไม่ใช่เหรอ"
"ใช่สิมาเบลฉันตั้งใจมาอุดหนุนเต็มที่เลย ขายอะไรบ้างละ"
วิคเตอร์เดินมาใกล้ๆ เจเจ "คนเยอะจังเลยปีนี้”
“น้องครับขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมครับ" หนุ่มๆ ซื้อของแล้วมาขอถ่ายรูปกับเฌอรีนและอบิเกล
"ได้ค่ะ" เฌอรีนกับเกลยิ้มเดินไปถ่ายรูปกับหนุ่มๆ
"มาเบล" วิคเตอร์เรียกเสียงหนักๆ
"ฉันเหมาหมดนี่เลย"
"อะไรของนายวิคเตอร์ ใครเขาให้เหมากัน"
"ก็จะได้ขายให้หมดๆ จะได้รีบกลับบ้านกัน"
เจเจเริ่มสังเกตเพื่อน ปกติวิคเตอร์ไม่เคยร้อนรนอะไร ขนาดนี้
"เป็นอะไรของนายฉันแกล้งเอเดนเล่น ไม่ต้องเหมาหรอกซุ้มฉันขายดีจ๊ะ แล้วป้ายก็สวยมาก เรามาถ่ายรูปกันหน่อยดีกว่า ฉันจะลงโพสต์อวยยศให้นายนะเอเดนเรื่องป้าย"
"ดีๆ ฉันชอบเรื่องได้หน้า" เอเดนตอบยิ้มๆ
"มาเร็วเด็กๆ เกลเฌอรีนถ่ายรูปกันจ้ะ"
"พอได้ยินเรียกเด็กๆ กูคิดถึงอนาคตกูเลยว่ะเลโอ"
"อะไรของมึงวะเอเดน"
"เจ๊เบลคนคุมงานที่บ้านกูเลย แม่กูน่าจะชอบ"
"คุมมึงด้วยเอเดนไม่ใช่แค่คุมงาน"
"อืม มึงก็ว่าไปเลโอ"
"...."
"น้องๆ หนูถ่ายรูปให้พี่หน่อย"
"ดูมึงดูออกคำสั่งชัดเจนทุกคำ"
“อะไรซุบซิบอะไรกันเอเดน”
"เปล่าครับ แล้วให้ยืนยังไงครับคุณมาเบลบอกด้วยสิ"
"เนี่ยยืนตรงนี้ หนูถ่ายให้เห็นป้ายนะ วิคเตอร์ เจเจ เร็วดิ" มาเบลหันไปเรียก สองหนุ่ม
“เจ๊จริงๆ เห็นไหมสั่งได้แม้กระทั่งพี่กู" เอเดนกระซิบเลโอ
"พร้อมนะ"
วิคเตอร์ยืนซ้อนหลังคนตัวเล็ก เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดตามไรผม
"อีกรูปนะครับ หนึ่ง สอง สาม ยิ้ม"
“พี่เบลครับถ้าถ่ายหลายคน ป้ายจะไม่ชัดนะครับ”
"งั้นถ่ายคู่" เลโอได้โอกาส ชงให้เพื่อนเต็มที่
"เอเดนมึงไปถ่ายคู่มาเบล แต่งเลย แต่งเลย อ๋อไม่ใช่เหรอ น่ารักเหมาะสมกันมากเลย" เลโอแซวไม่หยุด
"เดี๋ยวลงโพสต์ให้นะ"
"โอเคครับ มาเบลคนสวย"
"...."
วิคเตอร์เดินมาใกล้ๆ เฌอรีน
"อยากกลับไหม?"
"ค่ะ?"
"ที่นี่ร้อนอยากกลับเลยไหม"
"กลับได้ไงละคะ มาช่วยงานพี่เบลเขา"
"ถ้าอยากกลับพี่จะคุยกับเบลให้"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
"แล้วช่วงนี้เป็นอะไร"
"ค่ะ?"
"เห็นหลบหน้าพี่ตลอดเลย" เฌอรีนก้มหน้าเงียบไม่ตอบเขา
"ไม่ได้ยินที่พี่ถามเหรอ?"
คำถามเขาน้ำเสียงเขาดุเอาเรื่อง เป็นอะไรของเขาอยู่ๆ ก็มาจี้ถามเธอ
"แล้วคนที่ชื่อโอมแค่พี่รหัสรึเขามาจีบ"
"ค่ะ?"
"ตอบสักทีเถอะเฌอรีน" เฌอรีนมองหน้าเขา
"ว่ายังไง"
"ก็ไม่รู้จะตอบอันไหนก่อนดี ก็พี่ถามเยอะ"
"เฌอ เกล" มาเบลเรียกเธอ
เฌอรีนได้โอกาสเดินผละไป วิคเตอร์หงุดหงิด
"กูจะกลับแล้ว" เขาหันไปบอกเลโอ
"เฮ้ย! รีบไปไหนมึง"
"กูร้อน" พูดเสร็จเดินออกไปเลย
"งอนใครวะอยู่ๆ ก็กลับ นายเหรอเจเจ" เลโอถามงงๆ
เจเจส่ายหน้า คนตัวเล็กรู้สึกไม่สบายใจที่อยู่ๆ เขากลับไปเลยแบบนั้น
"เดี๋ยวเฌอไปตามพี่เขาเองค่ะ น่าจะโกรธหนู" พูดเสร็จเฌอรีนวิ่งออกไป
"วิคเตอร์เป็นเมนรึเปล่าวะ มันขี้งอนตอนไหน" เอเดนพูดงงๆ
เฌอรีน วิ่งหอบ แฮ่กๆ กว่าจะตาม คนขายาวทัน เฌอรีนจับแขนเขา วิคเตอร์หันมามองคนตัวเล็กหอบจนตัวโยก คนเยอะเบียดไปเบียดมาเขาเลยดึงแขนเธอ มาที่โล่งๆ
“มีอะไร?"
"ก็พี่โกรธเดินออกมาแบบนั้น"
"แล้วยังไง กลับไปเถอะ พี่จะกลับแล้ว" น้ำเสียงเขาอ่อนลงนิดหนึ่ง
"ไปบอกคนอื่นว่าตามพี่ไม่ทันก็แล้วกัน"
"แล้วพี่หายโกรธรึยังละค่ะ"
"ยัง"
"พี่วิคเตอร์ค่ะ"
"อย่าเรียกชื่อพี่น้ำเสียงแบบนั้น"
"แล้วเมื่อไหร่พี่จะหายโกรธละคะ"
"ไม่รู้ค่อยคุย ที่นี่ร้อน พี่จะไปนอนที่ฐานลับ เราเลิกงานแล้วค่อยคุยกันที่นั่นก็แล้วกัน"
คนตัวโตพูดเสร็จรีบเดินกลับไป
เฌอรีนยังงงๆ กับคำสั่งเขา ไปรอที่บ้านหลังนั้นเหรอให้เธอไปคุยที่นั่น ฉันควรไปไหมใจสั่นไปหมด
"อ้าว! เฌอรีนกลับมาแล้ว แล้ววิคเตอร์ละ"
"ตามไม่ทันค่ะ"
"งั้นเหรอแล้วตกลงเฌอไปพูดอะไร" เอเดนถาม
"หนูแค่หงุดหงิดพี่เขาถามเยอะ เลยตอบน้ำเสียงไม่ค่อยดีใส่"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่คุยให้" เจเจพูดตัดบท
"ค่ะพี่เจ"
"พวกพี่กลับก่อนได้เลยนะคะ"
"อืม"
"ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวฉันส่งน้องขึ้นรถเอง ไม่ให้เดินไปสองคนหรอก" มาเบลบอกทุกคน
"โอเค ไงก็ฝากด้วยนะเบลเจเจหันไปกำชับเพื่อน"
"ได้จ้า"
"พวกเราแวะไปซุ้มกันหน่อยดีกว่าไหนๆ ก็มาแล้ว ไม่ไปเลยเดี๋ยวน่าเกลียด" เลโอพูดกับเจเจเอเดนไปสิ
"เฌอขับรถดีๆ ถึงบ้านlineมาด้วยนะ" เอเดนกำชับน้อง
"ได้ค่ะพี่เดน"
เจเจหันไปมองเกลที่คุยนั้นคุยนี่อยู่กับลูกค้า
"...."
เสร็จจากงานในใจเฌอรีนวุ่นวายไปหมด ไปหาเขาดีรึไม่ไป เอาไงดีทำยังไงดีฉันรีบตัดสินใจสิ
วิคเตอร์ เปิดแอร์นอนเขาถอดเสื้อแขวนไว้ เผลอหลับไป ตื่นมาสองทุ่มแล้ว เฌอรีนยังไม่มาอีก รึไม่กล้ามา เขาเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตา รอจนสามทุ่ม
เฌอรีนขับรถออกมาแล้วเธอหมุนพวงมาลัย ตัดสินใจกลับรถไปหาเขา
เฌอรีนไขกุญแจเข้ามาในบ้าน เรียกเขา
"พี่วิคเตอร์ค่ะ"
"เฌอพี่อยู่ข้างบน" เฌอรีนเดินขึ้นไป เธอมองสำรวจบ้าน ไม่ได้มานานเลยยังสวยสะอาดเหมือนเดิม เฌอรีนเดินขึ้นไปหาเขา
วิคเตอร์ยืนถอดเสื้อ เปิดหน้าต่างดูดบุหรี่อยู่ เขาหล่อจัง กล้ามหลังกล้ามแขนเขาเป็นมัดๆ เขาทิ้งก้นบุหรี่ หันมามองเฌอรีน
"มานั่งบ้างไหมยืนนานแล้ววันนี้"
"ค่ะ"
เฌอรีนเดินมานั่งที่โซฟานุ่มๆ "บ้านสวยเหมือนเดิมเลยค่ะ"
"ดีที่ทุกคนช่วยกันทำความสะอาด" วิคเตอร์บอกเธอ
เฌอรีนเมื่อยจนเผลอไปนวดขาตัวเอง
"ยืนนานสินะคงจะเมื่อยน่าดู" เขาเดินมานั่งบนพื้นจับขาเธอ
"พี่วิคเตอร์จะทำอะไรคะ?"
"จะนวดให้"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
"นั่งสบายๆสิ" เขาดึงผ้ามาคลุมกระโปรงให้เธอ เพราะเขาเห็นแล้วใจไม่ดีเหมือนกัน
เขานวดอย่างเบามือให้คนตัวเล็ก เฌอรีนสบายจนอยากจะหลับ
- Writer
