EP14 มีคนงอน
1700 Words
"มีคาบว่างเฌอจะพาไปพักเองค่ะ"
"อืมดูเพื่อนด้วย" มาเบลกำชับ
“เกลนอนน้อยเหรอ?”
"ใช่เมื่อคืนดูซีรีส์ยาว"
"ยัยบ้า ฉันก็นึกว่าเป็นอะไรงั้นเดี๋ยวพาไปนอนที่ฐานลับ"
"ไม่ต้องเฌอไม่เป็นไรหรอกเกรงใจพวกพี่ๆ เขา"
"ไม่ต้องเกรงใจ เดี๋ยวฉันบอกให้ ไม่มีใครเข้าไปยุ่งหรอกช่วงนี้พี่ๆ เขายุ่งกันเรื่องโปรเจกต์"
“เอานี่กุญแจ เกลนอนชั้นบนได้เลย"
"โอเค"
เฌอรีนทักเข้าไปใน
Lineกลุ่ม
เฌอรีน : อบิเกลมึงหัวเฌอเลยให้เข้าไปนอนที่ฐานลับพี่ๆ บอกทุกคนด้วยอย่าเข้าไปกวน
"ติ้ง" Line
"ของใคร"
"ของมึงไงเอเดน"
"เฌอรีน น้องบอกว่า อบิเกลมึนหัวนอนอยู่ที่ฐานลับ ทุกคนไม่ต้องเข้าไป รับรู้นะ"
"อืม" เลโอกับวิคเตอร์ตอบพร้อมกัน
"แล้วพี่เจเจละ เออทำอะไรอยู่วะทำไม่อ่านline"
เอเดนโทรหาเจเจ ครื่นนน ครื่นนน
"เออว่าไงเอเดน"
"พี่เจอยู่ไหน"
"พี่ทำธุระอยู่มีอะไร"
"เฌอบอกว่าอย่าเข้าไปบ้านฐานลับ อบิเกลนอนอยู่"
"อืมโอเค"
"มันไปไหนวะ" เลโอถาม
"เห็นบอกว่าทำธุระ"
"ช่างเหอะกูหิว ไปหาอะไรกินดีกว่า" เลโอบ่น
"ไปดิ มึงเลี้ยงหน่อยเลโอ"
"ไอ้เวรเอเดนกูเลี้ยงตลอด มึงละกินอะไรวิคเตอร์"
"ไม่ต้องถามมันกินได้หมดไม่เรื่องมาก"
เฌอรีนเดินเข้ามา เอเดนกวักมือเรียก
"เฌอกินอะไร?"
"เฌอมานั่งนี่" วิคเตอร์เรียกให้เธอไปนั่งใกล้เขา เฌอรีนไม่คุยด้วย
"หนูจะไปนั่งกับพี่เบลค่ะ" พูดเสร็จเดินไปเลย
"งอนใครอีก?" เอเดนพูด
“เฌอรีนเป็นอะไร” วิคเตอร์นั่งคิดงงๆ ไม่รู้ว่าเธอโกรธอะไรเขา
"....."
สี่หนุ่มนั่งอยู่โต๊ะประจำของพวกเขา
"เฮ้ย!พวกเอ็ง รีบไปไหนกัน น้องๆ ไปไหนกัน"
"ไปดูเข้าซ้อมประกวดดาวเดือนไงพี่เอเดน"
"แหมพุ่งตัวไปเลยนะพวกเอ็ง" เอเดนแซวน้องๆ คณะเขา
"แล้วพวกเราไม่ไปกันเหรอวะ" เลโอถาม
"ไปดิวะอยู่ทำไม" เอเดนรีบตอบ
“เฌอรีน เกลยังไม่หายเหรอ?"
"ใช่ค่ะlineมาบอกว่าขอกลับบ้าน"
"โอเคๆ งั้นเฌอตั้งใจนะ"
"ค่ะพี่เบล"
"มาเบลคนสวย" เอเดนเรียกเธอกวนๆ
"เรียกทำไมค่ะคนเลว" เลโอขำก๊าก
"ฝากไว้ก่อนเถอะมาเบล"
"ฝากอะไรไม่รับฝากย่ะ"
"เดี๋ยวมาเบลทำไมเฌอรีนอยู่นั้น" เอเดนถาม
"ก็คณะฉันส่งเฌอเข้าประกวดไง ก็บอกไปแล้ว นี่น้องเกลก็ไม่สบายอีก เหลือแค่น้องเฌอ อย่ามาบอกให้น้องถอนตัวกันนะ แม่จะด่าให้"
"พูดซะกูขนหัวลุกเลย" เอเดนทำเป็นกลัวไปกอดเลโอ
"ด่าวิคเตอร์โน้น" เอเดนโยนให้วิคเตอร์
"ด่าหมดไม่สนลูกใคร" มาเบลเอาจริง
“ไงล่ะ เอเดนหยองเลยมึง" เลโอพูดยิ้มๆ
"เออดิ อย่างโหดคนสวยอะไรวะ โหดชิบ"
“วิคเตอร์กูว่า มึงห้ามไม่ได้แล้ว" เลโอหันมาพูดกับเขา "ให้เฌอมันประกวดไปเหอะ"
"อืม"
"แล้วมึงจะไปไหน"
"ไปดูดบุหรี่"
"มันอารมณ์ไม่ดีแล้วแหละ" เลโอพูดกับเอเดน
เจเจเดินมาเจอวิคเตอร์ "มึงหายไปไหนมาไม่ขึ้นเรียน"
"กูไปทำธุระนิดหน่อย แล้วตกลงยังไงทำไมเฌอยังเข้าประกวด"
"อบิเกลไม่สบาย มาเบลไม่ยอมถ้าจะให้เฌอถอนตัว" วิคเตอร์อธิบาย
"ไม่เป็นไรหรอกมึง" เจเจตบบ่าเพื่อน
"ทั้งมหาลัยนี่รู้ว่าเฌอเป็นน้องกูกับเอเดน ไม่มีใครกล้ายุ่งหรอก"
"อืม"
"เข้าไปไหม"
"อืมไปสิ"
“น้องเฌอรีนคณะบริหารธุรกิจ ปี 1 ค่ะ”
"คนนี้โคตรสวยน่ารักสุดๆ" หนุ่มหน้าตาดีพูดกับกลุ่มเพื่อนๆ เขา
วิคเตอร์ได้ยินถึงกับพ่นลมออกจากปาก ระงับสติอารมณ์ เจเจกับวิคเตอร์เดินมาสมทบเอเดนกับเลโอ
"น้องเฌอรีนน่ารักไหมคะทุกคน" พิธีกรบนเวทีถาม
"น่ารักมาก น่ารักที่สุด" หนุ่มหล่อคนหนึ่งตะโกนเสียงดัง
“กูว่าไม่ค่อยดีละ เดี๋ยววิคเตอร์ได้ตบปากใครสักคน" เอเดนกระซิบ "มึงจับมันไว้ด้วยนะเลโอ"
เฌอรีนเดินมาโปรยยิ้ม และหันมามองสบตาคมๆ ของวิคเตอร์อย่างจัง เธอถึงกับใจสั่นเขาโกรธแน่ๆ ตาดุขนาดนั้น
"...."
“เฌอรีนทำได้ดีมาก วันนี้เขาก็เก็บคะแนนนะ พี่ก็เพิ่งรู้แต่เราทำได้ดี"
"อ้าว! พี่เบล งั้นเกลไม่ได้มาวันนี้"
"ก็ต้องถอนตัวไปน่ะทำอะไรไม่ได้"
“เฌอดูแลตัวเองนะอย่าป่วยละ"
"ค่ะพี่เบล"
สี่หนุ่มวิศวะยืนรอเฌอรีนเดินมากับมาเบล
"มายืนรออะไรกันสี่หนุ่มนักสอยดาว"
"ดูแต่ละชื่อที่เรียกพวกเรา คอยดูเถอะสักวันฉันจะสอนเธอมาเบล"
"ปากหมา"
มาเบลทำปากแบบไม่มีเสียงใส่เอเดน "มาเบล" เอเดนเรียกชื่อเธอเสียงดุ
หนุ่มๆ หลายคนมองมาอย่างสนใจที่กลุ่มพวกเขา เจเจเห็นแบบนั้น เลยเดินไปกอดคอเฌอรีน หนุ่มๆ ที่มองอยู่รีบหลบหน้า
"เด็กพี่เจวะ เวรละ"
"อะไรของพี่เจเนี่ย"
"ไม่มีอะไรพี่จะเดินไปส่งที่รถ"
"เบลพี่ไปส่งไหมครับ" เอเดนถาม
"ฉันขับรถมาย่ะ เฌอรีนพี่กลับก่อนนะ"
"ค่ะพี่เบล"
"แล้วพี่จะมาส่งเฌอกันทำไมเยอะแยะ"
"ไม่มีอะไรขึ้นรถกลับบ้านเถอะ"
"ค่ะ"
วิคเตอร์โทรหาเฌอรีน เธอไม่รับสาย เขางงเฌอรีนงอนอะไร วิคเตอร์คิดวุ่นวายใจ เฌอรีน งอนอะไรเขา โทรก็ไม่รับ เขาเลยตัดสินใจไปหาเธอที่บ้าน
ไม่นานวิคเตอร์ขับรถมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านเธอ นิ้วเรียวยาวตัดสินใจกดออด แม่บ้านเดินมาเปิดประตู
"มาหาใครคะ"
"คุณเฌอรีนอยู่ไหมครับ"
"ใครมาจ๊ะ"
"มีคนมาหาคุณเฌอค่ะคุณผู้หญิง"
"เข้ามาก่อนสิจ๊ะ เฌอเพิ่งกลับมา" คุณแม่เธอให้แม่บ้านเปิดประตูให้เขาขับรถเข้ามา เขาลงจากรถสปอร์ดคันหรู
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีจ้ะ"
"ผมวิคเตอร์ครับ"
“เป็นเพื่อนเจเจกับเอเดนครับ"
"ใช่คนที่สอนเฌอรีนขับรถรึเปล่าจ๊ะ"
"ใช่ครับ"
"ขอบใจมากเลยแม่ว่าจะให้เฌอชวนมาทานข้าวที่บ้านอยู่เลย แต่เฌอไม่ค่อยว่าง”
“สอนน้องขับเราแล้วยังพาไปทำใบขับขี่ แล้วยังให้รถมาใช้อีก"
"ไม่เป็นไรเลยครับเรื่องแค่นั้น เจเจเอเดนก็เพื่อนรักผม สนิทกันมาตั้งแต่มัธยมแล้วครับ"
"ดีเลยแม่จะได้ฝากช่วยดูแลเฌอรีนอีกคน"
"ช่วงนี้ใกล้จะจบกันแล้วสินะ ทั้งสองคนไม่ค่อยว่างกันเลย"
"ครับ"
"เฌอลงมาละ อย่ารีบกลับนะลูกนะ อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อน เดี๋ยวน้าไปเตรียมกับข้าวให้"
"ไม่ต้องทำอะไรเยอะนะครับคุณน้า ผมเป็นคนทานง่ายครับ"
"ได้เลยจ้า"
"เฌอพี่เขามาหาคุยกันไปนะลูก เดี๋ยวตั้งโต๊ะเสร็จแม่ให้คนมาตาม แม่ชวนพี่เขาทานข้าว"
"ค่ะแม่"
เฌอรีนหันไปมองคนตัวโตที่ยืนเอามือล้วงกระเป๋าทำไม่รู้ไม่ชี้อยู่ คุณแม่เธอเดินผละไปแล้ว คนตัวสูง187เดินเข้ามาใกล้เธอ เฌอรีนที่ใส่รองเท้าเตะดูตัวเล็กไปเลย
"บ้านสวยจัง"
"ทำยังกับพี่ไม่เคยมา"
"ก็มาแค่หน้าประตูรั้วไม่เคยเข้ามาสักที"
"แล้วพี่มาทำไม"
"พูดจาดูห่างเหินกันจังเลยนะ แล้วทำไม่รับโทรศัพท์พี่ lineก็ไม่อ่านเป็นอะไร" เฌอรีนนั่งเงียบ
"งอนอะไร"
"ไม่มีอะไรค่ะ แค่เบื่อ"
"เบื่อใคร?"
"แม่ชวนพี่ทานข้าวไม่ใช่เหรอคะ ไปทานข้าวกันเถอะค่ะ"
"ไม่เฌอพูดกับพี่ให้รู้เรื่อง ที่จริงพี่ควรโกรธเรามากกว่าไหมเรื่องประกวด"
"ทำไมค่ะ พี่จะมาโกรธหนูทำไมแค่ประกวดมันผิดตรงไหน"
"ก็พี่ไม่ชอบ วันนี่มีแต่ผู้ชายพูดถึง พี่ไม่ชอบแบบนั้นได้ยินแล้วอารมณ์เสีย"
"เขาก็แค่ชมแค่นั้น"
"ก็ไม่ชอบอยู่ดี คุยเรื่องของเราก่อน เรื่องประกวดตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว ถ้าเฌอไม่ได้โกรธอะไรพี่ โทรก็รับหน่อย แต่ถ้าจะไม่รับก็แล้วแต่นะ ถ้าอยากให้มาหาที่บ้านบ่อยๆ พี่ก็ไม่ติดนะ"
"พี่อยากเจอคุณพ่อหนูเหรอคะ"
"ได้สิไม่เห็นเป็นไร ทำไมคุณพ่อหวงเหรอ"
"หวงสิคะมากๆ เลยด้วย"
"ก็ปกตินะใครๆ ก็หวงลูกสาวกันทั้งนั้น พาเดินเล่นรอบบ้านหน่อยสิ" เฌอรีนเดินนำเขา ไป
"พรุ่งนี้ให้พี่ขับรถมารับไหม"
"ทำไมต้องมารับค่ะ"
"ก็แค่อยากมารับ แล้วก็มาส่งด้วย อยู่ที่มหาลัยไม่ได้เจอกันเลย มารับมาส่งจะได้เจอกันบ้าง"
"อย่าเลยค่ะลำบากพี่เปล่าๆ"
"แล้วให้พี่ทำยังไง"
"ก็ไม่เห็นต้องทำอะไร"
เขาเริ่มหงุดหงิด
"พี่ทำอะไรผิดเฌอบอกพี่สิ" เขาจับแขนเฌอรีนให้หันมามองหน้าสบตาเขา
"เฌอไม่อยากให้พี่มาตามเฌออีก เฌออยากให้เราเป็นเหมือนเดิม เหมือนเมื่อก่อน ตอนที่พี่เห็นเฌอเป็นน้อง"
"พี่ไม่เคยคิดว่าเฌอเป็นน้อง"
เฌอรีนสบตาคนตัวโต เขากำลังหลอกเธออยู่รึเปล่า เขาเป็นคนแบบไหนกันแน่
"พี่อยากให้เฌอถามพี่ มีอะไรก็มาถามพี่อย่าคิดเอาเอง ขอให้เชื่อใจพี่ และอย่าเชื่อคนอื่นมากกว่าพี่"
"คุณเฌอค่ะคุณผู้หญิงให้มาตามค่ะ"
“ไปทานข้าวกันเถอะค่ะ” เฌอรีนเดินนำเขาเข้าไปในบ้าน
"นั่งเลยลูก" เขานั่งลงใกล้ๆ เธอ
- Writer
