EP5 น้องปี1
1586 Words
"วันนี้สนุกจังพรุ่งนี้มาอีกได้ไหมคะ"
"เหนื่อยจะตายแล้ว เหลืองานอีกเยอะเลย" เอเดนบ่น
"พรุ่งนี้คนงานของป๋ามาเพิ่มได้วันอาทิตย์กูจ่ายพิเศษให้" วิคเตอร์บอกทุกคน
"ท่านวิคเตอร์ตันจริงครับ" เอเดนตบบ่าเขา
"เฌอไปช่วยพี่เลือกเฟอร์ไหม พรุ่งนี้" วิคเตอร์เอ่ยชวน
"ไปค่ะกี่โมงค่ะ" คนตัวเล็กยิ้มรีบตอบรับทันที
"ซักเที่ยงๆ พี่ไปรับที่บ้าน แล้วช่วงบ่ายค่อยเขามาที่นี่"
"โอเคค่ะ"
วันต่อมา
วิคเตอร์มารับเฌอรีนที่บ้าน วันนี่เธอแต่งตัวสวยเป็นสาวไม่ใช่เด็กน้อย ในชุดมัธยมปลายอีกแล้ว
ทั้งคู่เดินมาด้วยกัน "พี่เดนต้องการแบบไหนเหรอคะ" เขาเปิดรูปให้เฌอรีนดู
"โซฟาตัวนั้นเหมาะมากเลยค่ะ"
"อืม ไปลองนั่งดูสิ เป็นไง"
"นั่งสบายมากๆ ค่ะ"
เฌอรีนช่วยเลือกนั่นเลือกนี่ ส่วนใหญ่เธอเป็นคนเลือกทั้งหมดแหละ เขาไม่ได้คัดค้านอะไร ตามใจเธอ
ทั้งคู่มาถึงบ้านฐานลับช่วงบ่ายๆ "โหงานเร็วมากจะเสร็จแล้ว" เฌอรีนตื่นเต้น
"เราละได้ครบไหมเฟอร์" เอเดนถาม
"ครบค่ะ"
“ตรงคอนเซ็ปต์ตามที่กูวางไว้ไหม วิคเตอร์”
"ตรงดิ"
"แน่นะ"
"เออไงเอเดน"
“เสาร์หน้าเสร็จไหมคะ" เฌอรีนหันไปถามวิคเตอร์
"น่าจะเสร็จนะ"
"พี่เอเดนเสาร์หน้าพาหนูมาดูด้วย"
"ได้ครับน้องพี่"
“วันนี้หาอะไรกินก่อนกูจะตายแล้ว ไปเลโอพี่เจ" ไปดิ เฌอกินอะไร" เอเดนพูด
"หนูเลือกอีกแล้วเหรอ"
"ใช่ รีบคิดเลยเฌอ ถ้าไม่รีบพี่จะกินหมาตัวนั้นแล้ว"
"ใจเย็นเอเดน" เลโอตบบ่าเอเดน "อย่าไปกินน้อง น้องแค่เดินผ่านมา"
"เดินผ่านก็รีบเดินไปดิวะมองหน้า จับแดกแม่ง" เอเดนพูดเล่นตามประสาไปเรื่อย
"เวรละ เฌอรีบเลย"
"งั้นร้านสุกี้ตรงนั้นดีไหมคะ" เลโอเล่นด้วยกับเอเดนรีบพูดเร่งเฌอรีน
"ดีไปเลย" เอเดนเดินมากอดคอเฌอรีนให้รีบเดินไปกับเขา ทุกคนรีบเดินตาม
"เฌอ"
"ค่ะ"
"หัวเหม็น" เอเดนแกล้งก้มมาดมผมเธอ
"เหม็นได้ไงเฌอสระผมทุกวัน ตัวเองนั่นแหละ สระผมบ้างรึเปล่า" เลโออมยิ้มขำสองพี่น้อง
วิคเตอร์รู้สึกอิจฉาเอเดน เขาอยากทำแบบนั้นบ้าง
ทานเสร็จทุกคนมาลุยงานกันต่อ
“พี่เดนค่ะตรงนี้โล่งๆในแบบมีวาด รึเพ้นอะไรไหมคะ"
"ยังไม่มีเดี๋ยวพี่ลองไปคิดมาก่อนว่าจะทำอะไรได้บ้าง"
"กูว่าเพ้นสีรึวาดรูปอะไรแบบที่เฌอว่าก็ดีนะ งั้นให้เฌอไปหารูปมาแล้วพวกพี่ค่อยเลือกอีกที " เลโอออกความเห็น
"โอเคค่ะ"
"...."
วันเสาร์ทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์ ทั้งหมดเข้ามายืน ชื่นชมฝีมือตัวเอง
"งานเพ้นสีของหนูสวยมากเข้ากับบ้านพี่ๆ เลย" เฌอรีนชมฝีมือตัวเอง
"อืม สวยดีพี่ชอบ" วิคเตอร์ชม
"กูมีของมาให้บ้านใหม่ของพวกเราด้วยรอแป๊บ" เลโอออกไปหยิบของ เดินกลับพร้อมเครื่องเล่นเกมตัวใหม่ล่าสุด
"โอ้โหท่านเลโอคือที่สุด กูพร้อมโดดเรียนมาก ว่าแต่ทำไมเราเพิ่งมาทำวะ จะขึ้นปี3อยู่แล้ว" เอเดนพูดขึ้น
"นั้นสิ"
"มึงนั่นแหละเลโอก็น่าจะรีบคิดให้มันเร็วๆ หน่อย"
"เออไอ้เวร ถ้ากูคิดได้ตั้งแต่ปีหนึ่ง กูว่า ยาวนอนกันยาวไม่ต้องขึ้นเรียนกันพอดี"
“หนูมาเล่นที่นี่บ้างได้ไหมคะ"
"มาได้สิ" วิคเตอร์บอกเธอน้ำเสียงเรียบๆ เฌอรีนยิ้มหวานให้เขา "พี่วิคเตอร์น่ารักที่สุด"
สองปีต่อมา
น้องใหม่เฟรสชี่ปี 1 คณะบริหาร น้องเฌอรีนกับกิจกรรมรับน้องสนุกสนาน
"มึงสองคนจะกลับรึยัง" เจเจถาม วิคเตอร์กับเลโอ
"พวกกูจะเดินไปดูเฌอหน่อยเห็นว่ามีกิจกรรมรับน้องหลังเลิกเรียน"
"ไปดิกูไปด้วย" เลโอตอบเขา
สี่หนุ่มรุ่นพี่วิศวะ เดินมาที่คณะบริหาร หนุ่มหล่อใส่เสื้อช็อปโดดเด่นมาแต่ไกล สาวๆ หันไปมองกัน พรึบ!
"นั่นไงเฌอ" เอเดนชี้ไปที่น้อง สี่หนุ่มมายืนดูอยู่ห่างๆ ไม่ได้เข้าไปวุ่นวายอะไร แต่มิวายยังมีสายตาสาวๆ มองมาอยู่ตลอดเวลา พร้อมกับเสียงซุบซิบๆ
"น้องๆ ค่ะ ตั้งใจฟังกันหน่อยค่ะ เงียบค่ะ พี่วิศวะโยธาทั้งสี่ท่านค่ะ พี่คะ" รุ่นพี่เรียกทั้งสี่หนุ่ม
"ฮะ เรียกพวกเราเหรอครับ" เอเดนชี้มาที่ตัวเอง
"พี่นั่นแหละค่ะ"
"มีอะไรเหรอครับพี่มาเบลคณะบริหาร" เอเดนถามกลับกวนๆ
"พวกพี่มาทำไมกันไม่ทราบค่ะ พวกเรารับน้องคณะกันอยู่ค่ะ พวกพี่ไม่รู้เหรอคะ"
"ตามสบายเลยครับ ผมก็มารับน้อง" เอเดนตอบกวนๆ สไตส์เขา น้องๆ ขำกันใหญ่
"น้องๆ ค่ะ นี่พี่เอเดนวิศวะปี4 พวกเราสวัสดีพี่เอเดนหน่อยสิคะ"
"สวัสดีครับ/ค่ะ พี่เอเดน" น้องกล่าวทักทายเขา
"สวัสดีครับทุกคน"
"แล้วคุณพี่มาทำไมกันแน่คะ"
"มารอรับน้องไงมาเบล ก็เพิ่งบอกไป"
"ไหนน้องคุณค่ะคุณเอเดน มากวนกันปะเนี่ย"
"กวนที่ไหนละเบล นั่นไงน้องผมครับกับน้องเจเจด้วย"
"คนไหน"
"คนนั้นไง เฌอรีน ผมไปนั่งรอได้รึยังครับคุณพี่มาเบลคนสวย"
"เฌอรีนนั้นพี่หนูเหรอ" พี่มาเบลถาม
"ใช่ค่ะพี่"
"หน้าตาดีทั้งบ้านเลยนะ งั้นยอมให้ไปนั่งรอก็ได้ ไปค่ะคุณชายเดนมันมารับน้องจริงๆ ด้วย ทุกคนสนใจพี่นะคะ"
"ทุกคนวันนี้แยกย้ายพรุ่งนี้รวมตัวเวลาเดิม"
"เฌอรีนพี่เธอหล่อมากเลย ตายแล้วเขามีแฟนยังอ่ะ"
"น่าจะมีบ้างแหละแต่ฉันไม่ค่อยได้ถาม"
"แล้วอีกสองคนก็เพื่อนพี่เขา กลุ่มเดียวกันเหรอ" เพื่อนๆ รุมถามเธอ
"เฌอถ้าเลิกแล้วตามพี่ไปนะ พี่ไปรอที่รถ"
"ค่ะพี่เจเจ"
"เฌออยากรู้จักวะ" เพื่อนเธอกระซิบ
"ค่อยแนะนำให้รู้จักนะ ไปก่อนนะเดี๋ยวพี่บ่น"
"...."
“อะไร เป็นอะไร? ดูมันทำหน้าตูบ” เอเดนแซวน้อง
"พวกพี่เล่นใหญ่กันมากเลยนะ"
"อะไรพูดเรื่องอะไรเล่นใหญ่อะไร"
"ก็เดินกันไปสาวๆ นี่มองกันพรึบ!เลย"
"อันนี้ช่วยไม่ได้จริงๆ อ่ะเฌอ เพราะมันเป็นเรื่องปกติ" เอเดนตอบน้องยิ้มๆ
วิคเตอร์แอบถ่ายรูปเฌอรีนตอนนี้หน้าเธอเหมือนแมว มีสีแต้มเป็นหนวด "น่ารักดี"
"เมื่อไหร่จะสอนหนูขับรถ"
"ถามพี่เจเจ" เอเดนรีบปัดไปให้
"ไปเรียนเลยเฌอ ถ้าไม่เรียนก็ให้คนขับรถขับมาส่งเหมือนเดิม" เจเจตอบ
"ไม่เอาหนูโตแล้วอายเพื่อนแย่เลยมีคนขับรถมารับมาส่ง"
"ให้พี่สอนเดี๋ยวพี่ดุก็มางอนพี่อีก"
"พี่เจก็อย่าดุสิ"
"พี่เลโอ" เฌอรีนหันมาทางเลโอ
"พี่ก็ดุนะ เวลาสอนอะไรใครดุมากเลยนะมีร้องไห้เลยนะ" เลโอรีบออกตัวหนีอีกคน
เฌอรีนหันไปทางเขา "พี่วิคเตอร์"
"ได้พี่สอนเอง"
"ได้เหรอวะ" เอเดนถามย้ำอย่างรู้สึกแปลกใจ
"อืมได้" เฌอรีนยิ้มหวานให้เขา
"เดี๋ยวหนูจะมีรถแล้วรุ่นไหนดีน๊า" เฌอรีนพูดสีหน้าตื่นเต้นพร้อมกับยิ้มหวานให้วิคเตอร์
"กลับรึยัง" เอเดนถามทุกคน
"ไปดิมึง โอเคไปครับแยกย้ายโว้ย ไปกลับๆ" เลโอตอบพร้อมกับเดินแยกไปที่รถตัวเอง
สามวันต่อมา
ครืดด เสียงโทรศัพท์
"ค่ะพี่วิคเตอร์"
"วันนี้เราว่างไหมพี่จะไปรับ พอดีวันนี้พี่ว่างจะได้สอนขับรถ"
"ได้ค่ะ"
“งั้น:rgb(0,0,0);">พี่ออกไปเลยนะ”
"ได้ค่ะพี่วิคเตอร์"
"แม่ค่ะหนูจะไปเรียนขับรถนะคะ" เฌอรีนบอกคุณแม่แล้วก็รีบออกไป
"อะไรทำไมทำหน้าแบบนั้นวิคเตอร์ถามเธอยิ้มๆ"
"ตื่นเต้นนะคะ"
"ไม่ยากหรอกแป๊บเดียวก็เป็น"
"เราไปที่ไหนกันค่ะ"
"แถวเมืองทองก็แล้วกัน"
“ลงมาเฌอสลับกับพี่ พร้อมรึยัง"
"แป๊บหนึ่งค่ะ พี่จับมือเฌอ" วิคเตอร์ไม่กล้าจับ เธอเลยดึงมือเขามาจับ เขายิ้มมือเฌอรีนเย็นเฉียบ
"กลัวขนาดนั้นเลยเหรอ"
"นิดหน่อยค่ะ"
"ถ้าไม่อยากขับก็ไม่เห็นเป็นไรนะเฌอ"
"ก็จะเป็นภาระพี่เจเจกับพี่เอเดนไงคะ"
“พี่รับส่งให้ได้ถ้าต้องการ” วิคเตอร์พูดนิ่งๆ
"ได้ที่ไหนละคะ แบบนั้นรบกวนพี่แย่เลย" เขายังจับมือเฌอไว้ไม่ปล่อย
"เริ่มกันเลยไหมคะ เฌอพร้อมแล้ว"
"อืม" คนตัวโต ตอบเธอสั้นๆ เหมือนเดิม
"ปรับเบาะให้พอดีตัวแล้วก็คาดเข็มขัด สตาร์ทรถ"
"โอเคค่ะ"
เฌอรีนเกร็งมากในตอนแรก คนตัวโตสอนดี ไม่นานเธอก็เริ่มคล่องขึ้น
"เก่งแล้วไม่ยากเห็นไหม" วิคเตอร์ใจเย็นสอนเธอ "เราจะซื้อรถรุ่นไหน?"
“พี่แนะนำหน่อยสิคะ”
"เอารถพี่ไปลองขับก่อนไหม แล้วค่อยตัดสินใจ"
- Writer
