Bölüm 13: Kırık Kanatlar ve Demir Kafes
Sahra’nın avlunun soğuk taşlarına yığılışı, içindeki fırtınanın dışa vuran sessiz bir patlamasıydı. Gözyaşları, umutsuzluğun ve ihanete uğramışlığın yakıcı izlerini yüzünde bırakıyordu. Etrafındaki sesler, Cebrail Amca’nın memnun mırıltıları, Cevher Hatun’un “Kalk kızım, bu kadar dramanın alemi yok” sözleri, Hakan’ın küçümseyen bakışları, hepsi bir uğultuya dönüşmüştü. Ama en çok yaralayan, Devran’ın sessizliğiydi. Onu yerden kaldırmak için uzanan bir el, bir teselli sözü yoktu. Sadece, üzerinde hissettiği o ağır, yargılayıcı bakış vardı.
Bir çift güçlü kollar onu yerden kaldırdı. Hizmetkârlardan biriydi, yüzünde belli belirsiz bir acıma ifadesiyle. “Gelin hanımefendi, odanıza götüreyim,” diye fısıldadı. Sahra, direnme gücü bulamadı. Vücudu bir kuk
