Bölüm 21: Aidiyetin ve Özgürlüğün Ağırlığı
Devran'ın kapıyı çarparak çıkmasıyla odada yalnız kalan Sahra, hissettiği öfkenin hemen ardından gelen bir boşluk duygusuna yenik düştü. "Bilmiyorum" sözü, bir tehditten çok, içine düştüğü çaresizliğin itirafı gibiydi. Ancak bu, Sahra'nın yüreğini yumuşatmıyor, sadece daha da katılaştırıyordu. Onu bir eş, bir partner olarak görmeyi reddediyordu; çünkü Devran'ın gözünde bir bireyden çok, bir onur meselesi, sahip olunması gereken bir statü sembolüydü. Bu kıskançlık, sevgiden değil, sahiplenmekten kaynaklanıyordu ve bu, onu en az ölüm tehdidi kadar incitiyordu.
Ertesi sabah okula giderken, adımları bir mahkumunki kadar ağırdı. Devran'ın ona biçtiği bu rol, verdiği sözün arkasında bile onu kontrol etme çabası, ruhunu yoruyordu. Yiğit'i okulun bahçes
