KATrina

CHAPTER 1

KAT Point of View

“Congratulations” Bati ng mga board members sa akin dito sa meeting room.

Inililigpit ko na ang mga gamit ko ng pumasok si Yza ang kaibigan ko at anak ng isa sa mga board members.

“You did a great job again, Kat”  Yzabell praised me.

“It’s called luck” I said to her while watching the other board members come out.

“A Million dollar deal is not easy” Ngumiti lang ako sa kanya.

“Yeah, but still I got them” Sabi ko sa kanya.

“You are an apple of the eye of EC company” I shook my head as sign of disagree in what she’ve said. An apple of the eye? I always heard those words.

“Just be yourself” Sagot ko sa kanya at saka kinuha ang bag ko.

“Uuwi ka na ba kaagad?” Tanong ni Yza sa akin.

“Yes, I need to be home early because it’s my parent’s anniversary” Hinalikan ko siya sa pisnge.

“So we are not going to celebrate your success?” She pouted.

“Mayroon naman naman next time” I smiled at her.

“But when is that next time? You are always busy this past few months” Nagmamaktol na sabi niya.

Yeah my friends always want some fun and because I’ve been busy preparing for this momentI haven’t contact them and I feel sorry for ignoring them every time they want me to join.

“I’m sorry, Yza but I promise I’ll catch up with you guys.” Sabi ko sabay halik sa kanyang pisnge.

“Bye” I waved my hand and walked away.

Masaya ako habang nag da-drive this new success will be my gift for my parent’s anniversary. While driving I got messages from my friends and as usual they are inviting me to go to the pub. I ignore their text messages coz’ I am driving.

 As soon as I arrive, the gate opened when the guard saw me. I smiled at them then drive and stop in front of our house. I smile when I saw my parents car are here.

Bumaba ako ng sasakyan ko dala ang mga gamit ko kanina. Binati ako ng mga katulong na aking makakasalubong.

Nakita ko si Mom na abala sa pag hahanda para sa celebration mamaya at si dad naman ay nakaupo lang na sinasaway si mom dahil hindi ito mapakali sa ginawa niya. I love my family, they are so sweet kahit na may edad na sila. I adore what they built for our family.

“Hi! Mom, dad!” Lumapit ako sa kanila para bigyan sila ng halik sa pisnge.

“How’s your day?” Tanong ni Mom sa akin

“ It was good” Nakangiti kong sabi sa kanila.

“Okay, go upstairs and take some rest” Masayang sabi ni mommy.

“Okay, I’ll see you later” Sabi ko sa kanila at saka ako  umakyat sa kwarto ko.

Kilala ko si Mommy na talaga naman hands on sa lahat ng bagay. Sa kanya ko yata nakuha ang pagiging hands on  sa mga office works ko at kay Dad na may pagkaistrikto lalo na pagdating sa negosyo.

“Cheers!” Sabay-sabay namin tatlo na sabi habang itinataas ang baso ng champagne kasabay nila.

“Happy Anniversary Mom, Dad” Bati ko sa kanilang dalawa.

“Thank you sweetie” Sabi ni dad sa akin.

“I have a gift for both of you” Sabay naman silang tumingin sa akin.

“What is it? Are you planning to get married?” Natatawang sabi ni Daddy sa akin.

“No, Dad I still don’t have plan to settle down” Paliwanag ko sa kanila

“You’re turning 28 next month” Sabi naman ni Mommy, why are they always want me to get married?

“I’m still in the calendar” Tumawa naman silang dalawa sa sinabi ko kaya napangiti ako being with them is priceless.

“By the way I succeededto close a million dollar deal” Pagpapatuloy kong sabi sa kanila napatigil pa sila at pinag aaralan ang sinabi ko.

“What?” Tanong ni Mom sa akin.

“You mean, you and  Mr. Larbigat agreed for a deal?” Tanong ni Dad tumango naman ako sa kanila.

“Exactly!” Nakangiti kong sabi.

“Wow! Congratulations our stock sales will be on top again” Sabi ni Mommy sa akin na itinaas pa ang champagne na hawak nya.

“We are so proud of you, anak” Sabi naman sa akin ni Daddy itinango ko ng kaunti ang ulo sa kanya.

We are celebrating their anniversary, but goodness! It feels like ordinary days.

Tulad ngayon after namin kumain ay umupo kami sa sofa ganito kami palagi ang bonding namin after ng dinner. Tulad ngayon nasa sofa silang dalawa habang nakayakap si daddy kay mommy at ako naman ay nasa sahig at hinahagod ni mommy ang aking buhok.

“Sweetie we would like to tell you something” Sabi ni mommy sa gitna ng panunuod namin.

“What is it?” Tanong ko ng hindi tinatanggal ang mga mata sa tv.

“I think it’s time to tell you the truth” Humarap ako patagilid para makita ko sila.

“Sit down properly, honey” Sabin ni Mommy kaya naman tumayo ako at umupo sa may tabi ng sofa nila pinatay naman ni Mommy ang tv dahilan ng pag kunot ng noo ko.

“Serious talk?” Tanong ko na kaagad.

I knew them especially dad when it comes to a private talk he would prefer to go to his office in our house and not like this in the middle of the movie. So I guess it’s not about the business but about family matter.

“Listen carefully, honey”  Sabi ni Mommy. “Please remember that whatever it is we will confess to you, it’s because we love you so much to hide the truth,” Mas lalo akong napakunot sa sinasabi ni Mommy.

“I’m getting nervous what is it? Is it about this married thing again?”  Tumawa ako sa isipin na iyon at hindi naman na bago sa akin.

“Honey, you are at the right age to decide what you want to do” Sabi ulit ni Mommy.

“Why don’t you tell me directly, nalilito na ako” Sabi ko sa kanila tumingin naman si Mommy kay Daddy. At hinawakan naman ni Daddy ang kamay ni Mommy at saka siya tumango.

“Honey, We are not your biological parents” Naging seryoso ang mukha ko sa sinabi nila knowing them hindi sila marunong mag joke.

“What do you mean?” I asked.

“I can’t bear a child honey so we decided to adopt a baby and it’s you honey” Sabi ni Mommy.

Biglang tumigil ang mundo ko mas lalong tumahimik ang paligid. Iyon pa lamang ang sinasabi ni Mommy ay alam ko na kaagad. Tiningnan ko sila at seryoso lang din ang mga tingin na ibinibigay nila sa akin.

“I’m sorry honey, kung ngayon lang namin nasabi sa’yo ito natata- - “ Umiling ako at tumayo ako ayaw kong marinig ang paliwanag nila I can’t accept it.

For almost twenty eight years, sa tagal noon bakit ngayon lang nila nasabi ito sa akin? Kinuha ko ang susi ng kotse sa aking kwarto at ang aking bag na palaging dinadala na may laman ng cash,cellphone at iba pang gamit.

Hanggang makarating ako sa sasakyan ay hindi ko sila nakita. Hindi man lang nila ako hinabol? Umiling ako at saka pinaadar ko na lamang ang sasakyan.

Huminto ako sa tabi at pinatay ang makina tahimik na ang paligid marahil ang iba ay nagpapahinga na. Ilang minuto akong nasa loob lamang ng sasakyan ko at saka ko pinagmasdan ang paligid kung nasaang lugar ako.

Huminga ako ng malalim at saka bumaba ng kotse dire-diretso ako sa loob ng building hindi ko alintana ang mga taong nakaksalubong ko kahit ang mga stuff dito sa condo. Ang mga paa ko ay kusang dinadala sa sa isang room dito huminto ako at pinindot ko ang password nagbukas ito.

Madilim na paligid ang bumungad sa akin. Marahil ay hindi pa siya nakakauwi naglakad ako papunta sa kwarto at dahil hindi ito naka saarado ay tinulak ko na lamang ang pinto pero napahinto ako sa aking nakita.

“What the hell” Para akong pinagbagsakan ng langit ng makita ang dalawang tao sa loob ng kwarto at naka hubo’t hubad.

“Kat, let me explain” Sabi ni Cris sa akin at akmang lalapit.

“There is nothing to explain Cris, were done” Hindi ko hinayaan na makalapit siya sa akin nandidiri ako sa kanya.

Nadidinig ko pa ang tawag niya sa akin pero hindi ko na iyon pinansin at saka nagmamadaling sumakay ng kotse pumunta ako sa condo ko at kumuha lang ako ng ilang damit. Hindi ko alam kung saan ako pupunta ayaw ko sa mga kaibigan ko bahala na kung saan ako dalhin ng pagda-drive ko.

Habang nag mamaneho sa gitna ng gabi ay naglandas ang luha ko sa aking luha. Hindi ko na ito mapigilan sobrang sakit ng nararamdaman ko ngayon. Ang malaman kong hindi ako tunay na anak ng akala kong tunay kong magulang ay sobra-sobrang sakit na. At ang pang loloko sa akin ng four years boyfriend ko. How dare he do that to me?

Ang lahat ng ito ay puro kasinungalingan lamang. Tumatawang umiiyak ako habang nagmamaneho bahala na kung mababangga ako.

Life is full of surprises you can’t tell when it will hit you.

Hindi ko alam kung ilang oras na at gaano na kalayo ang nilalakbay ko. Hindi na din pamilyar ang lugar kung nasaan ako hanggag sa tumirik at naubusan nang gasulina ang sasakyan ko out of nowhere.

“Damn” Bumaba ako at tiningnan ang trunk ng sasakyan ko kung meron pa akong spare gas pero ubos na din pala. Naisara ko ng malakas ang trunk ng kotse ko at saka napahawak na lang ako sa ulo ko.

Nakita ko ang istura ko sa side mirror ang mga luha ko ay natuyo ng kusa at ang eyebags kong kumakaway at ang istura kong naka pantulog lamang.

Pinagmasdan ko ang buong paligid ang daan ay puro lupa at maraming bato, malalapad at matatayog na mga puno ang makikita.

Anong gagawin ko dito? Binuksan ko pinto ng kotse ko at saka ako umupo doon habang sapo sapo ko ang ulo.Ano bang kamalasan ang nangyayari sa akin. Akala ko okay na ang lahat hindi naman pala. Tiningnan ko ang cellphone ko pero useless dahil lowbat na din ito.

Napaangat ang ulo ko ng may maamoy akong mabaho tumayo para hanapin iyon. Nakita ko ang papalapit ng isang kalabaw na may sakay na isang lalaki.

“Thank God may tao naman pala dito sa lugar na ito” Sabi ko sa sarili ko.

“Kuya, where is the gasoline station here?” Tanong ko sa kanya pero tiningnan niya lang ako at nilampasan.

“Hoy, Manong nagatatanong ako how dare you to turn your back at me” tumigil naman ang kalabaw at saka ito tumingin sa akin.

“Hindi ako manong at walang bilihan ng gasolina dito” Sabi niya.

“Sasagot ka din naman pala bakit kailangan mo pa akong lampasan” Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa na kinataas ko ng kilay.

“Naubusan ako ng gasolina where is the nearest hotel here?” Tanong ko sa kanya.

“Walang hotel dito” Napanganga ako sa sinabi niya.

“So where can I stay?” Tanong ko papagabi na din at ayaw kong matulog sa sasakyan ko. Nakaabot na nga ako ng isang buong gabi at araw dito pagod na din ako sa pagda-drive.

“Sumakay ka dito at ihahatid kita.” Sabi niya sa akin.

“What? Ako? Papasakayin mo diyan? No way!” Pinag cross ko pa ang kamay ko.

“Maglakad ka kung ayaw mo bahala ka na diyan” Sabi niya sa akin at pinaandar ang kalabaw.

“Wait, how about my car?” Tanong ko sa kanya.

“Walang gagalaw niyan dito, balikan mo na lang ang sasakyan mo o di kaya ay ipatulak bukas.”

Wala na akong ibang choice kinuha ko lang ang maliit na bag ko at inilock ang sasakyan at saka ako pumunta sa kanya napatakip pa ako ng ilong ko dahil sa amoy ng kalabaw.

“Paano ako sasakay?” Tanong ko sa kanya. Bumaba naman siya.

“Ahhh! Careful” Sabi ko ng buhatin niya ako paakyat ng kalabaw napahawak pa ako sa kanya ng gumalaw ito.

Mabagal lamang ang takbo ng kalabaw. Ang mga kamay ko ay kapit na kapit sa kanya dahil baka mahulog ako. Kahit magkahalo na ang amoy ng kalabaw at pawis ng lalaking ito ay pinag tiisan ko. Hanggang sa may matanaw ako na malaking kahoy na may nakalagay na -BARRIO MASILANG

Pinababa na ako ng kalabaw niya at saka siya umalis. Gusto kong masuka at mandiri may mga putik na ang aking damit. Pinagmasdan ko ang buong paligid may mga bahay dito na gawa sa kahoy, dayami at ang iba naman ay sa kawayan pero may maayos din naman na bahay dito kaso luma ng tingnan.

Ibang iba sa syudad kung saan ako dati nakatira. Napangiti ako bigla sa isip ko Baryo Masilang ang magiging bagong tahanan ko.