มะนาว…
ฟิ้วว ~
สายลมยามเช้าพัดผ่านเข้ามาทางบานหน้าต่างที่เปิดทิ้งเอาไว้ทำให้ผ้าม่านนั้นสะบัดไปมาจนเกิดเสียง ความหนาวเย็นของสายลมตอนเช้าตรู่ในช่วงฤดูหนาวที่นาน ๆ ครั้งเมืองหลวงจะได้สัมผัสอากาศเย็นแบบนี้ทำให้ฉันต้องลืมตาตื่นขึ้นมา
“อื้ออ” ฉันบิดขี้เกียจไปมาก่อนจะค่อย ๆ ลุกออกจากเตียงเมื่อรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวคล้ายจะมีไข้ หันไปมองพื้นที่ข้าง ๆ ก็พบว่าร่างใหญ่ที่นอนเคียงกันเมื่อคืนนี้ไม่อยู่แล้ว “หายไปไหนของเขานะ…หรือว่าจะกลับเข้าไปในศาลแล้ว” ฉันพึมพำเบา ๆ ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบห้องที่มีเพียงความเงียบก่อนจะเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ
ซ่าา!
สายน้ำอุ่น ๆ ไหลรดลงมากระทบผิวกายเปลือยเปล่าช่วยให้ความรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวก่อนหน้านั้นทุเลาลง กลิ่นหอมจาง ๆ ของครีมอาบน้ำที่ชะโลมทั่วผิวกายทำให้จมูกที่เคยหายใจติดขัดเพราะมีน้ำมูกนั้นหายใจสะดวกขึ้น
วูบ ~
‘ฉิบหายย…’
“…” ทว่าความรู้สึกคล้ายมีค
