ทะเลทรายเดือดรัก(20+)

แช๊ะ! แช๊ะ! แช๊ะ! เสียงกดชัตเตอร์รัวๆ “ดีครับ...โอเค...เยี่ยม!...อีกรูปนะครับ...หนึ่ง...สอง...สาม... ดีมากครับ...โอเคครับเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ...เยี่ยมครับ” “เป็นยังไงบ้างเติ้ล...นางแบบคนใหม่ของเจ้...เจ้พึ่งได้สดๆ ร้อนๆ เลยนะคะเนี่ย...ยังไงก็ช่วยดันน้องบ้างนะจ๊ะ...ข้าวฟ่างมานี่เร็วลูก...มารู้จักกับพี่เติ้ลช่างภาพมือทองหน่อยเร้ว...พี่เขาอยู่วงการนี้มานาน เผื่อจะได้ฝากกับผู้จัดช่องดังบ้าง...” “สวัสดีค่ะ...พี่เติ้ล” “สวัสดีครับ...อยู่กับเจ้มากี่เดือนแล้วครับ...พี่ก็พึ่งเคยเห็นน้องนี่แหละครับ...ครั้งแรกเลยนะเจ้...ที่ถ่ายได้เร็วและลงตัวแบบนี้ ทุ่นแรงผมไปเยอะเลยครับ ทั้งสวย หุ่นสูงเพรียว เจ้สอนมาดีล่ะสิ ถึงโพสต์ท่าเก่งขนาดนี้ ไม่ต้องจัดอะไรมากเลย อนาคตรุ่งนะครับเนี่ย” “ขอบคุณค่ะ” ดวงหน้าสวยยิ้มหวานละมุน ‘นี่คือก้าวแรกของ ‘รินลดา’ เธอจะต้องทำงานหาเงินให้ได้มากที่สุด’ “พึ่งมายังไม่ถึงสามเดือนเลย...เจ้ฝากเติ้ลช่วยๆ หน่อยนะเผื่อมีงานอะไรเข้ามา เด็กคนนี้ยังไม่มีผู้จัดการส่วนตัวเลย เจ้ก็มีดารานางแบบในสังกัดหลายคน พักนี้ยุ่งเลยไม่มีเวลาที่จะมาดูแล” สาวสองวัย 35 ปีนามว่า ‘เจ้มีญ่า’ หรือ ‘กัญญาวีร์’ (ชื่อในวงการ) และ ‘จิรภาส’ คือชื่อในบัตรประชาชน เป็นสาวประเภทสองในวงการบันเทิงเมืองไทย เธอเป็นผู้จัดที่มีดารานางแบบในสังกัดนับยี่สิบชีวิต ชื่อบริษัทของเธอคือ ‘มีญ่า โมเดลลิ่ง เอเจนซี่ ประเทศไทย จำกัด’ “ครับผม...น้องสวยขนาดนี้ ผมว่าไม่นานครับ อีกอย่างหุ่นดีไม่มีที่ติแบบนี้ น่าจะได้เจอผมบ่อยๆ เลยนะครับเจ้...ว่าแต่ไม่ให้น้องเขาลองเล่นหนังบ้างล่ะครับ...รับรองเรื่องเดียวเปรี้ยงแน่นอนครับ” “ตอนนี้เจ้กำลังดันตัวท็อปของที่นี่ก่อน ยัยข้าวฟ่างพึ่งจะอายุ 21 เอง และพึ่งเข้ามาฝีมือยังไม่ถึง ยังไงเจ้ก็ฝากน้องบ้างนะคะ หวังว่าเราคงได้ร่วมงานกันอีกนะเติ้ล...” “ครับเจ้...แล้วเจอกันนะครับ...น้องข้าวฟ่าง” “ค่ะพี่...สวัสดีค่ะ” “นี่ข้าวฟ่าง มาคุยกับเจ้หน่อยได้มั้ย ไปเปลี่ยนชุดก่อนแล้วค่อยมาหาเจ้นะ...เดี๋ยวเจ้ไปรอในห้องล่ะกัน” “ค่ะเจ้...” [ห้องรับรอง...] “อ่ะนั่งลง...จริงๆ เจ้ก็ไม่ได้ว่างอะไรเลยนะตอนนี้ แต่เจ้เห็นว่าครั้งนี้เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้ว ข้าวฟ่าง...หนูพึ่งมาอยู่ไปไม่ถึงสามเดือนเลยนะ แต่เจ้เห็นหนูมีเรื่องกับรุ่นพี่หลายครั้งแล้ว เจ้อยากทราบความจริงว่ามันเกิดอะไรขึ้น ระหว่างหนูกับพี่โมนา ไหนลองเล่าให้เจ้ฟังซิ...” “ข้าวไม่ได้ทำอะไรพี่เขาค่ะเจ้...แค่วันนั้นพี่เขาบอกให้ข้าวหยิบแก้วน้ำให้ค่ะ...แล้วข้าวก็คิดว่าพี่เขารับแก้วจากข้าวไปแล้วค่ะ ก็เลยปล่อยมือค่ะ...สุดท้ายก็อย่างที่เจ้ทราบมาแหละค่ะ ข้าวไม่ได้แกล้งพี่เขานะคะเจ้” รินลดาอยากจะเล่าความจริงต่อจากนั้นเหลือเกิน ว่ารุ่นพี่ ‘อริสา’ หรือ ‘พี่โมนา’ ดารานางแบบรุ่นพี่ตัวท็อปของบริษัท ได้ทำอะไรรินลดาไปบ้าง ‘แกคิดจะเทียบชั้นกับฉันล่ะสิ...อิจฉาฉันหรือไง’ “แต่ที่โมนาบอกเจ้ไม่ใช่แบบนี้นะ...พี่เขาบอกว่าข้าวฟ่างคิดไม่ดีกับพี่เขา และแกล้งพี่เขาใช่ไหม” “ไม่จริงค่ะเจ้...ข้าวไม่เคยคิดจะทำแบบนั้นเลยนะคะ ข้าวรู้ค่ะว่าเรื่องที่ข้าวพูดไป ก็ไม่มีใครเชื่ออยู่แล้ว อีกอย่างข้าวก็ขอโทษพี่เขาไปตั้งหลายครั้งแล้วค่ะ ข้าวไม่มีเจตนาและไม่คิดที่จะไปแทนที่พี่โมนานะคะ” รินลดารู้ว่าการที่เธอเข้ามาอยู่ในวงการนี้ เธอจะต้องทำตัวแบบไหน รินลดาต้องเคารพรุ่นพี่ ต้องไม่มีเรื่องกับรุ่นพี่ แต่รินลดาก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เธอคนนั้นถึงจงเกลียดจงชังเธอนัก อริสามักจะพูดกับรินลดาตลอดว่าเธอทำตัวเกินหน้าเกินตา อยากเด่นอยากดัง ซึ่งมันไม่ได้เป็นความจริงเลยสักนิด “อืม...เรื่องนี้ไม่มีใครยืนยันให้หนูเลยนะ เจ้ก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว โมนาเป็นเบอร์หนึ่งของที่นี่นะข้าวฟ่าง โมนาทำเงินเข้าบริษัทเราค่อนข้างเยอะ...เจ้อยากจะบอกหนูว่า ถ้าเลี่ยงได้ให้หนูเลี่ยงนะ อย่าไปมีเรื่องกับพี่เขาเลย ถ้าหนูอยากมีอนาคตไกล มีเงิน มีรถ มีบ้านอย่างที่หนูบอกเจ้ล่ะก็ หนูต้องอดทน...เจ้คงบอกหนูได้แค่นี้นะ” “ค่ะเจ้” เจ้มีญ่าเป็นคนที่พารินลดาเข้าวงการนี้ ก่อนหน้านั้นรินลดาทำงานอยู่ร้านพิซซ่า รินลดาพึ่งเรียนจบ งานอะไรที่ทำแล้วได้เงินเธอทำหมดทุกอย่าง เพื่อแม่ของเธอจะได้ไม่ต้องทนอยู่กับพ่อเลี้ยงที่ใจร้ายทุบตีแม่ของเธอทุกวัน “ดีมาก...เจ้เชื่อว่าสักวันหนึ่งหนูจะดังนะ ถ้าหนูทำตัวดีๆ ล่ะก็...หนูต้องทำได้แน่ๆ” “ค่ะ...ข้าวจะเชื่อฟังเจ้ค่ะ เจ้หวังดีกับข้าวมาตลอด ข้าวจะทำตามที่เจ้บอกค่ะ” “พรุ่งนี้มีงานถ่ายโฆษณาของเครื่องสำอาง หนูรีบกลับไปพักผ่อนนะ หน้าตาจะได้สดใส ถ่ายออกมาจะได้สวยๆ นะ วันนี้ตากล้องชมหนูตลอดเลยว่าหนูทำดีมาก เจ้ขอให้หนูตั้งใจแบบนี้ไปตลอดนะ...ข้าวฟ่าง” กัญญาวีร์คิดว่าเด็กคนนี้อนาคตไกลแน่นอน เหตุผลหนึ่งที่เธอคิดว่าดารานางแบบรุ่นพี่ที่ไม่ชอบเด็กคนนี้ ก็คงจะเป็นเพราะความสวยที่โดดเด่นเฉพาะตัว ที่เธอได้เห็นแววตั้งแต่เธอไปเจอเด็กคนนี้ จึงรีบดึงเข้าวงการเพราะกลัวแมวมองจากที่อื่นคว้าไปซะก่อน “ขอบคุณค่ะเจ้ งั้นข้าวกลับแล้วนะคะ” “จ้า...พรุ่งนี้เจอกัน” [ร้านพิซซ่า...] “ทำไมวันนี้เลิกทำงานเร็วจังข้าวฟ่าง...นับดาวยังไม่เลิกงานเลยนะ...อ่าว...วันนี้เป็นอะไรทำไมหน้าเศร้าจัง เหนื่อยเหรอ?” “เดี๋ยวข้าวรอนับดาวเลิกงานก่อนแล้วกันนะ เหลือเวลาอีกแค่ครึ่งชั่วโมง ข้าวรอกลับบ้านพร้อมนับดาวนะ” “โอเค...เดี๋ยวนับดาวทำงานก่อนนะ” ธาริการีบกลับไปทำงานต่อ รินลดาต้องมีเรื่องไม่สบายใจอย่างแน่นอน “โอเค...” ถ้านับเพื่อนที่เหลืออยู่ตอนนี้ของรินลดา ก็เห็นจะมีแค่ ‘ธาริกา’ คนเดียว รินลดากับธาริกาเติบโตมาด้วยกัน เข้าเรียนที่เดียวกัน อีกทั้งยังเคยทำงานอยู่ด้วยกัน แต่เมื่อสามเดือนที่แล้วรินลดาได้มีโอกาสไปแคสงาน (Casting) และได้เป็นนางแบบทำให้เธอกับธาริกาต้องแยกกัน แต่ทุกวันรินลดาจะมาหาธาริกาเสมอ “ไปกัน! เสร็จแล้ว...รอนานเบื่อมั้ยข้าวฟ่าง” ธาริกาเห็นว่าเพื่อนของเธอยังมีสีหน้าเหมือนเดิมจากเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว “ไม่หรอก...เราแวะไปกินชาบูกันมั้ยนับดาว วันนี้ข้าวเซงๆ อ่ะ ยังไม่อยากกลับบ้าน...ข้าวเป็นเจ้ามือเองนะ ข้าวทำงานได้เงินมาเยอะเลย...โอเคมั้ย” “ว้าว! ดีเลย งั้นเราไปร้านประจำเราดีกว่านะ วันนี้ทั้งวันนับดาวยังไม่ได้กินอะไรเลย หิวมาก!” “งั้นไปกันเถอะ” [ร้านชาบู] “ข้าว...อย่ากินตรงที่มันมีไขมันเยอะนะ เป็นดารานางแบบต้องดูแลหุ่นด้วยล่ะ...เดี๋ยวอ้วนแล้วงานหดหมดนะ” ธาริกาหยอกล้อเพื่อนรัก เพื่อทำให้สถานการณ์ตรงหน้าดียิ่งขึ้น เธอไม่รู้เพื่อนของเธอเป็นอะไร ธาริกาก็ได้แต่รอให้เพื่อนระบายออกมาเอง โดยที่เธอไม่อยากรบเร้า “วันนี้ขอวันเดียว ข้าวแทบจะไม่ได้กินอะไรเลยนะนับดาว การเป็นดารานางแบบนี่มันลำบากมากเลยนะนับดาว ไหนจะเรื่องกินที่ต้องควบคุม เรื่องดูแลรูปร่างเป็นสิ่งสำคัญ ข้าวไม่รู้ว่าตัวเองจะไปรอดไหมกับอาชีพนี้” “ทำไมล่ะข้าว...มันเป็นงานที่ข้าวบอกว่าทำเงินได้เยอะนะ อยู่ดีๆ ทำไมข้าวถึงเริ่มเปลี่ยนความคิดไปล่ะ หรือมีเรื่องไม่สบายใจอะไรเหรอบอกนับดาวได้นะ นับดาวเห็นข้าวตั้งแต่เดินเข้าร้านมาแล้ว มีปัญหาอะไร” “เรื่องที่ทำงานน่ะ...ข้าวเข้าไปทำงานก็ปกตินะนับดาว แต่จะมีรุ่นพี่อยู่สองสามคนที่ไม่ชอบข้าว หนักสุดก็น่าจะเป็นพี่โมนา เขาชอบพูดว่าข้าวทำตัวเสมอเขา เทียบชั้นกับเขา ข้าวไม่ได้ทำเลยนะนับดาว อีกอย่างข้าวก็ไม่อยากให้เจ้มีญ่าหนักใจเรื่องข้าวด้วย” “อืม...นับดาวว่าข้าวใจเย็นๆ นะ วงการมายามักจะเป็นแบบนี้แหละ แก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกัน อยากเป็นตัวท็อปของวงการ นับดาวเข้าใจนะ ข้าวทั้งสวย หุ่นดี และโดดเด่นขนาดนี้ เป็นใครก็คงต้องอิจฉากันทั้งนั้น” “อืม...แต่นับดาวเองก็สวย และหุ่นดีเหมือนกันนะ เมื่อไหร่จะใจอ่อนตกลงยอมไปแคสงานกับข้าวซะที เจ้มีญ่าก็ถามข้าวมาเหมือนกันนะเนี่ย” รินลดาสำรวจใบหน้าคมสวยของเพื่อนสาวอีกครั้ง ธาริกามีความสวยสะดุดตา หุ่นเพรียว ผิวขาว แตกต่างจากรินลดาแค่สูงน้อยกว่าเธอเพียงสี่เซนติเมตรเท่านั้น รินลดาสูง 176 เซนติเมตร “ขนาดข้าวยังลำบากขนาดนี้ นับดาวคงไปทำไม่ได้หรอก นับดาวเป็นคนใจร้อน เผลอๆ อาจจะต้องมีเรื่องกันบ้างแหละ” “แต่ถ้านับดาวไปแคสงาน และได้ทำงานกับข้าวนะ ข้าวก็จะได้มีเพื่อน อีกอย่างนับดาวก็จะได้มีเงินเปิดร้านกาแฟตามความฝันของนับดาวไง” “อืม...ขอนับดาวคิดดูก่อนนะ การขายพิซซ่าก็รายได้ดีนะ ถึงแม้งานจะหนักไปหน่อย ซึ่งก็ไม่ซีเรียสเรื่องการแข่งขัน” “น่า...นะ...นับดาว...ถ้าข้าวมีนับดาวล่ะก็ ข้าวก็จะมีพลังในการทำงานมากขึ้น เราจะเรียนรู้ไปด้วยกัน และเราก็จะทำตามความฝันไปด้วยกันนะ ตอนนี้ข้าวกำลังหาคอนเทนต์ (Content) ทำช่องโปรโมตตัวเองอยู่ อาจจะมีงานเข้ามาทำเงินได้เยอะกว่านี้นะ นับดาวรีบตัดสินใจนะ” “งั้นขอนับดาวคิดสักสามวันแล้วกันนะ นับดาวต้องถามพ่อกับแม่ก่อน เพราะตอนนี้รายได้หลักของพ่อกับแม่ก็คือเงินเดือนของนับดาวนะ ไหนจะต้องส่งน้องอีกตั้งสามคน นับดาวกลัวในช่วงแรกที่ยังไม่มีงาน และจะไม่มีเงินช่วยพ่อกับแม่” “งั้น...ตอนที่นับดาวยังหาเงินไม่ได้ เอาเงินข้าวไปก่อนก็ได้ ตอนนี้ข้าวเริ่มมีเงินอยู่นะ พรุ่งนี้ข้าวก็จะได้เงินค่าโฆษณาอีกตัว ก็น่าจะอยู่ได้กันสักสองสามเดือน กว่าจะถึงช่วงนั้นก็คงมีงานเข้ามาเรื่อยๆ ไม่ติดขัดอะไรแล้ว” “ข้าวก็ต้องให้แม่ของข้าวอีกนะ ไหนจะ...เอ่อ...พ่อเลี้ยงจอมไถของข้าวอีก ถ้าไม่ได้จากข้าวก็ต้องไปขู่เอากับน้าวรี นับดาวว่ารออีกสักหน่อยก็ได้ นับดาวไม่อยากให้ข้าวเดือนร้อน” “อืม...ใจจริงข้าวอยากให้นับดาวไปแคสงานไว้ก่อนก็ได้นะ ส่วนเรื่องนั้น เดี๋ยวข้าวจะจัดการเอง ช่วงนี้ข้าวเริ่มมีงานเข้ามาเรื่อยๆ วันนี้ข้าวได้ถ่ายแบบอีก คงมีคนรู้จักข้าวบ้างแล้ว สังเกตในไอจีของข้าวเริ่มมีคนติดตามเพิ่มขึ้นแล้วนะ นับดาวเองก็ต้องหมั่นอัพไอจีบ้างนะ สมัยนี้คนจะรู้จักเราได้ก็ต้องผ่านโซเชียลกันทั้งนั้น” “โอเค...นับดาวจะเอาเรื่องนี้ไปคิดนะ และส่วนไปแคสงาน ยังไงนับดาวจะนัดข้าวอีกทีนะ...” “ข้าวดีใจนะถ้านับดาวจะมาทำงานกับข้าว เราจะได้มีเพื่อนคู่คิด ช่วยกัน มีนับดาวแล้วข้าวอุ่นใจอย่างที่สุด” “นับดาวก็เหมือนกัน...มาๆ วันนี้เรามากินชาบูให้อร่อยกันเถอะ วันนี้นับดาวอนุญาตให้ข้าวกินเต็มที่หนึ่งวัน...” “โอเค...^^”