บทที่ 6 - 1/2

1125 Words

วันคืนค่อย ๆ ผ่านไป จากวันกลายเป็นเดือน จนกระทั่งรายการ เพลงเพลินบันเทิงใจ ที่ภูผาและอันอันร่วมกันเป็นพิธีกรกำลังจะครบรอบหนึ่งปี แต่แล้ว...ข่าวที่ไม่มีใครอยากได้ยินก็มาถึง ด้วยกระแสความนิยมของรายการเพลงที่ซื้อลิขสิทธิ์จากต่างประเทศซึ่งกำลังมาแรง ประกอบกับทั้งภูผาและอันอันเริ่มมีคิวงานละครแน่นขึ้นเรื่อย ๆ เจ้าของรายการจึงตัดสินใจ “ปิดรายการ” ในวันที่ครบรอบออกอากาศหนึ่งปีพอดี ทั้งสองคนได้รับข่าวนี้ล่วงหน้าหนึ่งเดือน แม้ไม่มีคำพูดใด ๆ จากฝ่ายใด แต่ในใจกลับรู้ดีตรงกัน ว่านี่จะเป็นช่วงเวลา “อำลา” ที่ทั้งคู่ไม่มีวันลืม นับจากวันนั้น ภูผาและอันอันต่างตั้งใจทำทุกเทปให้ดีที่สุด ไม่ว่าจะเป็นการซ้อม การเลือกธีม หรือแม้แต่การแซวกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างรายการ ก็เต็มไปด้วยความอบอุ่นและตั้งใจ ทุกครั้งที่ไฟบนเวทีสว่างขึ้น ทั้งคู่จะสบตากันและยิ้ม...เหมือนจะบอกกันในใจว่า “ขอให้เทปนี้สนุกที่สุด เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา” รายการ เพลงเพลินบันเทิงใจ ไม่ได้เป็นเพียงแค่รายการโทรทัศน์อีกหนึ่งรายการ แต่มันคือ “ความทรงจำ” ที่ทั้งคู่สร้างร่วมกันพร้อมผู้ชมที่ติดตามดูมาตลอดหนึ่งปี ความทรงจำที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ความเหนื่อย และความสุขที่ไม่อาจหามาแทนได้อีกเลย ... ในการออกอากาศครั้งสุดท้ายของรายการ เพลงเพลินบันเทิงใจ ทีมงานตัดสินใจให้ผู้ชมร่วมโหวตเลือกธีมการแต่งตัวของพิธีกรทั้งคู่ เพื่อเป็นการปิดฉากความสนุกตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา ผลโหวตออกมาเป็นเอกฉันท์... ธีมเจ้าบ่าวเจ้าสาว! ทันทีที่โปรดิวเซอร์เอาข่าวนี้มาบอกในห้องประชุม ทั้งภูผาและอันอันถึงกับนั่งอึ้งไปพร้อมกัน แต่ปฏิกิริยาต่างกันสุดขั้ว ฝ่ายชาย...แก้มขึ้นสี หูแดงจัดอย่างห้ามไม่อยู่ ส่วนฝ่ายหญิง...ตาโตเป็นประกาย รอยยิ้มสดใส “กรี๊ดดด~ ชุดแต่งงานเหรอคะ!? อันชอบมากเลยค่ะ!” อันอันพูดเสียงสูงพลางจับแขนเจ๊หวานเขย่าเบา ๆ อย่างตื่นเต้น “ขออันเลือกแบบชุดเองนะคะ รับรองเลยว่าสวย หวาน ล้ำสมัยแน่นอนค่ะ~” เจ๊หวานยิ้มแหย ๆ “ใจเย็นก่อนลูกสาว ยังไม่ได้ถามเจ้าบ่าวเลย ว่าจะวิ่งหนีหรือจะยอมใส่สูทดี?” ภูผาได้แต่ยกมือขึ้นเกาหลังคอเบา ๆ สายตาเหลือบมองหญิงสาวข้าง ๆ ที่กำลังยิ้มแก้มปริ “ผมก็...ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธอยู่แล้วนี่ครับ?” อันอันหันมายิ้มกว้าง “ถูกต้องค่า~ ว่าที่เจ้าบ่าวต้องเต็มใจสิคะ ไม่งั้นคนดูจะไม่อิน!” เสียงหัวเราะดังขึ้นทั่วห้องประชุม ทีมงานต่างอมยิ้มกับโมเมนต์ขี้เล่นของพิธีกรทั้งคู่ ไม่มีใครคาดคิดเลยว่า เทปสุดท้ายของ เพลงเพลินบันเทิงใจ จะไม่ใช่เพียงตอนอำลารายการ... แต่เป็นเสมือนคำพยากรณ์แสนอ่อนโยน ที่ค่อย ๆ ทอแสงนำทางหัวใจของคนสองคนให้มาบรรจบกันในวันหนึ่ง … วันถ่ายทำเทปสุดท้ายของ เพลงเพลินบันเทิงใจ แสงไฟบนเวทีค่อย ๆ สว่างขึ้น เสียงดนตรีหวานละมุนดังคลอเบา ๆ ไปทั่วสตูดิโอ ฉากหลังประดับด้วยดอกไม้ขาวและผ้าม่านสีครีมอ่อน ให้บรรยากาศราวกับงานวิวาห์ในฝัน กล้องแพนไปยังพิธีกรทั้งคู่ ภูผาในชุดสูทเจ้าบ่าวเรียบหรู และอันอันในชุดเจ้าสาวสีขาวผ้าลูกไม้ยาวเหนือเข่า เธอถือช่อดอกไม้เล็ก ๆ ไว้ในมือ ส่วนเขายืนเคียงข้างด้วยสีหน้านิ่งขรึม แต่แววตาอ่อนโยนอย่างประหลาด เสียงปรบมือจากผู้ชมดังขึ้นทันทีที่อันอันพูดเสียงใส “สวัสดีค่า~ วันนี้พวกเรามาพบกันเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะคะ ในธีม... เจ้าบ่าวเจ้าสาวค่ะ~” ภูผาหันมามองหญิงสาวข้างตัว เอียงคอนิด ๆ ก่อนพูดเสียงเรียบแต่แฝงแววอบอุ่น “วันนี้คุณอันอันสวยมากเลยนะครับ...ใช่ไหมครับท่านผู้ชม?” เสียง “ใช่~!” ดังสนั่นทั่วสตูดิโอ พร้อมเสียงหัวเราะเบา ๆ จากผู้ชม อันอันหัวเราะเขิน ตาเป็นประกาย “ขอบคุณค่ะ~ วันนี้คุณซันซันก็หล่อมากเหมือนกันค่ะ!” เธอหันมายิ้มให้กล้อง “ขอบคุณแฟนคลับทุกคนที่ช่วยกันโหวตธีมนี้ให้นะคะ อันดีใจมากเลยค่ะ มันจะเป็นความทรงจำที่สวยงามที่สุดสำหรับเทปสุดท้ายของรายการนี้แน่นอน~” ภูผามองใบหน้าของหญิงสาวเงียบ ๆ วันนี้...เธอสวยจนเขาแทบละสายตาไม่ได้ ใบหูของชายหนุ่มขึ้นสีจาง ๆ ก่อนพูดเสียงตะกุกตะกักเล็กน้อย “ผม...เอ่อ...รู้สึกประทับใจมากเหมือนกันครับ และอยากขอบคุณทุกคนที่ติดตาม ให้กำลังใจเราทั้งคู่มาตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา” อันอันยิ้มอ่อน “ใช่ค่ะ ทุกกำลังใจของทุกคนมีค่ามากสำหรับเรา ขอบคุณที่อยู่กับเรามาตลอด มันเป็นความทรงจำที่อันจะไม่มีวันลืมเลยค่ะ~” จากนั้นรายการก็เริ่มดำเนินต่อไปด้วยบรรยากาศอบอุ่นและเสียงหัวเราะ ทั้งคู่แซวกันไปมาอย่างเป็นธรรมชาติ บางช่วงเล่นมุกจนคนดูหัวเราะน้ำตาไหล บางช่วงกลับอบอวลไปด้วยความซึ้งที่แผ่วเบาแต่จับใจ และเมื่อถึงช่วงสุดท้ายของเทป ทั้งคู่ผลัดกันเล่าความทรงจำตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา ทั้งช่วงเวลาที่ขำที่สุด งงที่สุด และอบอุ่นที่สุด ผู้ชมต่างนั่งยิ้มปนซึ้ง บางคนถึงกับน้ำตาคลอเมื่อคิดว่าจะไม่ได้เห็น “คู่พิธีกรคู่นี้” บนจออีกต่อไป อันอันหันไปมองภูผาแล้วพูดเสียงอ่อนโยน “หนึ่งปีที่ผ่านมามันเร็วมากเลยนะคะ...อันดีใจที่ได้ร่วมงานกับคุณซันซัน ได้หัวเราะ ได้เรียนรู้... และโดนแกล้งบ้างเล็กน้อยค่ะ~” เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังจากผู้ชม ก่อนภูผาจะยิ้มบาง ๆ “ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณ...ขอบคุณที่คุณอันอันทำให้ทุกเทปสนุกจนผมลืมไปเลยว่ากำลังทำงานอยู่” ทั้งคู่สบตากันครู่หนึ่ง...เพียงเสี้ยววินาที แต่กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่สื่อได้มากกว่าคำพูดใด ๆ เสียงปรบมือและเสียง “อู้ววว~” ดังทั่วสตูดิโอ อันอันหัวเราะเขิน ก่อนพูดปิดท้ายด้วยเสียงสดใส “ขอบคุณทุกคนที่อยู่กับพวกเรามาตลอดนะคะ ถึง เพลงเพลินบันเทิงใจ จะจบลง แต่รอยยิ้มและความสุขจะยังอยู่กับทุกคนตลอดไปค่ะ~”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more