Lara'dan
Gözlerini yanan evden çekmeden şaşkınca konuşunca kıkırdadım.
"Benimkinin yanında kıvılcım gibi kalır."
İtiraf ediyorum hoşuma gidiyor. Üstelik benim gibi pek erkek sevmeyen bir kadınsa. Şu durumum beni tanıyan kişiler için tuhaf gelebilirdi.
"Ah.. buna sevindim bebek..! Hadi kemerleri bağla gidiyoruz." diyerek arabayı tekrar çalıştırdım. Sabahın ışıklarının görünmesine daha iki saat vardı. Tuncay'ın kolu yeterince kan kaybetmişti. Ve Tuncay'ın yüzüde arabanın sarı yanan ışığına rağmen bembeyaz görünüyordu. Fakat şuradan biraz uzaklaşmalıydık.
Yandan sürekli Tuncay'ın halini kontrol ediyordum. Kafasını arkaya dayamış gözleri kapalıydı. Yeterince uzaklaştığımızı düşünüp arabayı durdurdum. Kolunun kanamasını azda olsa durdurmam gerekiyordu. Durduğumuza şaşırıp gözlerini açtı
