Lara'dan
Anahtarı koynuma koyup kollarımı bağladım.
"Hadi gelde al..!" dedim yüzümde kazanmış bir ifade vardı.
Tam tahmin ettiğim gibi kafasını benden başka yöne çevirdi. Hiçde yanlış tanımadığımı anlayınca içimde büyük bir gururlu sevgi daha belirdi Tuncay'a karşı. Sanki bir çocuğun masumluğu vardı onda. Hiç büyümemiş bir çocuk. Ben hep benim yanımdaki erkek güçlü ve kararlı olmalı derdim. Tuncay korkak bir adam değildi. Sevdiklerini canı pahasına koruyacak yüreğini yengesini kaçırdıklarında verdiği tepkilerden anlamıştım. Bu masumluğun korkuyla alakası yoktu. Şu an karşımda benim yaptığım şeye benden daha çok utanıp sıkılan adamın sevgisine muhtaçmışım gibi hissediyordum. Ben, aşık oldum diye o da olacak diyecek kadar bencil ve hırslı bir kadın da değildim. Sadece Tuncay'ın bunca za
