Choke Me, Daddy: Pierce Ruscov (SSPG)

Napilitan akong magtrabaho sa mansyon ng mga Ruscov bilang isang kasambahay at garderner dahil hindi na kaya ng katawan ni nanay ang mga gawaing bahay doon pati ang pagiging florist nito kumbaga taga ayos ng mga bulaklak. Bata palang ako no'ng lisanin ni tatay ang mundo kaya naman no'ng magtapos ako ng pag-aaral, pinili kong i-manage ang flower shop namin kesa magtrabaho sa iba't-ibang kumpanya. Ang hindi ko lang maintindihan ay kung bakit gustong-gusto ng pamilyang Ruscov ang nanay ko pagdating sa pag-aasikaso ng garden nila, taga ayos ng flowers pati pagiging kasambahay nito sa kanila to the point na ayaw nila itong bitawan kaya naman napilitan akong ipalit ang sarili ko kahit ayaw ni nanay. Sa unang araw na pasok ko sa mansyon, nakaramdam ako ng takot na parang may nakamasid sa akin. Ewan ko pero napaka-misteryoso ng bahay. Parang isang pagkamamali mo lang, bul4gta kana. Na-i-raos ko naman ang first day ko pero no'ng tumagal na ako ro'n, palaging nahahagip ng mata ko na parang may nakasunod sa aking lalaki kaya naman pinagplanuhan kong hulihin. Nasaktuhan ko siya sa likod ng bakuran nila kung saan nakatayo ang malaking greenhouse para patubuan ng iba't-ibang bulaklak which is sa akin in-assign since umalis na si nanay. "Sino ka?" pinanlisikan ko siya ng mata kahit ang lamig ng mga mata niyang nakatitig sa akin. Wala akong makitang emosyon sa kanya. It was plain blank with his eyeglasses on pero hindi ko itatanggi na ang gwapo niya. "Pierce, the second child of Ruscov family." Pagpapakilala niya sa malamig na boses. "You're hurting me." Nabitawan ko agad ang pulsuhan niya. Sa takot ko kanina, hindi ko napansin na ang higpit ng pagkakahawak ko sa kanya. Well, I let can't my guard down. What if iba pala ang intensyon niya sa akin 'di ba? Mas maganda na iyong nag-iingat. Kung hindi ako nagkakamali, dalawa lang sila na anak at puro lalaki, iyon ang sabi sa akin ni nanay na dapat kong iwasan lalo na ang bunso pero ito ako nakikipag-usap. "A-Anong kailangan mo sa akin? Bakit palagi mo akong sinusundan?" kinakabahang tanong ko. Tatadtarin ko talaga siya ng tanong kasi may mga oras talaga na kapag natutulog ako sa kwarto ko rito, pakiramdam ko may nanonood sa akin at sa tingin ko siya iyon. "What's your motive?" dagdag ko. Ang tapang ko para tanungin siya na parang tropa lang. Nagawa ko pa talagang humalukipkip na parang detective, bwesit! Baka masisante ako nito ng wala sa oras. Hindi ko pa naman nakakalimutan na boss ko siya pero ang creepy kaya ng ginagawa niyang pagsunod sa akin. "Laro tayo rito." Nagsalubong kilay ko sa sinabi niya. At this age, naglalaro pa siya? Ng ano? Barbie? He looks fragile though. Iyong atake niya parang kilos babae. Ang hinhin niyang manalita pero hindi naman ako na-a-artehan, cute nga eh. Hindi kaya bakla siya? Sa totoo lang ang ganda ng mukha niya bilang isang lalaki. He could be mistaken as a girl if he wears a wig. But not because kilos babae siya ay magiging kampante na ako. What if nasa loob pala ang kulo? What if may iba pa siyang motibo? "Sinusundan mo ako dahil gusto mo lang makipaglaro?" kinilabutan ako nang bigla siyang ngumisi. Can I just run right now? I feel like I'm in mystery-thriller movie. Ang misteryoso niya and his aura screamed danger. I graduated with a degree in Psychology, but I can't read him. Ang hirap niyang basahin. Ano bang klaseng laro ang gusto niya? Ewan ko kung bakit nangangatog ang tuhod ko dahil sa paninitig niya sa akin when in fact napaka-hina niyang tingnan. "Kapag ba inutusan kitang tumuwad, tutuwad kaba para sa akin?" seryosong tanong niya na ikinalaki ng mata ko. Tama ba talaga 'tong pinasok kong trabaho? Bakit parang iba sa inakala ko?