The Perfect Seduction Book 1 (Completed) [Tagalog]

CHAPTER ONE “WALA NA pong nagtangkang lumapit sa gubat matapos `yong insidenteng iyon. Natatakot po ang mga tao na baka saktan sila no'ng halimaw.” Hanggang ngayon ay hindi pa rin mawala sa isip ko ang sinabing iyon ng isa sa mga trabahador ng hacienda ng aming pamilya. Hindi ko talaga mapigilan ang matawa sa ideyang kahit nasa twenty-first century na ay nagpapaniwala pa rin sila sa ganoong mga klase ng nilalang? Malakas ang kutob ko na isang ligaw na hayop lang ang nakita ng mga sinasabing saksi ni Mang Reynaldo. Imposibleng may pagala-galang halimaw sa gubat na karugtong lang ng hacienda namin. Hinawi ko ang kurtina sa bintana at mula sa silid ko ay nakikita ko ang tinutukoy nilang gubat. Sa likod ng gubat na iyon ay isa pang hacienda na pagmamay-ari ng isa ring kilalang mag-asawa. Nanatili ako sa Amerika nang mahabang panahon at noong isang araw lang ako nakauwi sa Pilipinas para tulungan ang aking ama sa pamamahala nito dahil may-edad na siya. Bunso ako sa tatlong magkakapatid. Puro kami mga babae at ang dalawa ay matagal nang nagsipag-asawa at wala na sa poder ng aming pamilya. Nagpakawala ako ng isang malalim na buntong-hininga. Hindi ito ang gusto ko pero wala naman akong magagawa. Kailangan kong sundin ang kagustuhan ng mga magulang ko. Isinara ko na ang kurtina at lumapit sa salamin na katabi ng kama ko. Sinimulan kong hubarin isa-isa ang mga saplot ko hanggang sa tumambad sa akin ang hubad kong repleksiyon. I am satisfied with what I’m seeing. Maganda ang hubog ng katawan ko at proud akong sabihing wala isa man sa parte nito ang retokado. Umikot pa ako ng isang beses. Kahit kailan ay wala pa akong karanasan sa isang lalaki. Umaasa ako na kapag natuto akong umibig ay sa mapalad na lalaking iyon ko ibibigay ang p********e ko at ang buo kong pagkatao. Ako si Belle Montenegro. Maganda, mayaman at matalino. Ang sabi ng iba, nasa akin na raw ang lahat. Hindi ako naniniwala sa kanila. Dahil kung totoo iyon, hindi na sana ako nakakaramdam ng kakulangan sa buhay ko. Naglakad na ako papunta ng banyo upang makapag-shower. Naging mahaba ang araw ko sa paglilibot sa hacienda kaya naman hindi ko maiwasan ang manlagkit. Kanina lang nagsimula ang araw ko bilang bagong tagapamahala ng Hacienda Montenegro at kailangan ko nang sanayin ang sarili ko. “PAPA, SINO sila?” tanong ko. Isang gabi ay sinabihan ako ni Papa na mag-ayos dahil may mga bisita raw kaming dadating na makakasalo namin sa hapunan. Nang dumating nga ang gabing iyon ay tatlo sila ang dumating. May mag-asawa at ang isang lalaking mas matanda lang nang ilang taon sa akin ay anak daw nila. “Sila ang mag-asawang Pineda at ito naman ang unico hijo nilang si William. Nandito sila upang mapag-usapan na natin ang nalalapit ninyong kasal.” Nagimbal naman ako sa narinig ko. “Ano pong kasal ang sinasabi ninyo?” “Kayo ni William ay naipagkasundo na namin sa isa't isa. Makakatulong iyon para lalo nating mapalago ang ating hacienda.” Bigla akong nanghina at nawalan ng gana. Hindi ako makapaniwala. Mabuti pa noong nasa Amerika ako, walang nagdidikta sa akin sa kung ano ang dapat na mangyari. Hindi ko mahal si William at kahit kailan ay hindi ko siya magugustuhan! “Kumusta ka, Belle? Tama nga ang narinig ko tungkol sa`yo. Wala kang kasing ganda,” sabi ni William nang maupo siya sa tabi ko. Hindi ko naman siya matingnan nang diretso. Hindi naman siya pangit. Mukha naman siyang desente at mataas ang pinag-aralan pero tama ba ang ipilit kaming dalawa sa isa't isa? Bakit kailangang mangyari ang ganito? NATAGPUAN ko ang sarili ko na nakasakay sa kabayo habang tinatahak ang daan papunta sa ipinagbabawal na gubat. Kahit gabing-gabi na ay napakaliwanag naman ng buwan at nagbaon din ako ng maliit na flashlight. Gusto kong lumayo muna sa bahay matapos naming magtalo ni Papa at hindi ko alam kung ano ang pumasok sa utak ko at doon ako sa gubat papunta. Masamang-masama ang loob ko kaya siguro hindi ko na inalintana ang mga kwento-kwento ng mga taga-hacienda. Kahit totoo pa iyon, wala rin naman akong pakialam. Mas mabuti nga siguro kung mapaslang ako ng halimaw. Para saan pa't umuwi ako ng Pilipinas kung impiyerno lang din naman ang dadatnan ko? Nang makababa ako ay itinali ko ang kabayo sa punong-kahoy. Bitbit ang maliit na flashlight ay naglakad ako papasok ng gubat. Nakakatakot nga doon at panay ang linga ko sa paligid. Daig ko pa ang napapraning. Hindi ko namalayan na natuyo na pala ang mga luha ko. Sa di-kalayuan ay nakarinig ako ng lagaslas ng tubig. Mabibilis ang mga hakbang ko na hinanap iyon at nang makita ko ay napanganga ako. May sapa doon at ang lagaslas na narinig ko ay galing sa isang maliit na talon. Doon ay kitang-kita ko ang malaking buwan. Dahil doon ay parang kumikinang ang tubig. Parang napayapa niyon ang kalooban ko. “Ang ganda...” Papaanong ang isang napakagandang lugar na ito ay kinakatakutang lapitan ng mga tao? Parang nahipnotismong bumaba ako sa mga bato para makalapit ako. Yumukod ako at binasa ang kamay ko. Malamig ang tubig at parang naengganyo akong maligo. Pero gabing-gabi na nga pala. Napalinga ako sa paligid ko. Imposibleng may iba pang tao dito bukod sa akin. Napatingin ako sa tubig. Talagang natutukso akong maligo kahit na ayaw ko. Sa huli ay natagpuan ko ang sarili kong tinatanggal ang mga saplot ko sa katawan at nagpakabasa sa tubig. “Wuu!” Sobrang lamig nga ng tubig pero parang ayaw ko namang umahon. Kanina pa ako lumalangoy at wala akong sawa. Tuluyan ko nang nakalimutan ang pangyayari sa bahay at ang alam ko lang sa ngayon ay i-enjoy ang sarili ko. “Ang sarap ng tubig.” Umahon lang ako para magpahinga. Naupo ako sa isang malapad na bato kung saan ko iniwanan ang mga damit ko. I feel so refreshed. Tumayo ang mga balahibo ko nang umihip ang hangin. Hindi ko maintindihan kung bakit sa lamig ng gabi ay nakaramdam ako ng pang-iinit ng katawan. I lied on my elbows as I pressed my thighs. How could this moment make me aroused? Tuluyan na akong nahiga. I began touching my self, from my cheeks down to my neck and to my large breasts. “Hmmm...” I knead my breasts harder and arched my back. Ang isang kamay ko ay naglandas pababa hanggang sa dumako ito sa pagitan ng aking mga hita. Napasinghap ako nang dumantay ang isang daliri ko sa pinakasentro niyon. I began to rub my c******s while tentatively grinding my hips. Saksi ang sapang iyon kung paano ko pinapaligaya ang aking sarili. I rubbed faster, almost scratching it, habang panay ang pagsinghap ko. Napabangon ako and spread my legs wider. Nakatingala ako habang pabilis nang pabilis ang paggalaw ng isang daliri ko. I’m close to coming. Yes, yes... “Ahhh!” Taas-baba ang dibdib ko habang habol ko ang paghinga ko. I bit my lip. That was fantastic. Sa mga sumunod na sandali ay nakahiga lamang ako sa bato para makapagpahinga. I feel so peaceful just watching at the night sky. Pero sa isang iglap ay nag-iba ang pakiramdam ko. Kanina naman hindi ganito. Bakit yata pakiramdam ko may nakamasid sa `kin?Bigla akong kinilabutan. Ang akala ko ba, wala nang nagagawi dito sa gubat? Luminga-linga ako sa paligid. Wala naman akong nakitang kahina-hinala. Napatayo ako at humarap sa pinanggalingan ko. May sumunod kaya sa akin? Imposible. Gayon na lamang ang paninigas ng katawan ko nang may marinig akong mabibigat na yabag na sobrang lapit sa likuran ko. Kasunod iyon ay ang mahinang ungol na parang sa hayop. Halos tumalon na ang puso ko sa sobrang kaba. Dahan-dahan akong lumingon habang nagdadasal na sana ay walang mangyaring masama sa akin.Gayon na lamang ang pagsigaw ko nang tuluyan kong makita ang isang hindi kaaya-ayang nilalang na ngayon ko lang nakita sa tanang buhay ko. “Halimaw!” Pagkatapos niyon ay nagdilim na ang paningin ko. THE BEAST MABUTI NA LAMANG at maagap kong nasalo ang estrangherang nawalan ng malay dahil sa kanyang takot nang makita ang hitsura ko.Hindi ko naman siya masisisi. Talaga namang nakakatakot ang anyo ko at sa loob ng limang taon ay ngayon lang ulit ako nakakita ng isa pang tao. Nang matitigan ko ang mukha niya ay sadya iyong kabigha-bighani idagdag pa na wala siyang suot na saplot mula sa paliligo niya sa sapa.Napalunok ako nang dumako ang mga mata ko sa kanyang malulusog na dibdib. Umangat ang isang kamay ko at hinawakan iyon pero agad ko ring binawi na tila ba napaso. Bumaba rin ang mga mata ko sa kanyang p********e na kanina lang ay siya niyang pinapaligaya. Kanina ko pa siya pinapanood sa hindi kalayuan at nagkaroon iyon ng epekto sa akin. Pero sino ba siya at bakit nagkaroon siya nglakas ng loob na pumunta dito gayong kinatatakutan ng lahat ang gubat na ito simula nang may makakita sa akin limang taon na ang nakararaan nang tinangka kung lumabas? Mukhang kahit ano’ng gawin ko ay hindi ko masasagot ang sarili kong mga tanong. Kinuha ko ang iilan niyang gamit at dinala siya sa tinutuluyan ko. Hindi ko siya maaaring pabayaan dito. MAINGAT KO siyang inilapag sa aking kama. Wala pa rin siyang malay at sa tingin ko ay aabutin na siya nang umaga. Iniangat ko ang kanyang mga binti at pinaghiwalay ang kanyang mga hita. Kahit na bahagya na siyang natuyo ay may likido pa ring dumadaloy sa kanyang p********e. Kakaiba ang likidong iyon. Hindi basta tubig. Napalunok ako. Hindi ko gusto ang tumatakbo sa utak ko pero nang mga sandaling ito ay iyon ang pumapasok sa utak ko. Ibinaba ko ang mukha ko sa pagitan ng kanyang mga hita at dinilaan ang dumadaloy mula doon. Napapikit ako. She tasted so sweet. Gusto ko sanang tuklasin kung ano pa ang nasa likod ng mga labi niyon ngunit nangamba ako na baka magising siya. Nagpasya akong iwan na lamang siya at magpahinga sa kabilang silid. BELLE “HUWAG, mapapatay mo `ko, huwag!” Kahit ano'ng pagmamakaawa ang gawin ko ay hindi nakikinig sa akin ang halimaw. Gusto niyang ituloy ang masamang balak sa akin. “Kapag sinabi kong magiging akin ka, magiging akin ka!” ang galit niyang sabi. Halos mabali ang mga buto ko nang paghiwalayin niya ang mga hita ko. Hindi! Talagang papatayin niya ako kahit ano'ng pagmamakaawa ko. “Nakikiusap ako, huwag. Parang awa mo na—ahhh—” Halos mapugto ang hininga ko nang ipasok niya sa p********e ko ang malaki at mahaba niyang sandata. Parang hindi iyon sa tao. Reddish purple ang kulay niyon at mabalahibo sa kabilang dulo. Para talaga siyang hayop, isang halimaw! “Ngayon akin ka na!” malademonyong sabi niya. Napaluha na ako. Hindi, hindi ito totoo! Nagsimula siyang gumalaw upang tuluyan akong mapasok. Masakit na masakit at halos mapunit ang p********e ko. “Parang awa mo na... huwag...” “Masasanay ka rin sa akin, babae. Sinisigurado ko sa`yong magugustuhan mo ang karanasang ito!” “Ahhh!” Napahawak ako sa magkabilang gilid ng bato upang suportahan ang sarili ko. Parang hindi ko na yata pa kakayanin. Saklolo. Tulungan n’yo`ko... Sobrang gulat ko nang tuluyan na siyang nakapasok sa loob ko. I was able to contain him pero ramdam ko pa rin na masikip ako para sa kanya. Pareho kaming hinihingal ng halimaw. “Ngayon humanda ka na,” nakangising sabi pa ng halimaw. “Ah!” Napapikit ako nang magsimula siyang gumalaw. Mabagal iyon at hindi marahas. Marahil ay hinahanda muna niya ang katawan ko. Naramdaman ko naman na nasasanay na nga ako sa size niya. Hindi maaari ito. Bakit yata parang nagugustuhan ko na ang nangyayari? “Ahhh...” Unti-unti siyang bumibilis at nagsisimula na ring tumalbog-talbog ang dibdib ko. Halos bumaon na ang mga daliri niya sa beywang ko pero hindi ko na iyon alintana. Desidido nga siyang makuha ang gusto niya sa akin. “I... I... I can feel you...” I moaned. “Tama nga, babae. Ganyan nga. Namnamin mo ang bawat sandali habang nasa loob mo `ko!” “Oh, harder!” I groaned. “Mainipin ka at gusto ko `yan.” Nilakasan niya ang paggalaw na may kasamang bilis at pakiramdam ako ay para akong nalalasing. Parang isang ipu-ipong naipon ang pagnanasa sa aking kaibuturan at ilang sandali lang ay tila nagbabadya na iyong sumabog. I met his thrusts para lalong mapadali ang pag-abot namin sa sukdulan. Mababaliw na ako sa sensasyong ito. Kailangan na nitong kumawala. I heard him groan. “Akin ka lang, akin!” “Iyo na ako basta’t ibigay mo lang sa akin ang hinahanap ko...bilis pa...ahhh...” Binilisan pa niya ang paggalaw kagaya ng gusto ko. Hayan na, nararamdaman kong malapit na. Oh, my gosh. “Bilis pa...” And we came closer. “Ahhh!” Nagsanib ang mga ungol namin kasabay ng pagbuhos ng mainit na bagay sa loob ko. Ilang sandali lang ay mga hinahabol naming paghinga ang pumuno sa tahimik na paligid. Napabalikwas ako ng bangon at natagpuan ko ang sarili ko na nasa isang magara at banyagang silid. Para akong hinihingal. Hindi ko alam na nananaginip na pala ako. Parang totoo! Nang tingnan ko ang sarili ko ay wala pa rin akong suot na damit. Sa panaginip ko ay nakikipagtalik ako sa halimaw na nakita ko sa sapa. Nang maalala ko na naman ang mukha niya ay kinilabutan ako. Ang akala ko talaga ay katapusan ko na pero heto’t nagising ako sa isang kwarto na walang anumang galos. Nakabalik na ba ako sa `min? Pero imposible. Hindi naman ito ang kwarto ko. Napatingin ako sa pagitan ng mga hita ko. Damn, I'm soaking wet! I came in my dream!Nahila ko ang isang kumot at itinakip sa sarili ko. Kailangan ko nang makaalis dito. Tiyak na nag-aalala na ang mga magulang ko. *** BABABA NA SANA ako ng kama nang makarinig ako ng mga yabag sa labas ng silid na iyon. “S-sino’ng nandiyan?” tanong ko. Nang bumukas ang pinto ay napahigpit ang hawak ko sa kumot. Napatili ako nang ang halimaw pala iyon. “Kumusta na ang pakiramdam mo?” “Huwag mo `kong sasaktan, pakiusap!” nanginginig na sabi ko. “Huwag kang matakot, hindi kita sasaktan,” ang sabi niya sa mahinahong boses pero ayoko siyang paniwalaan. Napapitlag ako nang umupo siya sa tabi ng kama. “N-nasa’n ako? I-ikaw ba ang nagdala sa `kin dito?” “Tama ka. Nandito ka sa bahay ko dahil dinala kita rito nang mawalan ka ng malay.” “W-wala naman akong nakitang bahay dito sa gubat, ah?” hindi kumbinsidong tanong ko. Bakit nga naman ako maniniwala? Masyadong maganda ang silid na kinaroroonan ko para hindi maging kapansin-pansin ang bahay na nakatayo sa gubat.Dapat nabanggit din ito sa akin ni Mang Reynaldo. “Marami kang hindi alam. Puno ng kababalaghan ang gubat na ito,” sagot naman niya. Naguluhan naman ako sa sinabi niya. Puno ng kababalaghan? Kungsabagay, ano naman ang nakapagtataka doon? Ito ngang kausap mismo ay isang malaki at buhay na patunay. I got the chance to examine his face. Para siyang isang hayop na may malaking pangangatawan sa likod ng isang magarang roba. Mabalahibo siya at malalaki ang kanyang mga braso. Tiyak na kayang-kaya niya `kong durugin sa mga kamay niya at kinikilabutan na ako sa ideya. “Papaano ako makakasiguro na hindi mo `ko sasaktan? Kagabi lang nanaginip ako at sa panaginip ko... s-sinasaktan mo `ko.” “Sinisiguro ko sa `yong isa lang iyong masamang panaginip. Hindi ako ganoong klaseng halimaw. Mahaba pa ang gabi. Bumalik ka na sa pagtulog mo nang makauwi ka na bukas.” Tumayo na siya ng kama tanda ng kanyang pag-alis. “A-ako si Belle,” sabi ko nang nasa pinto na siya. “Ano’ng pangalan mo?” Nilingon naman niya ako at sa mga sandaling iyon ay nawala na ang takot ko sa anyo niya. “Noong tao pa `ko, ‘Prince’ ang tawag nila sa `kin.” Nanlaki naman ang mga mata ko. “T-tao ka dati?” “Magandang gabi.” Lumabas na siya ng pinto at maingat iyong isinara. Naiwan akong gulong-gulo. Kung tao siya dati, papaanong naging ganoon ang itsura niya?Isa lang ang sigurado ko sa ngayon, hindi siya isang masamang nilalang. I WAS surprised to find out na naging maganda ang tulog ko. Pagkagising ko ay may nakita akong isang magandang dress na nakasabit sa labas ng aparador. Napangiti ako sa ideyang ang Prince na iyon ang naghanda ng isusuot ko. Pumasok ako sa magarang banyo at iyon ang ipinampalit. Napabilib ako sa bahay na ito dahil kasing moderno iyon ng mga bahay sa ganitong panahon. Nang lumabas ako ay nakatayo pala ako sa isang pasilyo ng ikalawang palapag kung saan maraming pintuan akong nakita. Humawak ako sa makintab na barandilya at tumingin sa ibaba. Tumambad sa akin ang magarang sala at isang hapag-kainan. Nasaan naman kaya siya? Bumaba ako ng hagdan at bigla na lang kumulo ang sikmura ko. Nagutom naman ako bigla. Gustong-gusto ko nang kumain. Tuloy ay nawala sa isip ko ang pangangamba na baka nag-aalala na ang mga magulang ko. Kung tutuusin, matanda na nga pala ako. “Prince?” “Mabuti at nagkasya sa`yo ang damit.” Agad akong napalingon sa direksiyon ng sala nang marinig ko ang boses niya. “M-magandang umaga,” kiming bati ko. “Saan ka nanggaling?” “Sa paligid ng sapa lang, naglakad-lakad. Nagugutom ka na ba? Kumain na tayo.” “Sige. Ah, salamat para dito sa damit ko.” “Walang anuman.” Wala akong nakitang ibang tao sa bahay kaya labis akong nagtaka nang makita kong marami ang pagkain na nakahanda sa mesa na kanina ay wala naman noong nasa taas ako. “Sabi ko naman sa`yo marami ang kababalaghan sa gubat na ito,” sabi niya na tila ba nabasa ang tumatakbo sa utak ko. Nginitian ko lang siya at sabay kaming naupo sa mesa. “Nabusog ka ba?” tanong niya sa akin pagkatapos naming kumain. “Oo. Maraming salamat,” sabi ko at nanlaki pa ang mga mata ko nang bigla na lang naglaho ang lahat ng nasa mesa sa isang siglap. “`Wag kang matakot. Ganito talaga ang lahat ng nandito.” “P-pasensiya ka na sa `kin. Hindi kasi ako sanay makakita ng totoong magic.” “Hindi ka na ba natatakot sa `kin?” “Hindi na. Wala na `kong dahilan para matakot sa `yo.” “Sasamahan na kita sa labas.” Hindi ko alam kung bakit ako nakaramdam ng panghihinayang. Senyales na iyon na kailangan ko nang umalis.Tahimik akong sumunod sa kanya palabas ng bahay at nang lingunin ko iyon ay isang malaking puno ang nakita ko at hindi anumang mansiyon. “Wow,” hindi napigilang usal ko. “Nandoon ang kabayo mo. Ligtas ka nang makakauwi sa inyo. Mag-iingat ka.” Tiningala ko siya at nginitian. “Maraming-maraming salamat, Prince. Pwede ba kitang makita ulit?” “Gusto mo `kong makita ulit?” parang hindi makapaniwalang tanong niya. “Oo. Hindi ba magkaibigan na tayo? At makaaasa kang wala akong ibang pagsasabihan ng mga nakita ko.” Itinaas ko pa ang kanang kamay ko. Tumikhim siya but it sounded more like a groan. “Ikaw ang bahala.” Nilapitan ko ang kabayo ko na nakatali sa punong nasa itaas ng sapa at kinalag ang lubid niyon. Nang lumingon ako sa pinag-iwanan ko kay Prince ay hindi ko na siya makita. Hindi bale. Sisiguraduhin ko namang magkikita kami ulit. *** “SAAN KA nanggaling, Belle?” salubong sa akin Mama nang madatnan ko silang nag-aalmusal. “Sa labas po. Nangabayo lang.” “Ang aga mo namang umalis, kumain ka na,” sabi naman ni Papa. Kung gano’n, hindi nila alam na hindi ako nakabalik kagabi? Mabuti naman. At least, wala akong kailangang ipaliwanag. “Hindi na po. Nakakain na `ko kanina pag-alis ko,” pagsisinungaling ko. “Magpapalit lang po ako para makapagtrabaho sa hacienda.” Humakbang na ako papuntang hagdan nang magsalita muli si Papa. “Gusto kong malaman mo, Belle, na hindi na magbabago ang isip ko tungkol sa inyo ni William.” “Alam ko `yon, Papa,” malamig na sagot ko nang hindi lumilingon sa kanya. “Excuse me,” sabi ko at tuloy-tuloy na umakyat ng hagdan. Pagpasok ko ng kwarto ay agad akong dumapa ng kama ko. Napakaraming nangyari sa akin sa isang gabi lang at napakahirap pang paniwalaan. Nakilala ko ang lalaking gustong ipakasal sa akin ng mga magulang ko at isang lalaking halimaw na dating tao. Hindi ko alam kung saan sa dalawa ang mas madaling tanggapin. Napatihaya ako at nakipagtitigan sa kisame. Tama. Mas madaling tanggapin na may halimaw na nabubuhay sa labas ng bahay namin kaysa ang magpakasal sa lalaki para lang sa pera. Alam kong hindi ako magiging masaya sa kanya at kung pwede ko lang sanang magawan ng paraan na hindi matuloy ang kasal. Maybe I could stay with Prince in the forest forever?