The Bitter Taste Of Heartbreak [ Hilarious Flower Organization- Agent Series 2 - CARNATION ]

SIMULA “Ahhhhhh…” Napasinghap si Arziel, mariing napakapit sa kumot habang nanginginig ang kanyang katawan sa matinding pinaghalong sakit at sarap. Nakatuwad siya sa kama, ang mga kamay ay nakatukod sa kutson, habang ang lalaking nasa likod niya ay walang awang bumabayo sa kanya—dahil sa kalasingan, hindi ito nagpipigil. "Gusto mo 'to, ‘di ba?" Bulong ni Gideon, ang kanyang malalim, paos na boses ay tila apoy na lalong nagpaliyab sa init na bumabalot sa kanilang katawan. "Uhhhn! K-Kuya… ahhh!" "Wrong name," madiin niyang bulong, sabay sabunot sa buhok ni Arziel at pilit siyang pinatingala. "Gideon! s**t, masakit!" daing ni Arziel, nangingilid ang luha sa gilid ng kanyang mata. "That's right." Mariin niyang idiniin pa lalo ang kanyang katawan sa babae, at ang malalakas na tunog ng kanilang pagsasalpukan ay umaalingawngaw sa apat na sulok ng silid. "Ahhh! Kuya—Dahan-dahan please!" pakiusap ni Arziel, halos mawalan ng boses. "Hell no. You were begging for this last night. Don’t tell me you can’t take it now." "Uhhhhn!… s**t!" Napatawa si Gideon, isang madilim na halakhak. Hinila niya si Arziel pahiga, pinaharap sa kanya, at walang babala ay pinailalim ito. "You think I’m done with you, baby?" Sa isang iglap, ibinuka niya nang marahas ang hita ng dalaga, hinawakan iyon na parang ayaw nang pakawalan. "G-Gideon, wait—" "No more waiting, Arziel. You f*****g need this." Hindi na siya nakapalag. Mabilis at madiin siyang pinasok ni Gideon. "O-OUUUCH! Masakit! T-Too deep!" "f*****g tight," ungol ni Gideon, habang patuloy ang pagkadyot, ang mga daliri niya ay baon sa mapuputing hita ng babae. "AHHHH! Uhhhhn! Gideon!" "Yeah, baby. Say my name while I ruin you." Wala nang inhibisyon si Arziel. Yakap-yakap niya ang katawan ni Gideon, habang ang kanyang mga kuko ay nag-iiwan ng mga pulang marka sa likod nito. "S-s**t! I can’t—uhhhhn! Gideon! F-f**k! I’m gonna c*m!" "Then c*m all over my c**k, baby." Isang matinding ulos pa at tuluyan nang nawala sa sarili si Arziel. "AHHHH! GIDEON!!" Nanginginig ang kanyang katawan habang naramdaman niya ang rumaragasang init sa loob niya. Ngunit hindi pa tapos si Gideon. "Damn it, Arziel. You're so f*****g perfect," bulong nito, sabay muling kumilos—ng mas marahas, mas mabilis, mas mabangis. "AHHHH! T-Too much! I-I can't—" "You can take it, baby. You're mine now." Yumakap si Gideon nang mahigpit, tila nais siyang ipako sa kama, habang paulit-ulit siyang inaangkin na tila wala nang bukas. "Kuya! I’m… AHHHH!" At kasabay ng isang malakas na ulos, sabay nilang naabot ang rurok ng kasalanan. Habang nakayakap pa si Arziel kay Gideon, habol ang kanilang mga hininga, bumulong ang lalaki sa kanyang tenga: "I’m f*****g addicted to you." At kasabay ng marahas at maalab na halik, alam na ni Arziel—wala nang atrasan. Ito na ang kasalanang hindi niya matatakasan. Ang mahalin ang Kuya niya. Kahit bawal. Ilang sandali matapos ang mainit na gabi… Tahimik sa loob ng silid. Tanging ang mabigat na paghinga ni Gideon ang maririnig habang nakatalikod siya kay Arziel, pilit nilalabanan ang sarili. Nakahiga siya sa gilid ng kama, parang may pader sa pagitan nila, habang si Arziel ay nakatitig lang sa kanyang likod. "Hindi ka pa rin magsasalita?" bulong ni Arziel, marahang hinawakan ang braso ng lalaki. "Gideon... please." Mabilis na binawi ni Gideon ang kanyang braso. Tumayo ito at kinuha ang pantalon, mabilis na isinuot, hindi pa rin tumitingin sa kanya. "Itigil mo na 'to, Arziel." Boses niya’y mababa, nanginginig, puno ng poot—hindi sa kanya, kundi sa sarili. "Gideon, hindi ko 'to kayang itago. Hindi ko kayang itapon 'yung naramdaman ko nung niyakap mo ako. Nung hinalikan mo ako." "Tumigil ka na!" Biglang sigaw ni Gideon, nanlilisik ang mga mata. "Anong akala mo sa ginawa natin? Pag-ibig?" Napatigil si Arziel, napasinghap. Pero hindi siya umatras. "Oo. Pag-ibig nga." Diretso ang tingin niya sa mata ni Gideon, puno ng tapang. "Dahil kahit bawal, kahit mali sa mata ng Diyos at ng buong mundo—hindi ko kayang ikaila na mahal kita." Umiling si Gideon, hindi makapaniwala. "Arziel, kapatid kita. TUNAY NA kapatid. Hindi ko alam kung anong demonyo ang pumasok sa atin kagabi, pero hindi ko hahayaang maulit 'yon." Lumapit si Arziel, walang suot kundi kumot na nakabalot sa katawan. Nilapitan siya at nilagay ang kamay sa dibdib nito. "Wag mo akong itulak, Gideon." Mahinang tinig, puno ng pagmamakaawa. "Alam kong naramdaman mo rin 'yon. Hindi mo ako mahahagkan nang ganon kung wala kang nararamdaman." "Wala kang alam." Mahinang bulong ni Gideon, pinikit ang mga mata habang pinipigilan ang sariling hawakan siya muli. "Alam ko lang… ako ang kapatid mong hinalikan sa labi. Ako ang kapatid mong minura habang ginugulo mo ang kama ko. Ako ang kapatid mong pinaglaruan ng apoy—at ngayon gusto mong tumalikod?" "Yes!" Biglang sigaw ni Gideon, tuluyan nang napuno. "Dahil kailangan! Dahil hindi mo ba naiintindihan? Sa oras na malaman 'to ng pamilya natin—masisira tayo! Hindi lang ako at ikaw—lahat tayo! Maaaring ikamatay 'yan ni Mama!" Tumulo ang luha ni Arziel, pero hindi siya umurong. Mas lalo pa siyang lumapit, ibinaon ang sarili sa bisig ni Gideon. "Mas kaya kong mamatay, Gideon, kaysa mabuhay na hindi ko nasabi sa'yo kung gaano kita kamahal." Tumitig si Gideon sa kanya, at doon niya nakita—hindi ito isang kapritso. Hindi ito laro. Mahal siya ni Arziel. At doon siya tuluyang nasira. "Arziel..." Lumapat ang noo niya sa noo nito. "Kung itutuloy natin 'to... wala na tayong babalikan." "Kaya nga tayo aabante." Isang bulong. Isang sumpang piniling yakapin kahit alam nilang ito ang sisira sa kanila. At muli—sa pagitan ng tama at mali, pinili nilang magkasala.