บทนำ

780 Words
            “แพร…กูว่ามึงกำลังหมกมุ่นกับเรื่องนี้เกินไปนะ” ภายในเซคเช้าของวัน ระหว่างที่พวกเขากำลังรอให้อาจารย์เข้าสอนกันอยู่นั้น ปิซาก็ได้พูดกับเพื่อนสนิทของตัวเองด้วยน้ำเสียงจริงจัง หลังมันเป็นอีกครั้งที่เขาเหลือบไปเห็นเพื่อนของตัวเองกำลังนั่งอ่านตำนาน‘เทรย์เวอร์และอีคอน’ สองบุรุษผู้รับใช้พระเจ้าอยู่                 เพราะในตอนนี้บนโลกออนไลน์กำลังมีพิธีกรรมที่เป็นเทรนด์ฮิต ซึ่งพิธีกรรมที่ว่านั้นก็คือพิธีกรรมการเรียกเทรย์เวอร์และอีคอนให้มารับใช้ตัวเอง                 “กูไม่ได้หมกมุ่นนะปิซา แต่ว่าพิธีกรรมนี้มันก็น่าลองดูไม่ใช่เหรอ?”                 “เหลวไหล”                 “….”                 “แล้วอีกอย่าง….ถ้าเทรย์เวอร์กับอีคอนอะไรนั่นเขามีจริงอย่างที่ว่า แล้วมึงไม่คิดว่าเขาจะให้โทษมึงบ้างเหรอ? มึงกล้าเชื่อได้ยังไงว่าเขาจะยอมมารับใช้มนุษย์ธรรมดา ๆ แบบมึง ทั้งที่ตัวพวกเขาเองก็มีอิทธิฤทธิ์มากมาย เพราะเป็นถึงสาวกของพระเจ้าเชียวนะ” ปิซาทำทีถามเพื่อน เพราะเขาหวังว่าคำถามของตัวเองนั้นจะทำให้แพรได้สติหรือฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาบ้าง             แต่ทว่าในเวลานี้เพื่อนของเขากลับกู่ไม่กลับอีกแล้ว             “มึงฟังกูนะปิซา…ถ้าสมมติเราทำพิธีกรรมเรียกเทรย์เวอร์กับอีคอนให้มารับใช้เราได้สำเร็จจริง ๆ นั่นก็หมายความว่าเราเป็นกล่องดวงใจของพวกเขายังไงล่ะ”                 “…กูไม่เข้าใจ” ปิซาพูดต่อทั้งคิ้วขมวด                 “สาเหตุที่ทำให้สองคนนี้ต้องมารับใช้พระเจ้า ก็เป็นเพราะว่าพวกเขากำลังตามหากล่องดวงใจของตัวเองอยู่ยังไงล่ะ ซึ่งตามตำนานเขาบอกเอาไว้ว่าตอนที่ยังเป็นมนุษย์ ทั้งเทรย์เวอร์และอีคอนที่เป็นเพื่อนสนิทกันได้ตกหลุมรักคน ๆ เดียวกัน นั่นจึงทำให้พวกเขามีความสัมพันธ์แบบสามคนมาโดยตลอด แล้วช่วงสุดท้ายของชีวิตก่อนที่เมืองจะล่มสลายเพราะสงคราม พวกเขาทั้งสามคนก็ได้สาบานตนที่หน้าแม่น้ำอันศักดิ์สิทธิ์ว่าพวกเขาจะรักกันตลอดไปทุกภพทุกชาติ”                 “….”                  “แต่ว่ามันน่าสนใจยังไงรู้ไหม?....คนรักของพวกเขากลับเล่นตุกติกตอนพิธีสาบานตน เพราะงั้นมันก็เลยมีแค่เทรย์เวอร์กับอีคอนเท่านั้นที่ได้ทำการสาบานตนด้วยความบริสุทธิ์ใจ แล้วในตอนนี้…พวกเขาก็เลยแค้นคนรักของตัวเองและก็ต้องการตามหาตัวคน ๆ นั้นยังไงล่ะ”                 “….”                 “มันก็เลยมีพิธีกรรมพวกนี้เกิดขึ้นไง ถ้าสมมติว่าในชาติก่อน ๆ เราเป็นคนรักของพวกเขา เราก็จะเรียกเขามารับใช้ได้สำเร็จ แต่ถ้ามันไม่ใช่….มันก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเราทั้งในแง่ดีและแง่ร้าย”                 “ฟังดูแล้วก็ดูเหมือนพวกเขาจะแค้นคนรักของตัวเองมากนะ แต่ทำไมเขาถึงต้องมารับใช้คนที่ตัวเองแค้นกันล่ะ?” ปิซายังคงถามต่อด้วยความไม่เข้าใจ “แล้วอีกอย่าง….ทำไมพวกเขาต้องตามหาด้วย ตายจากกันไปแล้วก็จากลากันไปเลยไม่ได้หรือไง? ไม่คิดจะเบื่อหน้ากันบ้างเหรอ ถ้าไปเกิดชาติใหม่แล้วก็ควรเจอคนใหม่ ๆ บ้างสิ”                 “ก็อาจเพราะรักแหละมั้ง มันไม่มีใครรู้หรอก….เพราะตั้งแต่ที่พิธีกรรมเรียกพวกเขาเริ่มเป็นกระแสขึ้นมาก็ยังไม่มีใครออกมาบอกว่าตัวเองเป็นกล่องดวงใจของเทรย์เวอร์กับอีคอนเลยสักคน”                 “ถ้าสมมติฉันเป็นกล่องดวงใจของพวกเขานะ ฉันก็คงไม่มีทางออกตัวหรอก เพราะฟังดูแค่เท่านี้ฉันก็ยังมองออกเลยว่าพวกเขาก็แค่ต้องการจะแก้แค้นคนรักของตัวเองเท่านั้น แล้วก็ไม่มีทางจะมารับใช้คนที่ทรยศตัวเองได้หรอก” ปิซาว่า                 “ก็ไม่แน่นะ ในตำนานเขาบอกว่าถ้าสมมติเราเป็นกล่องดวงใจของเทรย์เวอร์กับอีคอนจริง ๆ พวกเขาก็จะให้เราทุกอย่างที่เราต้องการเลย ไม่ว่าจะเป็นชื่อเสียง เงินทองหรือเกียรติยศที่เราปรารถนา…”                 “….”                 “แต่ก็ไม่มีใครพิสูจน์ได้หรอกว่ามันจะเป็นจริงอย่างที่ตำนานเขียนบอกไว้หรือเปล่า” สิ้นเสียงของแพรอาจารย์ก็ได้เดินเข้ามาในห้องเรียนพอดี นั่นจึงทำให้บทสนทนาระหว่างพวกเขาต้องหยุดไปแค่เท่านั้น
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD