S3XUAL ENCOUNTER

Chapter 5 - Rescued

(Clarisse's POV)

Matapos ang masakit pero sa huli ay masarap na pinagsaluhan namin ni William ay hinintay ko na lang na umalis siya sa ibabaw ko dahil naubos na yata ang lakas ko para maitulak ko pa siya. Mabigat siya, pero nakakapagtakang ayos lang iyon sa akin. Siguro ay dahil nasanay na lang ako sa bigat niya tutal ay kanina pa naman siya nakakubabaw sa akin. Ang pagkakaiba lang ngayon ay nasa akin na ang buong bigat niya habang nananatili pa ring nakabaon sa kiffy ko ang cobra niya.

Unti-unti na ring bumabalik sa normal ang paghinga ko pati t***k ng puso ko. At di nagtagal ay gumalaw na si William para umalis sa ibabaw ko.

Pero nagkamali ako nang inakala kong tuluyan na siyang aalis, dahil sa pagkagulat ko ay muli niyang idiniin sa akin ang cobra niya!

Napanganga ako at napatitig na lang sa kanya sa kawalan ko ng masabi.

"Babe... Just one more round, please. I'm still so hard."

"What the..."

Hard pa rin siya kahit delikado na kaming mamatay?!

Pero wala na akong nagawa o nasabi pa kundi umungol na lang nang sinimulan niya ulit bayuhin ang kiffy ko! Mabibilis na kaagad ang kanyang mga pag-ulos na animo ay hinahabol siya ng multo!

Napakapit na lang ulit ako sa mga braso niya at doon kumuha ng lakas habang paulit-ulit akong umuungol at tinatawag ang pangalan niya.

"Damn! Ang sarap-sarap mo kasi! Kung puwede lang sana kitang iuwi!" Aniya kasabay nang walang tigil niyang pag-ulos.

Kinilig naman ako ng very light sa sinabi niya. Pero paano naman kami makakauwi eh ni hindi nga kami makatakas sa mga kidnappers namin? Doon na yata kami mamamatay at mabubulok.

Pero bago mangyari iyon ay ie-enjoy ko na lang ang mga huling sandali ko sa mundo! Tama lang na nagpakantot ako kay William dahil kahit papaano bago ako mamatay at bago pagsamantalahan ng mga demonyong iyon ang katawan ko ay na-experience ko ang masarap na s*x dahil kay William.

"f**k, babe!"

Walang tigil niyang inararo ang kiffy ko at makalipas ang ilang minuto ay pinasabog niya ulit ang mga t***d niya sa loob ng kiffy ko. Buti na lang at nakaraos din ako sa pangalawang pagkakataon dahil sa galing ni William kumantot.

"f**k! Ang sarap mo talaga babe, do you know that?" Hinihingal pa niyang bulong sa akin sabay pisil sa dibdib ko. Sumubsob din siya ulit sa leeg ko at hinalik-halikan niya ang ilang parte nito.

Inirapan ko na lang siya kahit hindi niya nakikita. Masarap talaga ako dahil alagang-alaga ko itong beautiful body ko! Kaya napakasuwerte talaga niya dahil siya ang unang naka-angkin sa katawan ko. Pasalamat talaga siya!

Maya-maya pa ay sa wakas tuluyan na siyang umalis sa ibabaw ko. Ngumiti pa siya sa akin ng matamis bago ako inalalayang makatayo.

Hmn. Medyo gwapo naman pala siya lalo kapag ngumingiti, huh. Ang ganda rin ng dimples niya. Bagay sa kanya.

Dagdag pogi points din sa akin na naging gentle siya sa akin tapos ngayon ay inaalalayan niya pa ako. I didn't ask him to help me get dressed but he initiated. Gentleman naman pala itong pinagbigyan ko ng virginity ko kaya lalo akong hindi nagsisisi na ibinigay ko iyon sa kanya.

But, what now? Hihintayin na lang ba namin na i-rape ako ng mga demonyong iyon at hintayin na lang namin kung kailan nila kami itsu-tsugi?

"Aye you ok? Do you want to sit or lie down instead of standing?" tanong sa akin ni William nang makapagbihis na rin siya. In fairness, inuna talaga niya akong bihisan bago ang sarili niya, huh. Another 1 pogi point!

Sasagot na sana ako sa kanya nang bigla na lang kaming makarinig ng mga putok ng baril! Nagkatinginan kami at nanlaki ang mga mata ko!

"What's that?" tanong ko kay William habang may pag-asang bumabangon sa puso ko. Is it possible that someone is trying to save us from those kidnappers?! Who could that be?!

"I think someone is trying to rescue us." Ani William sabay lapit sa pinto at idinikit niya roon ang tenga niya. Saglit pa ay tinungo naman niya ang bintana at sinubukang sumilip sa labas kahit nahaharangan iyon ng kahoy o plywood mula sa labas.

"Really? Oh, my God! Sana nga!"

Naglakad ako ng mabilis papunta sa pinto kahit ang sakit ng kiffy ko at paika-ika ako. Gaya ng ginawa ni William kanina ay idinikit ko rin ang tenga ko sa pinto.

Lalo pang lumakas ang mga putukan sa labas! Mag mga naririnig na rin akong sigaw at kalabugan, at may mga mabibilis na yabag na papalapit nang papalapit sa kinaroroonan namin ni William!

"Help! Help us! Nandito kami!" Sigaw ko at binayo ko ng kamay ko ang pinto. Sinipa ko rin iyon ng malakas pero napa-aray ako ng malakas dahil ang sakit nga pala ng kiffy ko at pati na rin mga hita ko. s**t!

"Step aside." maingat akong tinabig ni William paalis sa may pinto at siya na ang sumipa roon ng malakas at paulit-ulit.

Kumakalampag ng husto ang pinto at sinusubukan rin ni William na ikutin ang doorknob pero bigo pa rin kaming masira o mabuksan ang pinto.

"Damn! Lumayo ka muna ng kaunti, babe."

Inalalayan niya akong mas makalayo pa sa pinto at ubod-lakas niya iyong sinipa nang paulit-ulit! Parang paa ko pa tuloy ang nasasaktan para sa kanya.

Sinipa niya rin nang sinipa ang doorknob hanggang sa bumagsag iyon sa sahig! Pagkatapos niyon ay sinipa niya ng malakas ang pinto pero kumalampag lang iyon ng malakas pero hindi naman mabuksan.

"f**k! It's double-locked from the outside." Aniya.

Sobrang dami na ng pawis sa mukha at leeg niya pero parang hindi niya iyon alintana. Parang hindi rin siya nasasaktan kahit paulit-ulit niyang sinisipa ang pinto, sinasamantala ang pagkakataong busy marahil ang kidnappers namin sa pakikipaglaban sa rescuers namin nang sa ganoon ay makalabas na kami sa kuwartong iyon at tuluyang makatakas mula sa mga kidnappers.

"Tulong! Tulungan niyo kami! Nandito kami!" Sigaw ko naman sa pagbabakasakaling may makarinig sa amin at nang mailigtas na kami.

Patuloy ako sa pagsigaw. Patuloy naman si William sa pagsipa sa pinto na hindi mabuksan-buksan hanggang sa makarinig kami ng malalakas na yabag na tila palapit sa amin.

"Nasa loob sila." anang isang boses-lalaki mula sa labas.

"Lumayo kayo sa pinto!" sigaw din muli ng lalaki.

Napaatras naman kami kaagad ni William at nagulat ako nang bigla niya akong balutin ng mga braso niya na tila ba pinoprotektahan niya ako mula sa kung anumang nakaambang panganib.

Sinipa ng kung sino ang pinto mula sa labas pero hindi pa rin iyon nabuksan. Saglit pa ay nakarinig kami ng putok ng baril, tila binaril nila ang isang bahagi ng pintong iyon! Kasunod niyon ay malakas na puwersa mula sa labas ng pinto na tuluyang nagpabagsak sa walang hiyang pintong iyon.

Pero mas humigpit pa ang yakap ni William sa akin at ikinubli niya ako mula sa kung sinumang nasa may pinto kaya hindi ko nakita kung sino o ilang tao ang mga naroroon.

"Sino kayo?" matigas na tanong ni William sa kung sinumang sumira sa pinto.

Bigla naman tuloy nadagdagan ang kaba ko! Akala ko ba may magliligtas na sa amin?! Sinubukan kong silipin ang mga dumating pero lalong humigpit ang yakap ni Willam sa ulo ko at idiniin niya iyon lalo sa dibdib niya.

"Sir William! I'm Viper, tauhan kami ni Madam Debbie. We're here to rescue you." Dinig kong sabi ng lalaki na may paggalang.

Sino naman kaya iyong Debbie na tinutukoy niya? So, nandito sila for William and not necessarily for me. Still, what's important is we're being rescued right now! I should then be thankful for William because I was saved because of him!

Lumuwag na ang pagkakayakap sa akin ni William at hinayaan na niya akong makatayo ng maayos. Pero hinawakan niya ang isang kamay ko at hinila niya ako palapit sa mga lalaking nasa may pinto. Nakasuot sila ng purong itim pero hindi sila naka-bonnet gaya ng kidnappers namin. Halata ring magagandang klase ang mga suot nilang damit lalo na ang pantalon, at nangingintab din ang kanilang mga sapatos na kulay itim.

"Thank you, Viper. How about the kidnappers? Nahuli niyo ba sila?" tanong ni William.

"Yes, Sir, but..."

"But what?" singit ko.

"Nilason nila ang sarili nila kaya walang natirang buhay sa kanila." Sagot ng lalaking nagngangalang Viper.

"Damn!" Galit na pagmumura ni William. Maging ako ay nagtagis din ang mga ngipin ko dahil paano ko pa mahahanap ang mastermind sa pagpapakidnap sa akin?

"Are you okay, Sir? How about—"

"Are you okay, babe? May masakit ba sa'yo? What I mean is... Can you walk?"

Pinanlakihan ko ng mga mata si William dahil sa tanong niya.

Shit! What am I gonna do now? I already gave my virginity to him thinking that I would be raped by those monters and die after being their s*x slave.

But now we are safe... And we can surely go home already after a little while.

But... But... Ano na ang mangyayari sa akin... O sa amin ni William?? Damn!