บทที่ 8
"นายตามหาฉันอยู่เหรอ" เสียงเอ่ยของหญิงสาวที่คุ้นเคยดังขึ้นอยู่เบื้องหน้า
ชายหนุ่มค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมาร่างบางช้า ๆ
"สญามน"
พายุลุกขึ้นมองหญิงสาว ก่อนจะก้าวเท้าเข้าหาเธอ และโอบกอดไว้อย่างหวงแหน
"เธอหายไป เธอรู้ไหมฉันใจแทบขาด"
" เดี๋ยวฉันแค่ไป…"
ฝ่ามือใหญ่จับไหล่บางทั้งสอง เขาย่อตัวจนใบหน้าของเขา อยู่ตรงกับใบหน้าของเธอ
"ฉันคิดว่าจะไม่ได้เจอเธออีกแล้ว"
"ฉันแค่ลงมาซื้อของกิน ตรงนู่นแต่เดินเพลินไปหน่อย"
หญิงสาวชี้ไปอีกทาง ที่ไม่ไกลจากคอนโดมากนัก ด้านนั้นตลอดเส้นทางมีอาหารและร้านขนมมากมาย ถ้ามองลงมาจากห้องพักบนคอนโดก็จะเห็นถนนเส้นนี้ที่เต็มไปด้วยร้านอาหารตลอดสาย
พายุถอนหายใจอย่างโล่งอก มองดวงตากลมใส่แป่วของเธอด้วpแววตาที่สั่นไหวของเขา หญิงสาวรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของเขาผ่านสายตาคู่นั้น
"ฉันยืนอยู่ตรงหน้านายแล้วนี่ไงเลิกทำหน้าแบบนี้ได้แล้ว"
"ฉันตกใจที่หาเธอไม่เจอ นึกว่าเธอจะข้
