ดิฉันต้องนอกใจสามีจนกว่าจะท้อง

โดนเอาฟรี

ตอน โดนเอาฟรี

ฉันเดินโซเซเข้าไปในห้องน้ำแคบๆ ของโรงแรมม่านรูด ทรุดตัวลงนั่งอ้าขาบนชักโครกที่ดูไม่สะอาดตานัก ก้มมองดูที่หว่างขา น้ำเชื้อสีขาวขุ่นข้นคลั่ก... หลักฐานความดิบเถื่อนของนายวัฒน์ โฟร์แมนหนุ่ม... ยังคงไหลย้อนออกมาจากร่องสาว หยดติ๋งลงสู่ผิวน้ำในโถชักโครก

ความรู้สึกเสียวซ่านในท้องน้อยยังคง ไม่หาย ผสมปนเปไปกับความเจ็บระบมที่เนินหน่าวอันนูนโหนก ผิวเนื้อขาวผ่องบริเวณนั้นบวมเป่งและขึ้นสีแดงช้ำจากการถูกตะบันกระแทกอย่างไม่ปรานีปราศรัยของผู้ชายที่แรงเยอะและหยาบกระด้าง

ฉันใช้นิ้วลูบเบาๆ แล้วต้องสูดปากด้วยความเจ็บ เขากระแทกเข้ามาโดยไม่สนใจเลยว่าฉันจะเจ็บแค่ไหน เหมือนสัตว์ป่าที่สนใจแค่การปลดปล่อย

ฉันรีบเปิดฝักบัว อาบน้ำชำระล้างคราบคาวโลกีย์และกลิ่นเหงื่อของผู้ชายกรรมกรออกจากตัว สบู่ก้อนเล็กๆ ในโรงแรมราคาถูกทำได้แค่ล้างกาย แต่ไม่อาจล้างความรู้สึกผิดและความร่านร้อนที่ยังคุกรุ่นในใจได้

ฉันรีบแต่งตัวกลับมาเป็นคุณนายริสาคนเดิม สวมแหวนเพชรและนาฬิกาหรูที่ถอดเก็บไว้ในกระเป๋า จ่ายค่าโรงแรมแล้วขับรถแม่บ้านคันเล็กบึ่งออกมายังห้างสรรพสินค้าหรูใจกลางเมือง ฉันเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำห้าง กลับมาสวมเดรสผ้าไหมสีครีมเรียบหรูราคาแพงระยับ พรมน้ำหอมแบรนด์เนมกลบกลิ่นโรงแรมราคาถูก แล้วเดินเชิดหน้าเข้าไปในโซนพลาซ่า

ฉันกดโทรศัพท์นัด "คุณดา" เพื่อนสาวไฮโซ คุณนายเจ้าของกิจการส่งออกที่มีลูกหัวปีท้ายปี ให้มาเจอกันที่ร้านกาแฟชื่อดัง ถึงเราจะไม่สนิทกันในเรื่องส่วนตัวมากนักแต่ก็เป็นเพื่อนกินที่ไปเที่ยว ชิม ช้อปด้วยกันบ่อย

บรรยากาศในร้านกาแฟหรูหรา แอร์เย็นฉ่ำ กลิ่นเมล็ดกาแฟคั่วบดหอมกรุ่นเคล้าเสียงเพลงแจ๊สเบาๆ มันช่างแตกต่างจากห้องสี่เหลี่ยมเหม็นอับเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง

"รอนานไหมคะคุณดา" ฉันปั้นหน้ายิ้มหวาน นั่งลงตรงข้ามเพื่อนสาวที่กำลังจิบชาเอิร์ลเกรย์

"ไม่นานเลยค่ะคุณริสา วันนี้แต่งตัวสวยจังเลยนะคะ หน้าตาดู... มีเลือดฝาดดีจัง" คุณดาทักทาย พลางมองแก้มแดงๆ ของฉันที่ยังร้อนผ่าวจากกิจกรรมเมื่อครู่

"ขอบคุณค่ะ พอดีริสาเพิ่งเดินช้อปปิ้งมาน่ะค่ะ เหนื่อยๆ นิดหน่อย" ฉันแก้ตัวน้ำขุ่นๆ สั่งกาแฟมาจิบแก้เขิน ก่อนจะเริ่มเข้าเรื่องที่คาใจ

"เอ่อ... คุณดาคะ ริสาถามหน่อยสิ คือริสาอยากมีน้องมากเลย คุณดาทำยังไงคะถึงมีลูกง่ายจัง หัวปีท้ายปีเลย อิจฉาจังค่ะ"

คุณดาวางแก้วชาลง หัวเราะเบาๆ อย่างผู้มีประสบการณ์ "โธ่ คุณริสา เรื่องแบบนี้มันต้องมีเทคนิคค่ะ ไม่ใช่อยากทำตอนไหนก็ทำ ต้องนับวันไข่ตกค่ะ"

"วันไข่ตกเหรอคะ?" ฉันเลิกคิ้ว

"ใช่ค่ะ ผู้หญิงเราจะมีวันที่ไข่ตก ซึ่งเป็นวันที่พร้อมท้องที่สุดในรอบเดือน แค่วันเดียวหรือสองวันเท่านั้นแหละค่ะ ถ้าทำวันอื่นโอกาสก็น้อย หรือแทบไม่มีเลย ไหนคะ คุณริสาประจำเดือนมาล่าสุดวันไหน"

ฉันบอกวันที่ประจำเดือนมาวันแรกให้คุณดาฟัง หล่อนหยิบมือถือขึ้นมาเปิดแอปคำนวณวันตกไข่ จิ้มๆ อยู่ครู่หนึ่งแล้วเงยหน้าขึ้นมา

"อุ๊ย... เสียดายจังค่ะคุณริสา วันนี้เป็นช่วง 'หน้า 7 หลัง 7' หรือช่วงปลอดภัยพอดีเลยค่ะ ไข่ยังไม่ตกหรอกค่ะ ทำไปก็ไม่ท้องหรอก เหนื่อยเปล่า"

คำพูดของคุณดาเหมือนฟ้าผ่าลงกลางกบาลดิฉัน

ปลอดภัย... ไม่ท้อง... เหนื่อยเปล่า...

ฉันหน้าชา มือที่ถือแก้วกาแฟสั่นระริก ความโง่เขลาของตัวเองตบหน้าฉันฉาดใหญ่ วันนี้...

วันที่ฉันยอมลดศักดิ์ศรีไปนอนอ้าขาให้ผู้ชายชั้นต่ำอย่างนายวัฒน์กระแทกจนระบม ยอมให้เขาแตกในจนน้ำเชื้อเต็มท้อง... มันสูญเปล่า!

ฉันรู้สึกเฟลจนอยากจะกรีดร้องออกมากลางร้านกาแฟ ผู้ชายป่าเถื่อนคนนั้นที่ฉันไม่รู้แม้แต่หัวนอนปลายเท้า ได้เสพสุขจากร่างกายของ "คุณนายหมื่นล้าน" ไปฟรีๆ เขาได้ระบายความใคร่ใส่เมียชาวบ้านที่สูงส่งเกินกว่าที่คนอย่างเขาจะเอื้อมถึง โดยที่ฉันไม่ได้อะไรกลับมาเลย นอกจากความเจ็บช้ำที่เนินหน่าวและความอัปยศ

"เป็นอะไรหรือเปล่าคะคุณริสา หน้าซีดเชียว" คุณดาทักด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นฉันเหม่อลอย

"ปะ... เปล่าค่ะ แค่เสียดายน่ะค่ะ" ฉันฝืนยิ้มที่ขมขื่นที่สุดในชีวิต "งั้น... เรามาถ่ายรูปกันหน่อยไหมคะ"

ฉันขยับเข้าไปใกล้เพื่อน ยกมือถือขึ้นมาถ่ายเซลฟี่คู่กัน ฉันฉีกยิ้มกว้างให้กล้อง พยายามซ่อนความเจ็บใจไว้ภายใต้เครื่องสำอางราคาแพง รูปภาพถูกโพสต์ลงโซเชียลมีเดียทันที พร้อมแคปชั่น 'จิบชายามบ่ายกับเพื่อนชิลๆ วันหยุดค่ะ' แล้วกดส่งรูปไปให้คุณเหมดูทางไลน์ เพื่อเป็นหลักฐานเท็จยืนยันที่อยู่ว่าฉันเป็นเด็กดี ไม่ได้ไปเถลไถลที่ไหน

หลังจากแยกกับคุณดา ฉันไม่ได้กลับบ้านทันที ฉันเดินไปที่โซนเสื้อผ้าแฟชั่นราคาถูก แผงลอยที่จัดโปรโมชั่นตัวละ 199 บาท ฉันเลือกซื้อเสื้อยืดคอกลมลายการ์ตูนเชยๆ กางเกงขาสั้นสีซีด และรองเท้าแตะยางอีกคู่ ยัดใส่ถุงกระดาษธรรมดาๆ

นี่คือชุดพรางตัวสำหรับ "วันไข่ตก" ในรอบหน้า ครั้งหน้าฉันจะไม่พลาด ฉันจะคำนวณวันอย่างแม่นยำ และผู้ชายคนต่อไปที่จะได้ปล่อยเชื้อพันธุ์ใส่ฉัน ต้องคุ้มค่ากับการลงทุน

ฉันขับรถกลับมาถึงคฤหาสน์ เปลี่ยนชุดกลับเป็นชุดลำลองอยู่บ้าน เข้าครัวทำอาหารเย็นรอสามีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"กลับมาแล้วครับ" คุณเหมเดินเข้ามาในครัว กอดเอวฉันจากด้านหลัง หอมแก้มฉันฟอดใหญ่

"ทำอะไรทานครับ หอมจัง"

"สเต็กปลาแซลมอนค่ะ ดีต่อสุขภาพ" ฉันตอบเสียงหวาน หันไปยิ้มให้สามี ทั้งที่ในใจยังรู้สึกถึงความหนึบหนับของน้ำเชื้อผู้ชายอื่นที่ยังคั่งค้างอยู่ในท้อง มันอุ่นและเสียวโหวงเหวงในนั้นอย่างบอกไม่ถูก

เรานั่งทานข้าวกันพร้อมหน้า แม่สามียังคงบ่นเรื่องหลานเหมือนเดิม แต่คราวนี้ฉันฟังด้วยความนิ่งเฉยกว่าเดิม เพราะในหัวของฉันกำลังวางแผนการใหญ่

รอบหน้า... วันไข่ตก... ฉันจะต้องหา "พ่อพันธุ์" ที่ดีกว่านายวัฒน์ และต้องทำให้สำเร็จให้ได้ และคุณนายผู้สูงส่งอย่างฉันจะไม่ยอมเสียตัวฟรีๆอีกแล้ว