บทที่ 9 ขอโทษ
“ฝน!” อาคินที่นั่งรออยู่ที่หน้าบ้าน มีสีหน้าดีใจเมื่อเห็นแฟนสาวเดินเข้ามาภายในบ้าน เขาเองที่มารอเธอแต่เช้าตรู่ทั้งที่นอนไม่หลับทั้งคืน “ฝนหายไปไหนมา พี่ติดต่อไม่ได้ทั้งคืนเลยครับ”
“คุยกันไม่รู้เรื่องหรือไงคะ”
“ไม่เอานะฝน นะครับ พี่ขอโทษ ให้อภัยพี่เถอะ พี่สัญญาจะไม่ทำแบบนี้อีก นะครับ” คำพูดขอร้องอ้อนวอนของเธอทำให้ปลายฝนเดินผ่านไปยังห้องครัว โดยมีเขาที่เดินตามมาไม่ยอมห่าง
“กลับไปเถอะค่ะ อย่ามาที่นี่อีก เดี๋ยวพี่ดาวจะกลับมาแล้ว ฝนไม่อยากให้พี่สาวมีคำถามกับเรื่องของเรา” คำพูดที่ดูเหน็ดเหนื่อยของเธอทำให้อาคินหน้าถอดสี
“ฝน พี่รู้ว่าพี่ทำผิด ต่อไปนี้พี่จะไม่ทำมันอีก จริงๆ นะครับ”
ปลายฝนหยุดมือที่กำลังจัดของที่อยู่ในถุงหันมองมาทางอาคินอีกครั้ง เธอรู้สึกว่า…คำพูดของอาคินเป็นเพียงแค่ลมปากเพียงเท่านั้น ทำไมความรู้สึกแบบนี้ถึงพึ่งเกิดขึ้นมา
“ทั้งที่ตลอดที่คบกันมาสามปี พี่ก็ทำมันอ
