1.1 เพื่อนพี่ชาย (4P) : พี่ชายกับเพื่อนทั้งสาม
782 Words
“อยู่ไหนแล้ว ชักช้าจริง ๆ”
เสียงของพุฒิ พี่ชายเพียงคนเดียวของลลินดังมาตามสายโทรศัพท์ น้ำเสียงของเขาบ่งบอกถึงความหงุดหงิด ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้เลยเวลานัดมาเพียงแค่สองนาที
“ถึงหน้าร้านแล้ว จะรีบโวยวายทำไม แล้วนี่นั่งตรงไหนล่ะ” ลลินขยับแว่น มองหาพี่ชายตัวเองไปรอบ ๆ ร้านแต่ก็ไม่เจอเลยสวนกลับไปบ้าง
“นั่งชั้นบน ขึ้นมาไว ๆ”
สายโทรศัพท์ถูกตัดไปทันทีที่พุฒิพูดจบ ลลินกลอกตาให้กับพี่ชายที่ไม่เคยเป็นมิตรกับเธอตั้งแต่เด็กยันโต
แม้ว่าตอนนี้จะเหลือกันแค่เพียงสองพี่น้อง เพราะพ่อแม่ของพวกเขาเสียชีวิตไปด้วยอุบัติเหตุเมื่อห้าปีก่อน แต่พุฒิก็ยังคงเสมอต้นเสมอปลาย ในความเป็นพี่ชายที่แสนจะไม่ดี
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าต้องมาเอากุญแจบ้าน ลลินก็ไม่อยากติดต่อพุฒินักหรอก หญิงสาวนึกบ่นตัวเองที่ความขี้ลืมทำให้เธอต้องมาทนฟังน้ำเสียงระคายหู
ลลินเดินขึ้นไปยังชั้นสองของร้านอาหาร เธอมองไปรอบ ๆ จึงเจอพี่ชายของตัวเองที่กำลังนั่งกินข้าวกับเพื่อนผู้ชายอีกสามคน
“อ่ะ เอาไป ปั๊มสักสิบชุดเลยล่ะ จะได้ไม่ต้องมากวนฉันอีก” พุฒิโยนพวงกุญแจบ้านของตัวเองให้ลลิน ลลินทำปากขมุบขมิบ มองพี่ชายตาขวางอย่างไม่สบอารมณ์เช่นกัน
ก่อนหน้านี้หลังจากที่บิดามารดาเสียใหม่ ๆ เธอกับพุฒิย้ายไปอยู่กับป้าที่ต่างจังหวัด ก่อนที่พุฒิจะย้ายกลับมาอยู่กรุงเทพฯ ในปีถัดมาตอนที่สอบติดมหาวิทยาลัยที่นี่ ลลินอยู่กับป้าต่อจนถึงอายุสิบแปดก็ย้ายตามมาอยู่กับพุฒิเพราะสอบติดมหาวิทยาลัยที่เดียวกัน ทำให้ในบ้านมีแค่เธอกับพี่ชายเท่านั้น เธอเลยต้องแบกหน้ามาพึ่งเขาแบบนี้
ส่วนป้าของพวกเขาก็แทบจะไม่ติดต่อมาอีกเลย เพราะก่อนหน้านี้ก็รับสองพี่น้องไปดูแลด้วยความจำใจเท่านั้น
“มึงก็ใจร้ายกับน้องสาวตัวเองจังวะ” หนึ่งในกลุ่มเพื่อนของพุฒิพูดขึ้น เขาส่งสายตาเป็นมิตรมาให้ลลิน และความหล่อเหลาของเขาก็ทำให้ลลินประหม่าขึ้นมา
“ก็มันน่าเบื่อนี่หว่า” พุฒิเถียงเพื่อน
“เอาน่าไอ้พุฒิ” เพื่อนของพุฒิอีกคนที่หน้าตาดีไม่แพ้คนแรกโบกไม้โบกมือ ตอนนั้นลลินถึงเพิ่งสังเกตว่าเพื่อนของพุฒิที่นั่งร่วมโต๊ะด้วยนั้นต่างดูดีทุกคน จนทำให้สาว ๆ โต๊ะอื่นยังพากันเหล่สายตามอง
“ว่าแต่น้องกินอะไรมาหรือยังคะ กินข้าวกับพวกพี่ก่อนไหม” เพื่อนของพุฒิพูดต่อ ลลินกำลังจะตอบ แต่ไม่ทันเสียงของพุฒิที่โวยวายขึ้นมา
“อะไรของมึงไอ้โก้ นี่มึงไม่เลือกเลยหรือไง” พุฒิมองหน้าเพื่อนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเสือผู้หญิง หากลลินน่าสนใจพุฒิคงจะไม่แปลกใจเท่าไหร่ แต่ในสายตาของพี่ชายอย่างเขา ลลินเป็นผู้หญิงเฉิ่มที่เอาแต่เรียนหนังสือ แถมยังใส่แว่นมาตั้งแต่เด็ก เขาเลยถามเพื่อนตัวเองแบบนี้
“เอ้า ไอ้เวรนี่ กูแค่แสดงความเป็นมิตรกับน้องมึงไหม” โก้โวยวายพร้อมกับฉวยก้อนน้ำแข็งในถังมาปาใส่พุฒิอย่างหมั่นไส้ พุฒิเลยรีบหลบและหยิบถั่วในจานตรงหน้าโยนใส่โก้บ้าง
เพื่อนอีกสองคนของพุฒิ คนหนึ่งส่ายหน้าให้กับสองเพื่อนซี้ ส่วนอีกคนที่ดูดุหน่อยยังคงมีใบหน้าเรียบเฉย แต่เขาก็จ้องมองลลินอย่างไม่วางตา
“พี่ชื่อสิงห์นะ” อยู่ ๆ คนที่ท่าทางเงียบขรึมก็พูดขึ้นมา “ส่วนนั่นไอ้วิน ไอ้โก้”
สิงห์แนะนำคนข้าง ๆ ตัว และชี้เลยไปทางโก้ที่ยังส่งสายตากวนประสาทให้พุฒิอยู่
“แล้วเราชื่ออะไรล่ะ” สิงห์ถามลลิน
“ชื่อลินค่ะ” ลลินตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพกว่าที่พูดกับพุฒิ ความจริงลลินไม่ใช่คนแข็งกระด้าง แต่พุฒิชอบพูดไม่ดีกับเธอ ทำให้เธอพูดไม่ค่อยดีกับเขาด้วย แม้อีกฝ่ายจะเป็นพี่ก็ตาม
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ” สิงห์ยกยิ้มที่มุมปาก ลลินสบตาที่คล้ายกับเสือร้ายเหมือนชื่อของเขา แต่แปลกที่เธอไม่นึกกลัว ทั้งยังใจสั่นอย่างประหลาด
และหลังจากที่ลลินได้รู้จักกับสิงห์อย่างลึกซึ้งในเวลาต่อมา ชีวิตของลลินก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
- Writer
