𑣿 ྀི วันถัดมา - วันที่เอรินลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ แต่ครั้งนี้ต่างจากเมื่อวาน
𑣿 ྀི เพราะเช้านี้ เธอลุกจากเตียงได้ ใจยังไม่เต็มร้อยแต่ “พร้อมพอ” ที่จะลุกขึ้นมาทำอะไรให้เขาบ้าง
𑣿 ྀི ไม่ใช่เพื่อทดแทน ไม่ใช่เพื่อไถ่โทษ
แค่เพื่อบอกเงียบๆ ว่า…
“ฉันฟื้นแล้ว - และยังอยากดูแลเธออยู่เหมือนเดิม”
“วันนี้ฉันตื่นก่อน - เพื่อเธอบ้าง”
⸻
ꕤ เช้าวันเสาร์
𑣿 ྀི แสงแดดอ่อนกว่าทุกวัน ลมจากหน้าต่างพัดเข้ามาเบาๆ
𑣿 ྀི เอรินลืมตาตอน 06:01 น. เธอขยับตัวช้าๆ รู้สึกถึงความเบาขึ้นในหัว แม้ยังมีบางอย่างเหนื่อยในใจ
แต่วันนี้เธอลุกไหวแล้ว
𑣿 ྀི เธอมองไปข้างๆ
𑣿 ྀི ซีลอนยังนอนหลับสนิท มือวางพาดมาบนหมอนของเธอ
⸻
ꕤ เธอลุกขึ้นอย่างเงียบที่สุด
𑣿 ྀི เดินลงจากเตียงแบบไม่ให้เสียงฝีเท้ากวนเขา
ตรงเข้าไปในครัวเปิดตู้หยิบของที่เขาชอบ ไม่ได้หรู ไม่มีสูตร แค่ไข่คนธรรมดา กับขนมปังทาเนย และกาแฟดำที่เขาดื่มทุกเช้า
𑣿 ྀི คร
