Embrace Me Once Again

CHAPTER 1

    CHAPTER 1

I grab my book and wait my classmates to go out of our room.this is my daily routine.ang pumasok,ipasa ang lahat ng mga subject ko at hayaan na papurihan ako ng mga guro ko rito sa school.i don’t know why but I don’t feel like doing it.i just need to but I don’t want too. Paglabas ng room ay agad kong sinuot ang aking earphone at nilakasan ang volume para wala akong marinig na ingay.i sighed when I saw my ex bestfriends giggling,laughfing at each other.i looked away and continue walking until I reached the rooftop of our school. And here's another lonely time with myself. Nilabas ko ang aking dalang gamit pati narin ang paborito kong sharp pencil at sketchbook.nagsimula akong iguhit sila,ang kanilang mga ngiti na abot tenga,kasama narin ang nakakatawang mukha ni Ella ang kaibigan ko na mahilig magpatawa. 'how I wish I'm still with them,laughfing at their corny jokes and not thinking about anyone but only ourselves' Nabitawan ko ang hawak kong lapis ng nagtama ang paningin namin ni Zairen ang kaibigan ko na lubos na nagalit sa'kin dahil sa pagiwan ko sa kanila.hindi na ako nagtaka ng niyaya niya ng tumayo ang dalawaat umalis sa pwesto nila,she's really mad at me. I can't blame her. Leaving them without proper explanation is really hurts. Kung sa akin nga na nangiwan ang sakit na eh,sa kanila pa kaya na iniwan ko edi dobleng sakit na yun sa kanila lalo nat wala akong sinabi na explanation bakit kailangan ko silang iwanan at umiwas na mapahalobilo sa kanila. Pinalis ko ang mga luha na lumadas sa pisngi ko at pinunasan ang luha na tumulo sa sketchbook ko,maybe I can put myself there in picture ven just a picture atleast im with them.uou know what hurts the most? It is when your bestfriends left and you can't just do anthing because you're forbidden to be with them. Damn it hurts! Being left by a friend is hurts a lot than being left by someone you loved. "oh,another angel trapped in a cage.i see a goody good shoes" Napabaling ang tingin ko sa lalaking nakaupo sa dulo ng rooftop,shocks! Hindi ko napansin na meron palang tao rito sa roofto,and oh hindi siya pamilyar sa'kin.baka ibang section or department?napatango tango ako sa naisip ko at umiwas na lamang ng tingin sa kanya.  Hindi ako sumagot sa kanya at humarap na lamang uli sa mga tao sa baba na masasaya na nagbobonding sa isa't isa.i wonder kung kailan ko muli mararamdaman yung gano'ng saya,yung walang iniisip na iba.yuung genuine sana. " I wonder why people is not brave enough to fight for the things they want?" rinig kong tanong nung lalaki. Kinakausap niya ba ako?k o baliw na siya para kausapin ang sarili niya? Ang gwapo niya namang baliw kung gano'n. "hmm,maybe she can't even fight for herself that's why she cant even fight for others. When will she be brave?"tanong nito. Humarap ako rito at nagtama ang paningin namin.para akong nanigas sa kinatatayuan ko ng salubungin ko ang kanyang malamig na mga mata. "she need to love herself first,free herself from her own thoughts"saad nito at naglakad palabas ng rooftop but the thing that caught my attention was the last thing he said. "an angel was trraped in the world that someone created for her the problem is she doesn’t know how to go out that's why she chose to stay" Was she talking about someone who's suffocated with her own thoughts? Bakit kung magsalita siya ay parang kilalang kilala n iya yung taong yun? At bakit ako namromroblema tungkol doon? Bumuntong hininga muli ako at tumingin sa pinto na kanyang linabasan. "who are you?" ------ "how's school honey?"tanong sa'kin ni mommy habang kumakain kami. ' school is still school nothing change,still full of f****d up people' "fine" I said.she smiled.i forced a smile at her.i wait for her to asked about me but minutes passed and now here she is,talking with someone about our business.i rolled my eyes and leaved her. Why did I forgot that my studies is more important than me? Pag ayos ang mga grado ko at nangunguna ako automatic na yon na pati ako ayos rin,tsk! But the thruth is im tired! Im tired hearing my teachers praise,im tired hearing my classmates talk how smart and beautiful I am. I just want to be nobody. I just want to enjoy my teenage life,is it forbidden for me to enjoy life? I saw some signature dress and bags in my bed,tinabi ko ito gaya ng ginagawa ko sa iba kong mga gamit na natatanggap mula sa kanya.i don’t want thing! I want a mother that will take care of me! I want a mother who will comb my hair and talks about how I resembles her! Bakit ba ang damot ng mundo sa akin? Oo nga at nabubuhay pa ako pero bakit ba parang patay na ako? I looked at myself on the mirror. I saw myself at there.i tried to smile but it only turns out into fake smile. I try again to smile but it always end at fake. I looked at my eyes and saw that there is a glint of sadness. Pure sadness that if you tried to read my mind im sure you'll cry. Minutes passed at nakaupo lamang ako sa upuan at nakaharap sa salamin ng kwarto ko. Tanging lamp lamang ang nakabukaas pero sapat na para makita ko ang sarili ko sa salamin sinuot ko ang aking bedroom slippers.kinuha ko rin ang aking wallet at bumaba ng hagdan. Walang kahirap hirap na nakalabas ako sa gate namin dahil wala naman do'n ang mga guards na dapat ay nagbabantay.i walked along the streets with the moon with me.the people keeps looking at me because of what im wearing right now. Agaw pansin sa mga nakikita ko ay ang apat na babae na naka school uniform parin na masayang nagtatawanan at naghahagikgikan sa tabi ng kalsada. I smiled when I saw how happy really they are. " sana ol masaya" bulong ko sa sarili ko.nagpatuloy ako sa paglalakaad hanggang sa makarating ako sa malapit na 7eleven.pumasok ako rito at dumiretso sa mga chichirya,dumampot ako tatlo at dumiretso sa drinks section gaya ng sa chichirya ay kumuha rin ako ng tatlo at umextra sa chuckie. Pagdating sa counter ay parang umurong ang mga laman ko kung sino ang nasa counter na nagpupunch ng mga binili ng ,mga mamimili. Hgalos matunaw ako sa nakikita kong lalaki ngayon dito. Ibang iba siya kanina sa rooftop na halos manigas sa kinatatayuan. Nakangiti siya,actually ang laki ng ngiti niya. Nang matapos na ang lahat at ako na lamang ang natitira ay halos manigas ako sa kinatatayuan ko,nawala ang ngiti niya at pumalit doon ang seryoso na aura niya.minaintain ko ang blanko kong itsura at nilapag sa counter lahat ng binili ko. "so,the angel was out of the cage huh"pabalang na saad niya at tinignan ang mga binili ko at nag start na mag punch,.i can see the glint of amusement in his eyes while he's punching my food.umarko ang kilay ko dahil do'n. nanahimik na lamang ako at pinagmasdan siya na bihasa sa pag punch ng mga binili ko. "300 little angel"saad nito at isa isang nilagay sa plastic lahat ng mga binili ko.i gave him my card.timaas ang kilay niya at umili tsaka ngumisi. "rich kid" he said.nanahimik na lamang ako sa sinabi niya at mabilis na umalis ng inabot niya muli sa'kin ang mga binili ko. Why does he need to mentioned that? I know im a daughter of a business tycoon but I don’t care,anong saysay ng pagkakaroon ng maraming pera kung hindi nila mabigyan ng atensiyon ang anak nila? "see you tommorow Angela"