Cliché

Chapter IV

Julianne Hernandez

"Are you out of your mind ba talaga huh? Or it's just your hobby to embarrass yourself?"

Haven crossed her arms and continue her rants in front of me. Halos isang minuto na yata ako nitong sinisermunan pero I'm still looking at her dreamily it's almost pathetic. Nakataas ang isang kilay nito na lagi nitong ginagawa at pulang pula din and buong mukha nito dahil sa inis.

Nasa soccer field kami ngayon. Dito nya ko dinala after ng panghihila nya sakin kanina.

I stopped from my daydreaming when I saw that she's glaring at me dahil hindi ako sumasagot at kanina pa ako nakatingin lang sa kanya. "H-huh?"

I'm sorry but she should understand what exactly is her effect to me.  Speechless talaga ako dahil bukod sa medyo hindi ko sya maintindihan dahil sa pagka conyo nya magsalita, na understandable naman. Dahil mag 3 years pa lang sya dito sa Pilipinas.. Ay di pa rin nag si-sink in sa akin yung nangyari kanina, hanggang sa panghihila nya sa akin dito sa field.

She glared at me harder. "Tsk Stupid!"

Napataas ang kilay ko doon aba! Nakaka dalawang 'stupid' na ito ah! Hindi porque crush ko tong dyosang ito ay sasabihan nya na lang lagi ako ng ganyan! Aba aba aba! Tiningnan ko sya. And she just arches her eyebrow.

I pouted. This isn't fair, I can't even complain because she's so hot whenever she does that! She's so beautiful it should have been a crime.

Joke lng pala yung sinabi ko kanina, kahit minu minuto nya pa kong sabihan ng stupid basta kasama ko lang sya lagi, okay lang!

"Mr. Alvarez was just looking for someone na he will make pahiya kanina sa class!! Are you too dumb not to notice that!? Why you make pakialam pa kasi dun kanina!? Or you really just wanted to embarrass yourself?! Gosh, Stupid!"

'Pangatlo na  stupid na yan my labs ahh' I pouted even more and sulked.

"S-si J-Jun kasi.. kawawa naman yung tao p-pahiyang pahiya na nga p-pinag tatawanan pa k-kanina----" I almost punch myself when I stuttered. God! Julianne! Don't be nervous okay? Kaya mo ito!

She rolled her eyes. "So what!? If he's reading the textbooks sa library, He can absolutely answer Alvarez' questions! Do you really have to interfere? Gosh umiinit ang ulo ko sa kanya! What if napa squat nga kayong dalawa doon!?"

I act like thinking and glance at her before I answered. "Hmm O-okay lang, at least two is better than one? Hindi masyadong mapapahiya si Jun kasi dalawa naman kaming naka squat doon" I chuckled a little and that frustrates her even more.

Napapadyak ang reyna. Dahil sa sinabi ko. "I can't believe you Li! You found this amusing? Kahit you almost embarrass yourself kanina!?"

Nagdadabog ang dyosa..

I chuckled. Ang cute kasi nito ngayon. Sobra

"And what's so funny?!" Nakataas na naman ang mga kilay na tanong nito.

lalo tuloy akong natawa, kasi naman, mas lalo lang itong naging adorable sa paningin ko. Kung yung iba ay natatakot na kapag nakikitang galit na si Haven.. I don't know why I find it so cute and funny.. Isa na rin siguro iyon sa mga dahilan kung bakit naiinis ito sa akin.

She looked taken aback when I leaned closer. Inayos ko muna ang magkasalubong na kilay nya bago ako nagsalita.  "Salubong na naman po kasi yung kilay nyo, mahal na reyna.."

"W-What!?"

"Wala po, sabi ko.. sobrang cute mo ngayon." I smiled widely at her. I even want to pinch her cheeks because she's so cute. But. I don't wanna push my luck that far. Baka ipatapon ako ni Haven sa tuktok ng Mt. Everest kapag na beast mode ito sa akin.

A tinge of pink colored her cheeks when I said that. The queen is blushing! Wait. Did I really just made the Queen Bee blush!? God. She's so cute!

Hindi naman siguro dahil sa akin o sa sinabi ko iyon right? baka namumula lang ito sa inis. kanina pa kasi to naiinis eh

Of course I don't wanna assume things! Mahirap kasi umasa, kahit matagal na akong umaasa ng slight.

Bakit!? Libre namang mangarap! I dreamed for this moment a lot of times before! Wala nga lang kasama na panenermon sa mga panaginip ko but—

Napangiti ako. Nag si-sink in na sa utak ko yung mga nangyayari.

'Totoo ba to Lord!? Kausap ko talaga ngayon ang..

SUPER DUPER MEGA ULTIMATE CRUSH KO!!?

Kaming dalawa lang dito sa soccer field..

Hinawakan nya rin yung kamay ko kanina...

"Can you stop talking to yourself!? You're smiling mag isa dyan, it's creepy."

I scratched the back of my head and grimaced. 'What the hell Julianne! This isn't the time for daydreaming!' "Um sorry, V-Ven, uhmm, ngaun lang kasi kita nakausap, uhm, i mean-- um--"

urgh nakakaasar! Bakit ba parang di ako maka form ng words kapag si  Haven na ang nasa harapan ko!? I face palmed mentally, I'm not usually like this actually. madaldal naman akong tao, sobrang approachable nga daw ako sabi ng iba, pero bakit pagdating sa kanya!! Urgh nakaka frustrate na! Tsk.

"Let's go, come with me muna sa cafeteria, dahil hindi pa ako nag breakfast" the goddess suddenly said that cut my thoughts and internal monologue. Nauna na rin itong maglakad. pagkatapos ay hinila nito ang isang kamay ko.

Huh? Ano daw?

Pinapasama nya ba talaga ako  sa kanya sa cafeteria?...

Samahan ko daw sya mag breakfast..

Hawak nya ulit kamay ko...

I screamed internally. This is real life right?

Okay heart. Kalma.

We're walking side by side now, and I bet that we're literally looking like were holding hands. Napapatingin tuloy samin yung mga nadadaanan namin sa hallway papuntang cafeteria. Which isn't surprising at all since Haven is really famous in this university. Not just because she's the chairman's daughter but because she's literally perfect. Anyone with eyes would know that with just one glimpse.

I look down habang tinitingnan yung kamay nya na nakahawak sa akin. I would never wash my hands! It sounds so lame pero kinikilig talaga ako.

Pag tingin ko sa dyosa, parang wala lang sa kanya na tinitingnan kami, maybe because she's so used to that kind of attention whenever she's around people, especially dito sa loob ng school. 

Natigilan lang ako nung huminto na kami, looks like nandito na pala kami sa loob ng cafeteria, di ko man lang napansin. Mukha siguro akong lutang kanina pa. I sighed feeling pathetic, pagkatapos ay  sumunod na lang kay Haven papasok sa loob.

"Just sit there, i will buy something to eat muna" anang dyosa, habang nakaturo sa "Popular table" nila.

"U-Um ako na lang ang bibili." agad na presinta ko I even raised my left hand. nakatingin kasi sa kanya halos lahat ng guys dito sa cafeteria, And it's ticking me off. Parang ang sarap pagtutusukin ng mga mata! Wala bang klase itong mga ito? Bakit nakatambay sila dito!?

I glared at them first bago ibinalik ang tingin sa dalaga. May dalawa kasing grupo ng mga jocks sa magkabilang table na nakatambay ngayon doon sa cafeteria. Kung hindi ako nagkakamali, mga member yung iba doon ng basketball team.

I don't like the  way they're looking at her!  I pouted childishly and moped.

"No. Ako na." Sabi nito na nakaagaw ng atensyon ko.  sinamaan pa ako ng tingin. I sighed. Kaylan nga ba ako nanalo sa kanya? ano pa nga bang magagawa ko? Pag ganyan na yung mga tinginan ni my labs nakakatakot na. Napakamot na lang ako sa batok ko.

"O-Okay"

Umupo na ako. Sa "Popular table" nila. I glance at our usual table namin ni Besh na nasa Likuran ko lang and pouted.

'I'm sorry Tabby, dito muna ako ngayon sa table nila My Labs, wag mo sanang isipin na pinagpapalit na kita huh'

Si tabby. Yun ung pangalan ng usual table namin ni Besh dito sa cafeteria. Wala din nangangahas na umupong iba doon, maliban na lang sa mga ka team mates namin ni Besh. ewan ko lang kung bakit? Baka natatakot makain ng buhay ni Besh? Nakakatakot naman talaga si Anne lalo pa kapag gutom.

Pero sa totoo lang, medyo sikat din naman kami ni Besh dito sa school, dahil na rin siguro member kami ng Volleyball team ng Stanford.

After a few minutes at naramdaman kong bumalik na si Haven.  "Here, kumain na tayo" si My Labs iyon. Nilapag nya sa table yung mga dala nyang tuna sandwich tapos bottled water.

My eyes shined when I saw the food. 'Yehey! Tuna sandwich! Favorite ko kaya to!! Wait— Paano nya nalaman na ito yung gusto kong kainin? Um.. Coincidence maybe? But I voiced out my thoughts absentmindedly.

"Uhmm, B-bakit Tuna sandwich, My La--este H-haven?" God! Muntik ko pa masabi yung my labs. Stay focus Julianne!

Kumunot ang noo ng dyosa.

"Huh? Why? you don't want that? Di ba that's your favorite?"

I tilt my head to the side, a little confuse. "H-Huh!? Paano mo nalaman?" Clueless kong tanong.

Pano nga ba nito nalaman iyon? I'm pretty sure that this is the first time na magkakasabay kaming kumain. I'm sure I would remember that if ever.

"I-I—" Haven looked away. "I J-Just notice, na.. you always eat that every morning dito sa cafeteria!"

Anang dyosa. namumula din ito.

She's so cute! I can't —

Nakakatuwa naman, sobrang observant ni My Labs!  napansin nya pa iyon? ito kasi talaga yung usual na binibili ko dito sa cafeteria. It becomes a routine so it's not quite surprising na may nakapansin but why does that single fact made me so giddy? God. Malala na ako.

I just shrugged my thoughts and smiled wider. "Ganoon ba? tara lets eat na." I said.  nakangiti ko ng kinagatan yung tuna sandwich, while I giggled unconsciously while munching my food.

I'm having a great day obviously.

------