Elisa
Gerard ile oğlumuzun buluşması ben dâhil herkesi gözyaşına boğmuştu. Dariel’in ona “Baban bu” demememe rağmen Gerard’ın babası olduğunu anlaması beni de Gerard’ı da çok mutu etmişti.
“Elisa, bana dünyaları verdin” diyerek boynuma sarıldı. Dariel de ikimize sarılmaya çalışarak üstümüze atladı.
“Anne bana da sarılın” dediğinde ikimiz de onu kollarımızın arasına alıp sarıldık. Mutluluğun tanımı buydu. Biz artık bir aileydik.
Gerard boynumdaki kolyeyi ellerinin arasına alıp
“Annem ve babam doğum günümde yaptırmışlardı” dedi. Kolyeyi boynumdan çıkarıp onun boynuna taktım. “O sen yokken bana güç verdi. Şimdi ait olduğu yerde durmalı” dedim ve dudaklarını öptüm.
Birlikte akşam yemeği yerken Gerard bize oradan nasıl kurtulduğunu anlattı. Yaşadığı acıları dinlerken gözyaşlarımız aynı a
