Widowed Rose

Chapter 3: Pagbabalik [2]

"Simula ngayon, these five will be at your disposal Madam."

"Yay! Really? Then I can do whatever I want to them?" Masaya kong isinubo ko na ang huling hiwa ng steak ko at inilagok ang wine sa harapan ko.

"Yes Madam" Inabot ni Pietro ang bote ng wine at muling kinargahan ang champaign glass na hawak ko.

Hmm then hindi magiging boring ang stay ko sa university. Napangiti ako dahil sa tingin ko ay magiging masaya ang apat na taong pagpasok ko sa unibersidad.

"You will f*****g remove all of those piercing on your smug face." I pointed at Jose's face. Puno ng bulitas ang pag mumuka nito at sobrang nakakainis. Nginitian ko siya ngunit tanging irap lang ng mata ang natanggap ko mula sakanya.

"And if I don't want to?" Pantataas niya sakin ng kilay.

"Jose!" Walang nagawa si Jose kundi tumango dahil sinuway ito ni Pietro. 

"You, do you know how to patch tattoos?" Sinunod ko namang itinuro si Anna na tadtad naman ng tattoo ang likod. Kita ko ito dahil naka sando lang ito, exposing his back full of tattoos. Tinanguhan lang ako nito bilang sagot.

I checked Jane, Bane, and Jimmy and thanked God the rest looked normal. Tumayo ako at hinubad ang damit ko. Tanging bra at panty ko nalang ang naiwan. Nagulat ang lahat maging si Pietro hindi dahil sa inakto ko, kundi dahil sa lagay ng katawan ko. 

Ang buong katawan ko ay puno ng tattoo. Mag mula ng maging katorse ako, tinakpan ko ng tattoo ang lahat ng peklat ko sa katawan. Every scar that came from a slice of a knife was tattooed by a leaf. Every scar from any explosions was tattooed by vines and thorns. While scars from gunshots were tattooed by roses. In the end, after getting dispatched from hundreds of missions, my whole body ended up covered by tattoos.

Mugmula sa daliri ng mga paa ko hanggang sa leeg ko ay bakas ang itim na mga marka ng tinta. Naging canvas na ng mga tattoo artists ng Washington ang balat ko.

"I'll be entering college tomorrow Pietro, arranged the papers for me and five of them. And Anna, from now on you will patch my tattoos with makeup every day." Hindi ko na inantay ang sumbat pa ng iba dahil sa ayaw at gusto nila ay sasama sila saakin.

Tumigil ako sa harap ng pintong gawa sa ginto. When I was a kid, I have access to all places in the mansion except for this room. Pinihit ko ang pinto at pumasok dahan dahan. Ang huling tapak ko sa kwartong ito ay ang huling araw na nakita ko ang Papa.

Bumungad sakin ang malaking litrato ng lalaki, nakaupo ito sa magarang upuang gawa sa dyamante at ginto. Kandong nito ang batang walang buhay ang mga mata.

"He loves that picture." Lumapit sakin si Pietro at tinakpan ang katawan ko gamit ang shawl na dala nito. It was a picture of me and Papa when I was 4 years old.

Hinaplos ko ang mesa ni Papa. Makintab ang mesa at ang mga gamit na nakapatong dito. Halatang di ito pinabayaan at araw araw na nililinisan. Pinulot ko ang name plate sa mesa. "Don Richardo Lucchese IV"

Mapait akong napangiti at ibinaba ang hawak ko. "I didn't do it Pietro. You know I didn't do it." 

Ibinaling ko ang paningin ko sakanya at nakipag titigan ng matagal. "You f*****g know that I didn't do it but you still f*****g shot me!" I unclasped my brassieres showing my bare body in front of him. 

"Don't you dare f*****g look away!" Sinigawan ko siya ng akmang mag iiwas ito ng tingin.

"You f*****g gave this thing which hunted me for many years! I was just f*****g 8 years old for Pete's sake!!!" Itinuro ko ang malaking rosas na halos sinakop ang buong dibdib ko.

"Get out." Tinuro ko ang pintuan at mabilis din naman niyang sinunod.

Ng masiguro kong wala ng tao sa paligid, lumapit ako sa malaking litrato at inaklas ito. Sa likod nito ay isang malaking walk in vault. Papa gave me the code of this vault on that day. Hindi ko na natignan ang laman nito dahil sa nagyari sakin. Now, this is the time for me to open it.

I entered the pair of numbers at nabuksan ko din agad. Itinapat ko ang mga mata ko sa scanner pati na rin ang mga daliri ko. Matapos ang ilang minuto, bumukas ang huling pinto at bumungad saakin ang silid na punung puno ginto, dyamante, mga armas at mga papeles ng mga ari-ariang nakapangalan saakin.

Why? Hindi ko maintindihan, Bakit naman iiwan ni Papa ang lahat ng mga ito sakin. He despised me so much in the past kaya di ko talaga maintindihan. Ako lang ang nakakaalam tungkol sa vault na ito. Maging si Pietro ay walang alam. Wala akong pinakialaman sa lahat maliban sa pares ng itim na baril na siyang pumukaw sa atensyon ko. Naka imprinta ang pangalan ko sa nguso ng baril at naukitan ito ng disenyong mga rosas. 

Kinuha ko ang mga ito at idinala sa kwarto ko. Itinago ko ito sa drawer ko bago  pumunta sa shower. Pag pasok ko ay bumungad sakin ang repleksyon ko sa salamin. Inilabas ko ang itim na pangkulay sa buhok na hiningi ko ay Pietro kanina. Kailangan kong kulayan ng itim ang buhok ko dahil masyadong nakaka agaw pansin ang ginger red nitong kulay.

Binuksan ko ang tubig at nagbabad ako sa tub. Kahit na pinapatay na ako ng kuryosidad ko sa mga nagdaang mga taon, I persuaded myself not to stick my nose with other business. My goal in coming here to the Philippines is to study and live normally. 

Mag aaral ako, apply for a normal job and build my own family. 

Bumangon na ako mula sa pagkakababad at binanlawan ang sarili. Halos hindi ko makilala ang sarili ko matapos ko itong mapatuyo ang buhok. This is the first time I dyed my hair black, it felt really weird because I looked like Papa. Lumapit ako sa salamin at marahang inalis ang suot kong contact lens. Pagkatanggal ko ng mga ito, ang repleksyon ko sa salamin ay dahan dahang lumabo.

Farsighted ako at balak ko na din mag undergo surgery para maayos ang mga mata ko pero di matuloy tuloy dahil sa mga mission ko. I hope I'll get it done soon.

Kailangan ko ng matulog, It's my first day at school tomorrow.