Widowed Rose

Chapter 2: Pagbabalik

"Ladies and gentlemen, on behalf of Rosegate Airlines, I would like to welcome you to Manila, Philippines. Please enjoy your visit and make some memories... Thank you for choosing Rosegate Airlines, have a fun and safe trip!"

Matapos and mahabang biyahe, ibinaba ko na ang mga apparatus na ginamit ko at lumabas mula sa cabin. Inunat ko ang ang mga kamay at binti dahil pinulikat ako mula sa pagkakaupo sa biyahe.

"Good job captain." Binati ako ng co-pilot ko at yumuko bago lumabas.

I love flying planes, kaya I bought my own airline without reporting it to my assets. I always use this whenever I want to leave without getting traced, whether by the enemies or my organization.

"f**k, that kid's taste is unbelievable. Parang medyo nag sisisi ako sa padalos dalos kong desisyon."

Nagpalinga linga ako sa paligid, I don't feel at home in this place at all . All I had in this country was painful memories which is matagal ko ng ibinaon sa mga ala ala ko. I don't care anymore; all I want now is to live peacefully. And if that is my goal, at least I should start it with the place which it all started.

Binuksan ko ang cellphone ko at nag umpisang kalkalin ang listahan ng mga ari-arian kong nabili sa Pilipinas. I gave all my cash sa taxi driver na sinakyan ko sa Washington kaya wala akong pera pambayad kung sakali mang titira ako sa hotel. Forget about withdrawing money, malalaman agad ni Oscar kung nasaan ako. And I don't want that to happen.

Ng di ako makapili, random akong namili ng pangalan ng mga butler sa listahan at tinawagan ito.

"Pick me at the airport right now." Pinatay ko din agad ang tawag. Makalipas ang ilang minuto, isang itim na Bugatti La Voiture Noire ang pumarada sa harapan ko. Iniluwa nito ang isang lalaki na na kung susumain ay nasa early 50's nito. Napaka amo ng muka nito at mukang madaling pakisamahan.

"Madam." Yumuko ito upang magbigay galang at ginabayan akong pumasok.

Pagpasok ko ay agad niyang pinaharurot ang sasakyan. Sinubukan kong matulog pero hindi ko magawa kaya naman ay pinanood ko nalang ang mga nag lalakihang gusali sa labas.

"If you didn't kill Papa, he should've been very proud of your accomplishments Madam."

Mabilis kong inabot ang baril sa boots ko at malakas na hinapas sa likod ng ulo ang butler na nagmamaneho.

"Urgh!" Nahilo ito mula sa malakas na impak kaya naman hinila ko siya paalis mula sa manibela at ako ang pumalit. Ipinulipot ko ang seatbelt sa leeg nito sa tabi ko at tinutukan ng baril.

"Woah easy." Itinaas niya ang kamay nito akmang susuko at mabilis na inalis ang maskara. Tumambad sakin ang malaking hiwa nito na halos sakupin ang buong muka.

"Long time no see Pietro." Malamig ko siyang tinignan at malakas na hinapas pang muli sa bibig gamit ang hawakan ng baril ko.

He spat a lot of blood at pinunasan ito gamit ang kamay. "So you called me to pick you up para patayin?"

Inalis niya ang pagkakapulipot ng seatbelt sa leeg niya at umusog papalayo sakin.

"I will never forget that spiteful face of yours Pietro, the butcher." Ibinalik ko ang baril ko sa sapatos ko at ibinaling ang paningin sa daan.

"Anong ginagawa mo dito?" How did this f*****g bastard end up in the list of my butlers?

"Anong ibig mong sabihin? Di ka pa pinapanganak Nicky ako na ang butler ng lugar na tinawagan mo."

Mas lalong nanlamig ang paningin ko dahil sa narinig ko. Bullshit! Sa dinadami ng listahan ng ari-ariang pagpipilian ko, I accidentally ended up choosing the least place I would like to go in this planet, it's Papa's Mansion.

Sinenyasan ko siyang makipagpalit sakin ng upuan na siyang mabilis din namang ginawa. Pietro the butcher is Papa's right hand man. Kilala ang bansag sakanyang the butcher sa underworld dahil sa walang awa nitong pagkakatay sa mga biktima niya. He is the most digusting man I've ever known.

"You know I didn't kill the old man even though I really hated him Pietro." Isinandal ko ang ulo ko sa bintana ng sasakyan at ipinikit ko ang mga mata ko.

Naging tahimik ang buong biyahe namin. May kalayuan kasi ang lugar ng villa mula sa airport.

"Were here Madam."

Pagkababa ko ng sasakyan ay bumungad sakin ang napaka pamilyar na lugar. "I hated this place so much."

"Listen everyone" Mahina lang ang boses ni Pietro ngunit nakuha niya ang attensyon ng lahat ng taong nasa paligid. Isa isa ring nagsilabasan ang mga iba pa mula sa loob ng mansion. 

"This is Nicky, ang orihinal na may ari ng mansyong ito. Alam niyo na kung anong mangyayari sa sino mang bumastos sa Madam." Nakapagdagdag kilabot sa lahat ng nasa paligid ang walang emosyong pananalita ni Pietro.

"Maligayang pagbabalik Madam!" Nilingon ko ang nakahilerang mga tauhan. Naka yuko ang lahat at inaantay ang sumbat ko. Halo halo ang mga ito, may maids, hardinero, cooks at marami pang ibang di ko matukoy ang uniporme.

To my surprise, nginitian ko silang lahat at ginantihan din nila ako ng mas matamis na ngiti. Few people here are happily working in this damned house without knowing that wanted criminals are freely lurking here.

I took note of few people blended in the crowd, Jane the psychopath, Bane Wrecker, Black Mamba, Jimmy the gossiper, and Anna the freak. Before going straight to the master's bedroom at nagpahinga. Paggising ko ay madilim na ang paligid. Pagkababa ko ng kwarto ay nakahanda na ang hapunan ko sa mesa.

Umupo na ako at nag umpisang maghapunan. I haven't eaten since yesterday kaya naman ay gutom na gutom ako. 

"Why don't we eat together?" Itinigil ko ang paghiwa sa steak ko at sinensyasan ang limang tao na kanina pa sumisilip sa kabilang partition ng kusina. I glanced at Pietro na nakatayo sa tabi ko at mabilis naman niyang binuksan ang pinto. Iniluwa ng pintuan si Jane, Jimmy, Anna, Bane at Jose na isa isang nagbagsakan sa sahig.

Base sa natatandaan ko ay magkasing edad lang kaming lahat. Lahat sila ay masamang nakatingin sakin. I can sense their killing intent. Hmm someone needs to be tamed.

"Pietro saan galing tong aroganteng hinayupak na to? Ang lakas naman niyang umasta na parang reyna dito?" Unang pumaharap si Bane at dinuro ako sa muka. I just shookt my head at ipinagpatuloy ang pagkain.

Napabusangot naman si Anna at naglakas na din papalapit. "Si Pietro ang may pinakamataas na posisyon dito simula ng mawala si Papa, anong karapatan mo para itratong parang alipin mo."

Nagkibit balikat ako bilang sumbat sakanila dahil wala akong ganang sumagot sa bawat tanong nila. I stuffed more meat on my mouth ngunit biglang nalunok ko ang lahat ng ito ng biglaan dahil sa malakas na paghampas ni Jose sa mesa gamit ang palad nito. 

Auggghh gosh! Napahawak ako sa lalamunan ko at nilingon ng di makapaniwala kay Pietro. Wtf how does he discipline these pricks? That freakin hurt.

"That's enough!"

Akma pa sanang makikipagbangayan pa sakin ang tatlong di pa nakapag salita pero natigilan ang lahat sa malamig na sigaw ni Pietro.

"This is Nicky, Papa's only daughter." Ipinakilala ako ni Pietro sa kanilang lahat. 

Tumahimik ang buong paligid at walang nagsalita ni isa sakanila. Pansin ko ring mas lalong paglala ng pagkasuklam sa muka ng lima.

Itinago ako ni Papa sa mundo simula pa ng maliit ako. Bukod kay Pietro at ang Nanny ko, wala ng ibang nakakakilala sakin maging ang mga kasama ko sa Black Rose organization.

"Bakit ngayon ka lang? What's your motive, wealth? Fame?" Nakipag titigan sakin si Jose

"By the time na hinarap namin ang malaking crisis ng familia nasaan ka? At ngayong nagsimula ng bumalik sa normal ang lahat ngayon ka lang magpapakita?" Emosyonal namang sai ni Jane. The rest ay tahimik lang ngunit halata ang galit sakin ng iba.

Natawa ako sa inakto ng mga hangal. 

"Familia? What family? Sa pagkaka alam ko dalawa lang ang miyembro ng pamilya ko, it's just Papa and me" I innocently looked at them. 

Bahadyang natigilan naman ang lima ng makita ang inosenteng pagmumuka ni Nicky. Totoo nga bang wala siyang alam? Pare pareho ang nasa isip ng lahat. Ngunit sa likod ng ngiting ipinapakita ni Nicky, hindi nakatakas sa paningin ni Pietro ang nakakatindig balahibong titig ng dalaga sakanilang lahat.

"If youre really interested about my whereabout for the past years, you should ask Pietro. He knows everything." Ngumiti ng napakatamis ang dalaga. Ang ngiting ito ay mapang akit sa mata ng lahat ng normal na tao, ngunit para sa mga matagal ng nag sisilbi kay Nicky, ito ay senyales ng isang madugong bakbakan.