Werewolf ล็อคหัวใจนายหมาป่า

EP.7 งอน

​8/04/20xx

09.36 น.

Trot >> เรียนอยู่?

Narm-Toey >> ยังเลยอาจารย์ยังไม่เข้า ทร็อตล่ะเรียนรึยัง?

Trot >> กำลัง...

Narm-Toey >> กำลังเรียน?

Trot >> กำลังคิดถึงหนามอยู่

Narm-Toey >> ไอ้บ้า

Trot >> ก็วันนี้ยังไม่เห็นหน้าเลย หนามไม่คิดถึงกันบ้างรึไง?

ฉันอมยิ้มพร้อมความรู้สึกร้อนๆบริเวณพวงแก้มของตัวเองกับข้อความที่ทร็อตส่งมาให้ก่อนจะพิมพ์อะไรตอบกลับไปและเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าเพราะอาจารย์เข้าแล้ว...ก็คงเดาไม่ยากหรอกใช่ไหมว่าฉันนั้นตอบกลับทร็อตยังไง และที่วันนี้เขาไม่ได้มารับฉันเพราะทร็อตมีสอบปฎิบัติแต่เช้าฉันจึงให้เขาไปสอบเลย มารับมาส่งฉันเสียเที่ยวเดียวจะเข้าสอบไม่ทันพอดี

"รู้สึกตัวไหมว่าเดียวนี้ชอบยิ้มคนเดียวบ่อยๆ?"

"...ฉันหรอ?"

"เออสิ ฉันสังเกตมาหลายวันแล้วนะหนามมีอะไรที่ฉันไม่รู้รึป่าว?"

ฉันเลิกคิ้วมองนลินอย่างไม่เข้าใจ เธอเป็นเพื่อนฉันตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วนลินเป็นผู้หญิงที่น่ารักคนนึงเลยก็ว่าได้ทั้งการกระทำและคำพูดทุกอย่างนลินจะพูดหรือทำตามความคิดตัวเองทั้งหมดเอาตรงๆนลินเป็นผู้หญิงที่ตรงไปตรงมาและไม่ยอมคน เธอน่ารักสำหรับฉันนะแต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมนลินมีเพื่อนผู้หญิงแค่ฉันคนเดียวแต่เพื่อนผู้ชายนลินเยอะนะ เธอมีเพื่อนผู้ชายเกือบทุกคณะแต่นลินไม่ได้คบอารมณ์หญิงชายหรอกนะเพราะนลินที่ดูห่ามๆเกินผู้หญิงและท่าทางที่ดูแมนๆมันทำให้คนอื่นคิดว่าเธอชอบผู้หญิงด้วยกัน...ซึ่งฉันว่าคนอื่นนี่ตาไม่ถึงเพราะจริงๆแล้วนลินน่ะอ่อนโยนมากๆและดูเป็นผู้หญิงกว่าฉันอีก

"ก็ไม่มี..."

"ใช่หรอ...วันๆแชทกับใครก็ไม่รู้แล้วก็เอาแต่ยิ้มคนเดียว แบบนี้คงไม่ได้ดูรายการตลกเหมือนเคยแน่ๆ"

"ก็...ก็มีแหละ"

ฉันตอบกลับเบาๆพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างเขินๆอันที่จริงฉันก็กะจะบอกนลินนานแล้วล่ะแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี นลินเบิกตาขึ้นนิดๆพร้อมกับเอียงใบหน้าเข้ามาใกล้ฉันอีกนิดเพราะกลัวว่าเราจะเสียงดังรบกวนคนอื่นๆ ฉันยิ้มออกมาอีกครั้งก่อนจะป้องปากกระซิบที่หูนลินเบาๆ

"ห๊ะจริงอ่ะ!!?"

"นลิน! ชู่ว!"

"โอ๊ะ...ขอโทษค่ะ ^^"

ฉันยิ้มเจื่อนๆพร้อมกับพยักหัวขอโทษเพื่อนร่วมคลาสรวมทั้งอาจารย์ไปด้วยเมื่อนลินที่ตะโกนขึ้นอย่างไม่เชื่อหู นลินที่เพิ่งขอโทษเสร็จหันมาหาฉันอีกรอบก่อนจะมองมาที่ฉันอย่างไม่เชื่อเช่นเคย

"อะไรอ่ะ มีตอนไหนทำไมฉันไม่รู้?"

"ก็ไม่นาน เพิ่งคบกันยังไม่ถึงเดือนเลย"

"ให้ตายเถอะหนามเตยน้อยของฉันทำไมมีแฟนแล้วไม่ยอมบอกกันเนี้ย ฉันจะได้ช่วยดูไงว่าเขาเป็นคนดีไหม"

"โทษทีที่เพิ่งบอก ไม่โกรธนะนลิน"

"ไม่โกรธหรอก แต่แค่อยากรู้ว่าเขาคือใครมีรูปไหม?"

"มีๆ แป๊บนะ"

ฉันเอ่ยขึ้นเบาๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาพร้อมกับกดหารูปไปด้วยซึ่งมันก็หาไม่ยากหรอกเพราะเปิดหน้าจอรูปทร็อตก็เด้งมาเป็นพื้นหลังแล้ว แต่ฉันเขินน่ะเดียวนลินจะว่าฉันเห่อแฟนเกินไปจึงกดไปหารูปดีๆในคลังรูปภาพก่อนจะยื่นให้เธอ นลินยื่นมือมารับก่อนจะขมวดคิ้วพร้อมกับหันมามองฉันอีกครั้ง เธอชี้ที่รูปก่อนจะชี้มาที่ฉัน

"นี่มันทร็อตนิ!"

"ทำไมถึงรู้จักอ่ะ?"

"อ่อ...ฉันรู้จักกับไอ้วูฟน้องทร็อตน่ะ"

"ห๊ะ...รู้จักกับวูฟด้วย"

ฉันก็พอรู้นะว่านลินรู้จักกับผู้ชายเยอะแต่นี่ไม่คิดว่าจะรู้จักเด็กที่อยู่คนล่ะปีกับเราด้วย นลินยิ้มออกมานิดๆก่อนจะส่งโทรศัพท์คืนฉัน

"พอดีเคยไปกินเหล้ากับเด็กกลุ่มมันน่ะเลยรู้จักกัน"

"นลิน หนามบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าอย่าเที่ยวบ่อย"

"แต่ก่อนอ่ะ โถ่ก็เลี้ยงสายไงแล้วไอ้วูฟก็เป็นเพื่อนน้องสายเลยได้กิน ^^"

"วูฟเรียนคณะเราหรอ?"

"อืมมันอยู่เอกธุรกิจ เอาเรื่องหนามก่อนๆ" ฉันเลิกคิ้วขึ้นนิดๆเมื่อนลินโบกมือเปลี่ยนเรื่อง เธอหรี่ตาเล็กๆก่อนจะยิ้มออกมา "ถ้าคบกับทร็อตฉันก็สบายใจหน่อย ฉันว่าเขาโอเคเลยถึงจะยังไม่เคยได้สัมผัสก็เถอะ"

"หือ...สัมผัส?"

"สัมผัสว่าตัวจริงเขาเป็นไงงี้ สบายใจได้เพราะฉันไม่เคยเห็นทร็อตไปร้านเหล้าเท่าไหร่จะมีก็แต่น้องมันเท่านั้นล่ะที่แทบจะซื้อกิจการร้านเหล้าทั่วมหาลัยเเล้ว"

"พูดเกินไปไหมเนี้ย 555+"

ฉันกับนลินคุยกันต่ออีกนิดก่อนจะต้องหันไปสนใจอาจารย์ผู้สอนเพราะอาจารย์เริ่มเข้าบทเรียนสำคัญ ซึ่งวิชานี้มันไม่เชิงวิชาเอกนะแต่ก็สำคัญกับเกรดไม่ต่างกัน แต่พอได้เล่าเรื่องทร็อตให้นลินฟังมันก็รู้สึกดีไปอีกแบบที่นลินเห็นดีด้วยซึ่งจะมีผู้ชายน้อยคนนะที่นลินยอมให้เข้าหาฉัน นี่ล่ะข้อดีของการมีเพื่อนผู้ชายเยอะเช่นนลินเพราะเธอรู้หมดว่าใครเป็นไง

11.36 น.

"ก่อนจะจบการเรียนการสอนวันนี้อาจารย์ขอแบ่งกลุ่มทำงานด้วยเลยนะครับ กลุ่มล่ะ 2 คนงานศึกษาสถานะที่ท่องเที่ยวบรรยายเป็นตัวหนังสือประกอบรูปภาพที่นักศักษาไปพร้อมกับปริ้นส่งอาจารย์ชั่วโมงหน้านะครับ"

"คู่กะฉันนะ"

"อะ..."

"แต่อาจารย์จะจับคู่ให้เพื่อให้นักศักษาจะได้ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่เพื่อนต่างคณะ"

"ห๊ะ??"

ฉันกับนลินร้องขึ้นพร้อมกันทันทีเมื่ออาจารย์พูดขัดการสนทนาของฉันกับนลินขึ้น นลินหันหน้ามาหาฉันก่อนจะถอนหายใจเสียงดัง...ฉันว่าการจับคู่แบบนี้ไม่ดีอ่ะเพราะบางงานเราด้วยซ้ำที่ได้ทำคนเดียว อารมณ์แบบงานกลุ่มนะแต่สุดท้ายก็ต้องทำคนเดียวอ่ะ ไม่ดีเลย...

"อาจารย์จะเรียกชื่อนักศึกษาและคู่นะครับ ยกมือนะเพื่อนจะได้เห็น"

ฉันเม้มปากอย่างเสียดายก่อนจะสนใจอาจารย์ที่เริ่มประกาศชื่อไปเรื่อยๆจนถึงฉันพร้อมกับคู่ของฉันที่อยู่อีกฟากของห้องซึ่งเป็นผู้ชายใส่แว่นคนนึง ฉันยิ้มให้เขาบางๆเมื่อเขายิ้มมาให้ ต้องจำหน้าให้ได้ด้วยเพราะจะได้เดินไปหาถูก

"ฉันได้คู่ผู้หญิง เธอล่ะ?"

"ผู้ชายฝั่งทางนู้นน่ะ"

"ฝั่งนั้นพวกนักศักษาแพทย์นิ" ฉันหันไปมองนลินที่ว่าขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะรู้จักด้วย นลินหัวเราะเบาๆ

"สะอาดมองแล้วสบายตาแบบนั้นไม่หมอก็บ้าแล้วมะ? 555+"

"คณะอื่นก็สะอาดเถอะ"

"พวกนี้มันจะมีออร่าบางอย่างที่ทำให้เรารู้ว่าเขาคือหมอ!"

"จ่ะ หนามไม่เถียงนลินแล้ว ^^"

ฉันตอบกลับอย่างขำๆ พร้อมกับส่ายหัวไปมาอย่างขำๆกับเพื่อนตัวเองก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหาคู่ทำงานของตัวเองเมื่ออาจารย์ปล่อย ฉันมองหาเขาอีกครั้งก่อนจะรู้สึกถึงแรงสกิดที่ไหล่เบาๆ ฉันหันกลับมาพร้อมกับเงยหน้ามองผู้ชายคนนั้นอีกครั้งเขาสูงกว่าฉันมากแต่ก็ไม่เท่าทร็อตแต่ลุคคุณชายเขามันดูต่างจะทร็อตโดยสิ้นเชิงเสื้อผ้าหน้าผมเขามันดูดีไปหมดนี่ยังไม่รวมหน้าตานะที่ดูๆแล้วเป็นเดือนได้สบาย มันก็คงจะจริงอย่างที่นลินว่าแล้วล่ะว่าเขาเรียนหมอแน่ๆออร่ามันบอก555+

"หวัดดี เราชื่อปัตย์คณะแพทย์ปีสองเธอ..."

"เราหนามเตยปีสองคณะบัญชี ^^"

"อ่อ...ถึงว่าเจอแต่อยู่วิชาเลือก"

"ห๊ะ...ปัตย์เคยเจอเราด้วยหรอ?"

"อืม เราเจอเธอเกือบทุกเชคที่เป็นวิชาเลือกน่ะ"

"อ่อ ดีจัง ^^"

ฉันตอบกลับอย่างพูดไม่ถูกเพราะไงก็จำเขาไม่ได้อ่ะ มันก็คงจะเสียมารยาทไปหากฉันพูดอะไรตรงๆออกไปฉันจึงส่งยิ้มไปแทน เขายิ้มให้ฉันนิดๆ

"งานนี้ส่งอาทิตย์หน้า เราคงต้องทำเสาร์อาทิตย์นี้นะหนามว่างวันไหน?"

"เราว่างทั้งเสาร์อาทิตย์ล่ะ ปัตย์สะดวกวันไหนก็ได้เลย"

"งั้นวันเสาร์นะ สี่โมงเช้าเจอกันที่ร้านเลิฟลี่เค้กนะ รู้จักไหม?"

"ได้ๆ โอเคเลย ^^"

ฉันพยักหน้าอย่างรวดเร็วก่อนจะต้องสะดุ้งนิดๆเมื่อโทรศัพท์ฉันดังขึ้น ฉันดูเบอร์ที่โทรเข้าก่อนจะพบว่าเขาคือทร็อตจึงกดรับ สงสัยเจ้าตัวมารอรับฉันล่ะมั่ง

"ฮัลโหล"

(เรียนเสร็จแล้วนิ ทำไมนานลงมาจัง?)

"โทษที พอดีแบ่งกลุ่มน่ะมาถึงแล้วหรอ?"

(สักพักแล้ว...ไงก็เสร็จแล้วลงมานะนั่งรอที่เดิม)

"อืม เดียวจะลงไปแล้วล่ะ"

ฉันตัดสายจากทร็อตพร้อมกับเงยหน้ามองคนที่กำลังยืนมองฉันอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง คือเขาจะมีอะไรต่อไมอ่ะรึยังไง

"คือ มีอะไรต่อไหมพอดีเราต้องกลับแล้วน่ะ ^^"

"กลับเถอะ ไว้เจอกันครับ ^^"

"โอเค ขอบคุณนะ"

ฉันยิ้มให้เขาอีกครั้งก่อนจะเดินออกมาจากห้องเรียนทันที ดีอ่ะดีที่ได้คู่กับคนที่ทำงานเป็นเฮ้ยนี่เหมือนถูกหวยเลยนะเอาจริงๆได้คนที่สนใจในงานเหมือนๆกันนี่ความรู้สึกดีงี้นี่เอง ฉันยิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนจะยิ้มกว้างกว่าเดิมเมื่อเห็นทร็อตที่นั่งรอฉันอยู่บนรถคันใหญ่ของเขา ทร็อตที่เพิ่งเห็นฉันยกยิ้มมุมปากและมองมาที่ฉันอย่างที่ขาชอบทำแต่มันกลับยิ่งทำให้เขาดูดีขึ้นอีกเท่าตัวเพราะวันนี้เจ้าตัวที่แต่งตัวตามระเบียบเล่นเอาผู้หญิงที่เดินผ่านและนั่งอยู่แถวนั้นมองเจ้าตัวตาเป็นมันเลยล่ะแต่เสียใจด้วยนะทุกคน...ทร็อตเป็นของฉัน 555+

ตึกๆๆ

"หนามเตย!"

ฉันที่กำลังจะเดินใกล้ถึงทร็อตจำต้องชะงักอีกครั้งพร้อมกับหันไปมองที่ข้างหลังเมื่อได้ยินเสียงนุ่มๆตะโกนเรียก ฉันเลิกคิ้วมองปัตย์ที่วิ่งมาหาฉันอย่างสงสัยก่อนจะมองโทรศัพท์เขาที่ยื่นมาตรงหน้าฉันอย่างไม่เข้าใจ

"ขอเบอร์หน่อยดิ เอาไว้ติดต่อน่ะเพื่อมีอะไรฉุกเฉิน"

"อ่อ หนามก็ลืมไปเลยแป๊บนะ"

ฉันตอบรับพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ที่ปัตย์ยื่นมาให้กดเบอร์ตัวเองลงไป คือเอาไว้ติดต่องานไงฉันก็เลยไม่ได้อะไร

ฟึ้บ!

"ทร็อต...?"

"จะทำอะไร?"

"ทร็อต นี่ปัตย์เพื่อนทำงานกลุ่มหนาม"

ฉันพูดขึ้นเบาๆพร้อมกับดึงแขนทร็อตไว้ทันทีเมื่อทร็อตที่มาจากไหนไม่รู้มาถึงก็กระชากโทรศัพท์ปัตย์ออกจากมือฉันทันทีขณะที่ฉันกำลังเมมเบอร์ฉันให้ปัตย์อยู่...นี่ทร็อตคงไม่ได้หึงอะไรแบบนั้นใช่ไหม เจ้าตัวเหลือบมองฉันนิดๆด้วยสายตานิ่งเรียบก่อนจะเหลือบไปมองปัตย์ที่ยืนงงอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง

"กลุ่มเดียวกันกับแฟนฉัน?"

"...ถ้าหนามเตยคือแฟนคุณ ก็ใช่ครับผมอยู่กลุ่มคู่กับหนาม"

ฉันมองปัตย์ที่ตอบกลับมาด้วยสายตาหนักใจก่อนจะมองทร็อตที่ยังจ้องไปที่คนตรงหน้าด้วยสายตาเชิงข่มขู่อย่างหนักใจ เข้าใจนะว่าหวงแต่ทร็อตก็ต้องมีลิมิตตรงนี้ด้วยสิคือปัตย์ฉันก็เพิ่งจะรู้จักแต่ทร็อตกลับไปทำอะไรแบบนั้นใส่เขาอีก

"ก็เลยวิ่งมาขอเบอร์เนี้ยนะ?"

"อืม ถ้าไม่ขอแล้วผมจะติดต่อกับคู่ผมได้ไงล่ะ ^^"

"หึ..."

ฉันมองทร็อตที่หัวเราะแบบนั้นอย่างหวั่นใจพร้อมกับเหลือบมองปัตย์ที่กำลังส่งยิ้มให้ทร็อตอยู่ ทร็อตพิมอะไรลงไปที่จอโทรศัพท์ปัตย์ก่อนจะยื่นมันคืนให้เขาพร้อมกับมุมปากเจ้าตัวที่เหยียดยิ้มออกมาช้าๆ

"งั้นก็เอาเบอร์ฉันไป มีไรก็โทรมาแล้วกันนะคู่กับหนามก็เหมือนคู่กับฉันนี่แหละเพราะฉะนั้นได้เบอร์ฉันก็เหมือนได้เบอร์หนาม เข้าใจตรงกันนะ ^^"

"ทร็อต!"

"ไปเถอะ หิวข้าว"

พรึ่บ!

ฉันเดินออกมาตามแรงดึงของทร็อตทันทีที่เจ้าตัวคว้ามือฉันไปกุมก่อนที่ฉันจะหันมาหาปัตย์อีกครั้งพร้อมก้มหัวขอโทษเขาสองสามทีกับการกระทำของทร็อตซึ่งมันดูไร้เหตุผลมากๆอ่ะ อารมณ์เหมือนเด็กเอาแต่ใจที่กำลังหวงของไหม? ฉันมองทร็อตที่หยิบหมวกมาสวมให้ฉันด้วยใบหน้านิ่งเรียบต่างจากทร็อตที่มองมาที่ฉันอย่างไม่พอใจ เขาใส่ให้ฉันเสร็จก็หันไปใส่ให้ตัวเองพร้อมกับก้าวขึ้นรถพร้อมกับสตารท์มันทันที

"..."

ฉันส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมๆก่อนจะก้าวขึ้นนั่งที่เบาะหลังอย่างไม่พอใจเมื่อทร็อตหันมามองฉันด้วยสายตานิ่งๆผ่านกระจก ดูก็รู้ว่าเขากำลังโมโห...โมโหฉันที่จะให้เบอร์เพื่อนในกลุ่มเพื่อทำงานอ่ะ มันใช่เรื่องไหมทร็อต?

13.26 น.

"เฮียทานข้าวแล้วหรอครับ??"

"เออ!"

"..."

ฉันมองตามหลังของทร็อตที่เดินขึ้นไปบนห้องตัวเองด้วยท่าทีเหวี่ยงๆอย่างเอือมๆ พี่พนักงานที่ถามขึ้นแบบนั้นแต่โดนตอบกลับด้วยเสียงห้วนๆมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจก่อนที่พวกเขาจะหันมามองฉันที่เดินตามมาข้างหลังอย่างสงสัย ทร็อตเอาแต่อารมณ์เสียไม่หายอ่ะถึงขนาดกินข้าวก็เอาแต่เงียบและพอฉันบอกให้ไปส่งไปก็ไม่ยอมแถมยังอารมณ์เสียมากกว่าเดิม แล้วยังว่าว่าฉันไม่อยากอยู่กับเขาอีกนะไอ้บ้านี่มันยังไงตัวเองอารมณ์เสียแบบนี้ใครมันจะอยากอยู่ด้วยไม่มีเหตุผลเอาซะเลย

"เฮียเป็นไรอ่ะเจ๊?"

"ไม่รู้มัน เป็นบ้าอะไรก็ไม่ยอมพูด"

"ไปทำไรให้เฮียไม่พอใจป่าวครับ ดูงอนหัวฟัดหัวเหวี่ยงเชียว"

"อ่า...นิดหน่อยน่ะ"

"อุย ไม่เคยเห็นเฮียเป็นงี้เลยเนาะเฮียต้องโมโหหนักแน่เลย..."

"ไอ้พวกนี้นิ ฉันยิ่งหนักใจอยู่!"

"555+ แซววว ทำงานต่อล่ะครับ"

"สู้ๆนะ ^^"

ฉันให้กำลังพี่พนักงานพร้อมกับยิ้มให้พวกเขานิดๆตามประสาคือฉันมาที่นี่บ่อยจนพนักงานของทร็อตสนิทกับฉันไปแล้วล่ะ ตอนแรกพวกเขาแทบไม่เชื่อว่าทร็อตจะมีแฟนพวกนี่มันคิดว่าเจ้านายตัวเองซื่อๆพวกเขาเล่าว่าขนาดผู้หญิงมาอ่อยถึงนี่แต่กลับโดนทร็อตไล่กลับกันระนาว พนักงานที่นี้ถึงจะหน้าโหดแต่จิตใจมุ้งมิ้งมากนะแถมยังเผาเจ้านายตัวเองได้แบบไม่ไว้หน้าอีกด้วย 555+

แกร๊ง...

"..."

ฉันค่อยๆเดินเข้ามาในห้องที่มีทร็อตอยู่อย่างเงียบๆพร้อมกับมองไปทั่วห้องและพบร่างสูงของเจ้าของห้องนอนคว่ำหน้าพาดไปกับโซฟาอยู่ ไอ้ท่าทางแบบนี้นี่มัน...ดูดึงดราม่าดีแท้ เฮ้อออ ฉันเดินไปที่โซฟาก่อนจะนั่งลงที่อีกตัวเบาๆอย่างทำอะไรไม่ถูก วันนี้ฉันมีเรียนแค่ภาคเช้าน่ะเพราะงั้นช่วงนี้ฉันเลยว่างและปกติหากฉันว่าจากเรียนฉันก็มาอยู่กับทร็อตแต่ดูวันนี้บรรยายมันจะมาคุหน่อยๆคือฉันก็ไม่รู้จะเข้าหาไงด้วยอ่ะ มันก็ไม่ใช่ความผิดฉันไหม...แต่ถ้าคิดถึงใจเขาใจเราแล้วฉันเห็นผู้หญิงเข้ามาขอเบอร์ทร็อตฉันก็คงจะโกรธไม่ต่างจากเขาอ่ะ มันเลยทำให้ฉันในตอนนี้ไม่รู้จะเริ่มคุยกับทร็อตยังไง...

"...ร้านเมื่อกี้อร่อยดีเนาะวันหลังทร็อตพาหนามไปกินอีกนะ"

"..."

ฉันเม้มปากตัวเองเข้าหากันแน่นเมื่อทร็อตยังคงเอาแต่เงียบอยู่แบบนั้น...อึดอัดจังว่ะ! ฉันกรี๊ดร้องในใจตัวเองก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกครั้งและค่อยๆสไลด์ตัวลงมาจากโซฟาเข้าไปนั่งพื้นข้างล่างโซฟาที่เจ้าตัวนอนอยู่พร้อมกับโยกตัวไปมาเพื่อดูว่าทร็อตหลับจริงๆไหม

ฟึ้บ...

"หลับแล้วหรอ?" ฉันเอ่ยขึ้นเบาๆพร้อมกับมือตัวเองที่ยกขึ้นจับปลายผมนุ่มๆของทร็อตเบาๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นลูบหัวเจ้าตัวเมื่อทร็อตยังนิ่ง "โกรธหนาม...ขนาดนั้นเลย?"

พรึ่บ...

"..." ฉันสบสายตากับสายตานิ่งเรียบที่หันมาหาฉันทันทีที่ฉันถามขึ้นแบบนั้น "ไม่ได้โกรธหนาม"

"แต่ทร็อตไม่คุยกับหนามเลย แล้วยังท่าทางแบบนี้อีก"

เสียงที่ขึ้นจมูกนิดๆของฉันมันทำให้ฉันตกใจตัวเองนิดๆ คือมันไม่ใช่เรื่องอะไรที่ใหญ่อ่ะแต่ทำไมฉันถึงรู้สึกอยากร้องไห้ ฉันเม้มปากเข้าหากันทันทีพร้อมกับมองทร็อตที่ยังอยู่ท่าเดิมไปด้วย เขามองฉันอีกนิดก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ

"ทร็อตแค่หงุดหงิด ไม่อยากให้หนามไปใกล้ผู้ชายคนอื่นทร็อตไม่ชอบ"

"แต่...แต่มันเป็นงาน"

"เออ ก็รู้แล้วไง...มันอารมณ์เสียที่ทำอะไรไม่ได้ไปกว่านี้อ่ะหนาม แล้วหนามยังมองมาที่ทร็อตเหมือนทร็อตผิดมากอีกแค่หึงแฟนตัวเองมันผิดมากไงว่ะ แล้วไอ้นั้นมันก็ใช่ว่าจะธรรมดามันกลัวถ้าหนามทำงานกับมันแล้วมันจีบหนามขึ้นมาทร็อตจะทำไงว่ะ ทร็อตเป็นแค่เด็กสายอาชีพจะสู้เด็กมหาลัยแบบนั้นได้ไง...โคตรเกลียดสายตาที่มันมองมาเลยเอาจริงๆ"

"..."

ริมฝีปากฉันเม้มเข้าหากันอย่างทำอะไรไม่ถูกเมื่อทร็อตรายยาวแบบนั้น คือฉันผิดเต็มๆเลยอ่ะผิดที่ไม่คิดถึงความรู้สึกทร็อตเลยแล้วยังคำพูดที่เจ้าตัวดูถูกตัวเองอีกมันทำให้ฉันรู้สึกจุก

"..."

"...ขอโทษที่ไม่คิดถึงความรู้สึกทร็อต แต่ที่ทร็อตดูถูกตัวเองมันก็ไม่ใช่ไหม...หนามไม่ได้เลือกคบใครเพราะสถาบันสักหน่อย ทร็อตจะทำอะไรจะเรียนอะไรถ้าหนามสนในเรื่องนี้หนามจะยอมคบกับทร็อตตั้งแต่แรกรึไง หนามไม่ชอบเลยนะที่ทร็อตดูถูกตัวเองแบบนี้...ตอนนี้หนามมีแฟนแล้วและแฟนคนนั้นก็คือทร็อตหนามจะหวั่นไหวกับคนอื่นได้ไง"

ทร็อตสบสายตากับฉันนิ่งก่อนที่เขาจะหลับตาลงพร้อมกับถอนหายใจออกมาอีกครั้ง เขาเอื้อมมือมาจับมือฉันพร้อมกับดึงมือฉันไปวางไว้ที่ใบหน้าเขาพร้อมกับเขาที่ถูกใบหน้าตัวเองไปมากับมือฉันเบาๆด้วยท่าทีอ้อนๆ

"ก็มันกลัว แต่พอหนามพูดแบบนี้ทร็อตก็สบายใจหน่อย ^^"

"ยิ้มได้แล้วดิ?"

"อื้ออ"

"เกลียด งอแงเป็นเด็ก"

ฉันส่ายหน้าไปมาก่อนจะเบิกตากว้างมองทร็อตที่พยายามจะดึงให้ฉันขึ้นไปนอนด้วยอย่างตกใจ ฉันยื้อตัวออกทันทีพร้อมกับกระโดดกลับมานั่งที่เดิมมองทร็อตที่ดีดตัวขึ้นมานั่งมองฉันอย่างไม่เข้าใจ

"มานอนด้วยกัน"

"ไม่เอา เราอยู่ในชุดอะไรดูด้วยทร็อต"

ฉันว่าขึ้นด้วยเสียงดุๆ พร้อมกับมองทร็อตที่กำลังมองมาอย่างไม่พอใจ คือถึงมันจะเป็นที่ลับสายตาแต่ฉันก็ไม่อยากจะเข้าใกล้เกินจำเป็นอ่ะมันรู้สึกอายๆภายในใจเพราะฉะนั้นเวลาฉันกับทร็อตอยู่ในชุดนักศึกษาขาจึงไม่มีทางที่จะเข้าใกล้ฉันได้เลย...อีกอย่างฉันก็ต้องระวังตัวเองด้วยฉันยังจำที่ทร็อตมันพูดวันนั้นได้อยู่นะไอ้บ้านี่มันร้ายเงียบ

"งั้นถอด!"

ตาของฉันเบิกกว้างเมื่อทร็อตลุกขึ้นพร้อมกับทำท่าจะถอดเสื้อตัวเองและก้าวเข้ามาหาฉันด้วยท่าทีคุกคามอย่างเห็นได้ชัด ฉันยกมือขึ้นชี้ทร็อตอย่างรวดเร็ว

"เข้ามาดิแม่จะถีบให้ลืมไปเลยว่าเป็นผู้ชาย!"

"เชรด...นี่โลกทั้งใบเลยนะ!"

ฉันเบ้ปากฉันทร็อตด้วยท่าทีรังเกียจทันทีที่เจ้าตัวพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปกุมเป้าตัวเองไว้ คือฉันก็ไม่ได้เหมือนถึงตรงนั้นไหมไอ้โรคจิตที่อยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้มันมาจากไหนกัน?

"ทุเรศว่ะทร็อต ลงไปทำงานช่วยพี่ๆเขาเลยเลิกอู้ได้แล้ว!"

"ใครเป็นเจ้าของกันแน่ว่ะ?"

"งั้นให้หนามลงไปไหม? ดะไปช่วยพี่ๆเขาล้างรถดีกว่า"

ฉันว่าอย่างลอยหน้าลอยตาก่อนจะรวบผมตัวเองขึ้นและมัดมันอย่างกวนๆแต่หัวตัวเองกลับถูกมือใหญ่ของทร็อตเอื้อมมาผลักเบาๆพร้อมกับเขาที่มองมาที่ฉันอย่างไม่พอใจ

"กวนตีน!"

"อ้าวไอ้นี่!"

"เมื่อกี้ใครพูดว่ะ เดียวแม่งจับตีให้ตายเลยนิ!"

"ไปเล่นกับขี้!"

"จะเล่นกับมึงอ่ะหนาม"

"โว๊ะ! ไอ้บ้านี่!"

ทร็อตหัวเราะออกมาอย่างกวนๆก่อนที่เขาจะเอื้อมมือมาขยี้ผมฉันเบาๆและเดินเข้าไปในห้องตัวเองเพื่อเปลี่ยนชุดเพื่อลงไปทำงานข้างล่าง โดยมีฉันประจำการอยู่ข้างบน...ฉันทำบัญชีน่ะทำรวมๆของแต่ล่ะจนตอนนี้มันเป็นหน้าที่ประจำของฉันได้แล้วมั่ง...แต่ตอนนี้สบายใจไปเปราะนึงล่ะอย่างน้อยมันก็หายงอน วันนี้บรรยายกาศมาคุนะแต่กลับรู้สึกดีเหมือนที่เขาว่าอ่ะ...เราไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนอะไรเพื่อใครเราแค่ต้องปรับเข้าหากัน...เหมือนฉันกับทร็อตที่ค่อยๆปรับเข้าหากันแบบนี้ช้าๆแค่นี้มันก็ทำให้หัวใจเราพองโตได้แล้ว ^^