Werewolf ล็อคหัวใจนายหมาป่า

EP.5 เชื่อใจฉันก็พอ

​2/11/20xx

21.00 น.

"ทั้งสนามเนี้ยเป็นของน้องทร็อตจริงๆอ่ะ?"

"อืม ตอนแรกก็เป็นสนามที่พ่อมันซื้อไว้ให้ซ้อมแข่งช่วงฤดูแข่งน่ะต่อๆมามันเลยปรับไปปรับมาจนเป็นสนามแข่งอย่างที่เห็น"

"ดีอ่ะ สุดยอดเลย!"

ฉันว่าไปตามความคิดของตัวเองพร้อมกับมองไปรอบๆทางเดินอย่างตื่นเต้นพร้อมกับทร็อตที่เดินอยู่ข้างๆฉันเขาจับมือฉันไว้แน่นและค่อยดึงฉันเข้าหาตัวเองอยู่เสมอเมื่อมีคนอื่นเดินสวนมา ตอนนี้ทางเดินตรงนี้เต็มไปด้วยผู้คนฉันว่าพวกเขาน่าจะเป็นนักแข่งด้วยล่ะ และทุกคนในนี้ก็ทักทร็อตอย่างสนิทสนามเมื่อเขาเดินเข้ามาซึ่งเจ้าตัวก็ตอบรับตามฉบับของเขา มันก็มีบ้างที่พวกเขามองมาที่ฉันแต่พวกเขาก็ไม่ได้ถามอะไรซึ่งฉันก็ไม่ใช่คนที่จะอะไรกับสายตาคนด้วย

"มาสนามแข่งไอ้วูฟมาได้ แต่อู่ฉันกลับไม่ยอมไปสักที"

"ก็มันไม่มีเวลานิ หนามทำงานเสร็จอู่ทร็อตก็ปิดแล้ว"

"ก็ไปดูสองคนไง ทำไมหรือกลัวฉันทำอะไรหนามขนาดนั้นหรอ?"

"..." ฉันเงยหน้ามองทร็อตที่ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงติดจะไม่พอใจด้วยแววตาขำๆก่อนที่ฉันจะเอื้อมมืออีกข้างมากุมมือทร็อตไว้อีกข้าง "ไม่ช้าก็เร็วยังไงหนามก็ต้องได้เห็นอยู่ดีล่ะ อาจจะเป็นเร็วๆนี้ด้วยซ้ำ ^^"

"มัดจำดิ คำพูดไม่ค่อยมีน้ำหนักเลย"

"มัดจำ?"

ทร็อตยิ้มออกมาอย่างเจ้าเลห์พร้อมกับใบหน้าของเจ้าตัวที่โน้มลงมาหาฉันมากขึ้น เขายกนิ้วขึ้นชี้ที่แก้มตัวเองพร้อมกับยิ้มออกมาด้วยท่าทีกวนๆ ฉันหรี่ตามองทร็อตอย่างรู้ทันก่อนจะยกมือตีอกแกร่งตรงหน้าเบาๆ

"มัดจำบ้าอะไร คนล่ะเรื่องเลย"

"เรื่องเดียวกันเนี้ยมัดจำมาเลยไม่งั้นโกรธจริงๆนะ"

ฉันส่ายหน้าไปมาช้าๆพร้อมกับมองทร็อตที่ยังคงมองฉันอยู่ สายตานิ่งเรียบของเจ้าตัวไม่ได้ไปด้วยกันกับท่าทางแบบนี้เลยให้ตาย...ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆเมื่อยังเห็นว่าทร็อตยังคงนิ่งรออยู่เหมือนเดิมไม่ยอมไปไหน ก่อนที่ฉันจะมองไปรอบๆและพบว่าไม่มีใครเลยหันกลับมาสบสายตากับแววตาตรงหน้าอีกครั้ง

"ครั้งเดียวนะ!"

"ครับ ครั้งเดียวรู้เรื่องเลย ^^"

"เกลียดรอยยิ้มแบบนี้จริงๆ"

ทร็อตหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะเบี่ยงแก้มตัวเองมาทางฉันช้าๆ ฉันมองแก้มเนียนตรงหน้าด้วยใบหน้าที่เริ่มจะร้อนวูบๆก่อนที่ฉันจะขยับเข้าไปหาทร็อตมากขึ้นพร้อมกับริมฝีปากฉันที่ค่อยๆเคลื่อนเข้าหาใบหน้าของทร็อต...มันเขินนะแต่ทร็อตที่ดูอยากให้ฉันทำขนาดนั้นมันก็ปฎิเสธไม่ได้เช่นกัน

พรึ่บ!

"ทร็อต!"

"ไม่ใช่ที่แก้มสักหน่อย ที่ปากต่างหาก ^^"

ฉันเบิกตากว้างพร้อมกับริมฝีปากตัวเองที่ถูกคนตรงหน้าจู่โจม ทร็อตกดริมฝีปากตัวเองลงมาที่ริมฝีปากบางของฉันทันทีโดยไม่ให้ฉันได้ตั้งตัวพร้อมกับแขนเขาที่ดึงให้ฉันเข้าหาตัวเองจนในตอนนี้เราไม่มีระยะห่างจากกันเลย ฉันสบสายตากับสายตานิ่งเรียบตรงหน้าที่อยู่ห่างจากฉันแค่นิดเดียวด้วยหัวใจที่กำลังเต้นรัวมันทั้งตกใจและทำอะไรไม่ถูกจนแทบจะยืนไม่อยู่หากเขาไม่รั่งฉันไว้

"อื้อ..."

เสียงร้องของฉันดังขึ้นเบาๆเมื่อทร็อตค่อยๆล่วงล่ำเข้ามาหาฉันมากขึ้น พร้อมกับสายตาของเขาที่มันทำให้ฉันต้องเป็นฝ่ายหลับตายอมรับสัมผัสจากเขาเอง สายตาของทร็อตนั้นมันทั้งเอาแต่ใจและเต็มไปด้วยความกระหายที่เขาสื่อออกมาให้ฉันอย่างไม่ปิดบัง...ให้ตายเถอะทร็อตบางครั้งนายก็ทำฉันเดาไม่ถูกแล้วนะ

แกร็ง!

"!!"

พรึ่บ!!

"..."

ตาของฉันเบิกกว้างอย่างตกใจพร้อมกับทร็อตที่ถูกฉันผลักออกทันทีที่ประตูห้องที่เรายืนอยู่ถูกกระชากเปิดออกอย่างแรงพร้อมกับร่างสูงของผู้ชายคนนึงที่ยืนมองหน้าพวกฉันนิ่งๆ คนตรงหน้าพวกฉันมองฉันกับทร็อตสลับกันไปมาช้าๆก่อนจะค่อยๆเหยียดยิ้มออกมาด้วยท่าทีที่ดูน่ากลัวสุดๆ...นี่เขาคงโกรธที่พวกฉันมาทำอะไรแบบนี้ที่หน้าห้องของตัวเองแน่นอนเลยอ่ะ! ทร็อตนะทร็อตเล่นอะไรไม่รู้เรื่องจริงๆ

"มองหน้า...มีปัญหา?"

"ทร็อต..."

ฉันเอื้อมมือไปจับแขนร่างสูงข้างๆกายไว้ทันทีที่ทร็อตเอ่ยถามคนตรงหน้าตัวเองด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งต่างจากริมฝีปากเขาที่กำลังเหยียดยิ้มใส่เจ้าของห้องคนนี้อยู่ ปกติทร็อตเป็นคนชอบหาเรื่องคนรึไงกันนะทำไมถึงถามอะไรตรงแบบนี้!?

"ก็ไม่มีแค่เหม็น...เหม็นพวกเห่อแฟน!"

"หึ ปากหมาๆแบบนี้ก็อยู่คนเดียวต่อไปเถอะดีสุดล่ะ ^^"

ฟึ้บ!

สิ่งที่ทร็อตพูดและการกระทำของเขามันยิ่งทำให้ฉันงงเข้าไปใหญ่ ทร็อตตอบกลับคนตรงหน้าตัวเองทันทีที่เขาเอ่ยขึ้นก่อนจะคว้ามือฉันและดึงให้ฉันเดินตามเขาเข้าไปในห้องของผู้ชายคนเมื่อกี้...หรือพวกเขารู้จักกัน แต่เดียวนะเขารู้ได้ไงว่าเราเป็นแฟนกัน?

"แหม...มึงก็รู้ว่าหน้าห้องกูมีวงจนปิดมึงยังมีหน้ามาสวีทโชว์กูแล้วงี้กูจะไม่เหม็นได้ไงครับพี่ชาย!"

"...กูไม่เห็นรู้มาก่อนว่าหน้าห้องมึงมีอะไรแบบนั้นด้วย"

"ทร็อต!"

ฉันมองหน้าทร็อตทันทีที่เจ้าของห้องคนนั้นพูดขึ้น นี่ทร็อตรู้อยู่แล้วว่ามันมีวงจรปิดแต่กลับ...กลับจูบฉันเนี้ยนะ!? ทร็อตที่พาฉันเดินมานั่งที่โซฟาหันมามองฉันด้วยใบหน้ามึนๆก่อนจะค่อยๆขมวดคิ้วเข้าหากันช้าๆ

"อย่าเสียงดังนักสิฉันตกใจ"

ปึ่ก!

ฉันตีไหล่ทร็อตทันทีที่เจ้าตัวพูดขึ้นด้วยหน้าตามึนๆแถมยังมีหน้ามามองฉันเหมือนฉันผิดอีก ใครกันแน่ที่ผิดกัน!?

"กวน!"

"555+ สมไหมล่ะมึง อยากอวดกูดีนัก!"

"ถ้ามึงไม่พูดหนามเตยจะรู้ไหมไอ้วูฟ!?"

"เพราะงี้ไงก็ถึงต้องบอกหนามเตย มึงอ่ะร้ายเงียบ!"

ฉันมองคนที่ทร็อตเรียกว่าวูฟก่อนจะต้องสะดุ้งนิดๆเมื่อเจ้าตัวที่เพิ่งเดินมานั่งที่โซฟามองมาที่ฉันพร้อมกับส่งยิ้มมาให้อย่างเป็นกันเองต่างจากเมื่อกี้ที่หน้าห้อง ฉันจึงส่งยิ้มตอบกับเขาอย่างเกร็งๆ จะไม่ให้เกร็งได้ไงเมื่อกี้ฉันกับทร็อตเพิ่ง...เฮ้ยทร็อตนะทร็อต!

"นี่วูฟน้องชายฉัน และนี่หนามเตยแฟนฉัน"

เสียงนิ่งเรียบของทร็อตเอ่ยแนะนำฉันกับวูฟด้วยสายตานิ่งเรียบแต่มันกลับทำให้ฉันเบิกตาขึ้นอย่างไม่เชื่อหูว่าเขาจะแนะนำว่าฉันเป็นแฟนตัวเองเร็วขนาดนี้ จะว่าดีใจไหมมันก็ดีใจอยู่หรอกแต่ไอ้เสียงนิ่งๆของเจ้าตัวนี่สิ วูฟน้องชายของทร็อตหัวเราะออกมาอย่างกวนๆ

"วู้! โดนใจกูจังวะมึงเล่นแนะนำตรงจนกูเขินแทนหนามเตยเลยไอ้เหี้ย!"

"หนามเตยอายุเยอะกว่ามึงไอ้วูฟ และเรื่องอะไรที่กูต้องอายที่จะแนะนำหนามเตยให้มึงรู้จักแบบนี้" ทร็อตว่าขึ้นอีกครั้งก่อนที่ประโยคสุดท้ายเขาจะหันมามองฉันก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ "แฟนกูน่ารักขนาดนี้กูไม่ประกาศให้ทั้งสนามรู้ก็ดีแค่ไหนแล้ว ^^"

"..."

....แล้วแบบนี้ฉันจะตอบอะไรได้มากกว่าหลบสายตาตรงหน้าที่กำลังมองมาที่ฉันในตอนนี้ล่ะ วันนี้ทร็อตทำให้ฉันเขินมากี่ครั้งแล้วเนี้ยไอ้คำพูดแบบนี้ใครมันสอนให้ทร็อตพูดกันนะ!

"ครับพี่ แต่ผมว่าพอก่อนไหมอย่ามาสร้างบรรยากาศหวานแววในห้องน้องคนนี้ไปมากกว่านี้เลยน้ำตาลในกระแสเลือดน้องมันจะขึ้นเอา"

"แล้วมึงแข่งรึยัง?"

"ยัง รอต่ออีกสองคู่ไว้ปิดจ๊อบว่ะ"

ฉันมองพี่น้องสองคนนี้คุยกันเงียบๆข้างๆทร็อตอย่างทำอะไรไม่ถูกก่อนจะมองไปรอบๆห้องที่เหมือนห้องรับแขกธรรมดาแต่อีกฟากกลับมีห้องอีกห้องอยู่คาดว่าคงเป็นห้องส่วนตัว แต่ที่พิเศษของห้องนี้คือมันสามารถมองออกไปเห็นทั้งสนามที่กำลังมีคนมากมายเต็มไปหมดได้ด้วยซึ่งฉันในตอนนี้ค่อนข้างจะตื่นเต้นในระดังนึงได้เลยอ่ะเพราะไม่เคยมาดูรถแข่งที่ดูใหญ่ขนาดนี้มาก่อนปกติเคยเห็นแต่ในทีวี

"พี่หนามเตยกินนี่ได้ไหมอ่ะ เดียวผมชงให้"

"เอ่อ..."

"ไม่ได้" ฉันที่กำลังจะตอบวูฟที่ถามขึ้นเมื่อเครื่องดื่มถูกยกมาเสริฟภายในห้องแต่กลับโดนเสียงนิ่งๆของทร็อตขัดขึ้นก่อน "พรุ่งนี้หนามมีเรียน มึงชงมาให้กูก็พอ เอาน้ำส้มหรืออะไรที่ไม่ใช่พวกแอลกอฮอล์เข้ามาให้หน่อยนะ"

"ค่ะ"

"จะตอบเร็วอะไรขนาดนั้นห๊ะ ผสมอ่อนๆก็ไม่ได้หรอครับ? ^^"

"...ไว้คราวน่าดีกว่านะวูฟ พี่มีเรียนเช้าจริงๆ ^^"

ฉันตอบกลับเบาๆพร้อมกับยิ้มให้วูฟที่กำลังมองมาที่ฉันอยู่ เขายู้ปากอย่างเสียดายก่อนจะผสมน้ำสีอำพันสำหรับตัวเองกับทร็อตเเทน ฉันมองวูฟอีกแวบเดียวก่อนจะลากสายตาขึ้นมองทร็อตที่กำลังมองมาอยู่

"อย่าดื่มเยอะล่ะ"

"ถ้าฉันเมาจะอยู่ดูแลไหมล่ะ?"

"ไม่อ่ะ กินเองเมาเองก็ต้องดูแลตัวองได้จริงไหม?"

"ใจร้าย.."

ฉันหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อทร็อตที่นั่งข้างๆว่าฉันเบาๆ ก่อนที่ฉันจะหันมาสนใจสนามแข่งที่กำลังมีรถแข่งกันอยู่อีกครั้ง ทร็อตเอื้อมมือตัวเองมากุมมือฉันไว้และดึงเอามือฉันไปวางไว้ที่หน้าขาตัวเองโดยที่สายตาเจ้าตัวไม่ได้หันมาสนใจฉันเลย มันเหมือนกับว่าเขารู้หมดว่ามือของฉันจะอยู่ตรงไหนจึงไม่ต้องเสียเวลาที่จะหันมาดู

"น้ำที่สั่งค่ะ"

"ขอบคุณครับ"

ฉันมองแก้วน้ำส้มที่ทร็อตสั่งให้เลื่อนมาวางไว้ที่ตรงหน้าฉัน โดยที่ทร็อตก็ไม่ลืมเลยที่จะเอ่ยคำขอบคุณแม้ใบหน้าเขาจะไม่ได้หันไปสนใจพนักงานก็เถอะแต่นี่กลับทำให้ทร็อตยิ่งดูดีขึ้นไปใหญ่ เพราะเขาไม่เคยเลยที่จะเอ่ยคำขอโทษเมื่อตัวเองผิด และขอบคุณเมื่อใครเอาอะไรมาให้เขา มันเหมือนกับเรื่องพวกนี้เขาทำมันเป็นประจำจนติดเป็นนิสัยไปแล้ว และนิสัยตรงนี้ของเขามันก็ทำให้ฉันชอบมากเช่นกัน

บรื้นนนน!! วู้ๆๆ!!

"คันนี้ดิฟใช้ได้เลยนิ แทบไม่หลุดโค้งเลย"

"เออ กูดูๆมาหลายรอบล่ะกำลังคิดอยู่ว่ารอบนี้ใครแข่งกับใคร"

เสียงรถในสนามดังมาเป็นระยะๆพร้อมกับทั้งสองคนที่กำลังมองดูรถในสนามไปด้วย พวกเขาทั้งสองคนดูจะชอบอะไรๆที่เหมือนกันพอสมควรเลยฉันว่าดูจากทร็อตที่เปิดอู่ส่วนวูฟที่มีสนามแข่งแถมยังเป็นนักแข่งรถอีก

"รอบนี้พนันกันเท่าไหร่?"

"สองหมื่น"

ฉันที่กำลังจะยกแก้วน้ำส้มขึ้นมาดื่มชงักไปนิดเมื่อได้ยินวงเงินที่เขาพนันกัน คือฉันก็เข้าใจนะว่าการแข่งแบบนี้มันต้องมีพนันกันอยู่แล้วแต่ไม่นึกว่ามันจะเยอะขนาดนี้...สองหมื่นนี่ค่าเทอมได้เลยนะทำไมเล่นกันเยอะขนาดนี้เนี้ย?

"พี่หนามเตยเพิ่งเคยมาสนามแข่งใช่ไหมเนี้ย?"

"อ่อ...ค่ะครั้งแรกเลย"

"555 ถึงว่าทำไมดูตกใจจัง"

"ตกใจจริงๆ ไม่นึกว่าจะพนันกันเยอะขนาดนี้"

"ธรรมดาล่ะครับ รอบต่อไปเยอะกว่านี้อีก"

"ห๊ะ?"

ฉันเอ่ยขึ้นทันทีอย่างไม่เชื่อหูพร้อมกับมองวูฟที่หัวเราะขึ้นอย่างงงๆ เขายกแก้วในมือขึ้นดื่มอย่างสบายๆพร้อมกับพยักหน้าไปที่สนามอีกครั้ง

"เงินพนันเพิ่มตามระดับความเก่งของผู้เข้าแข่งน่ะ ใครที่กล้าแข่งก็ลงไม่ยากครับใครเร็วกว่าก็ชนะไปแค่นั้น ^^"

"...ดูเสี่ยงจังเลยนะเงินเยอะขนาดนั้น"

"ไม่ต้องคิดมากหรอก และก็ไม่ต้องเข้าใจอะไรแบบนี้ด้วยดูพอสนุกก็พอแล้วสำหรับหนามน่ะ"

"ทร็อตชอบพูดเหมือนหนามเป็นเด็ก!"

"เป็นเด็กให้ฉันดูแลแบบนี้แหละดี ไม่ต้องโตนะ ^^"

"ทร็อต!"

ฉันมองค้อนทร็อตอย่างไม่พอใจพร้อมกับเขาที่เอื้อมมือขึ้นมาขยี้ผมฉันอย่างพอใจ ทร็อตหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับยกแก้วในมือขึ้นกระดกรวดเดียวอีกครั้งและยื่นไปให้วูฟผสมเรื่อยๆ ฉันว่าเขากินมาหลายแก้วแล้วนะและดูจะเยอะกว่าวูฟที่เป็นคนชวนกินซะด้วยซ้ำ

"ช้าๆหน่อยไหม หลายแก้วแล้วนะ"

"ทำไม กลัวไปส่งไม่ได้หรอ?"

"กลัวเกิดอุบัติเหตน่ะสิ!"

"เป็นห่วง?"

ฉันมองทร็อตที่ยื่นหน้าเข้ามาหาฉันพร้อมกับริมฝีปากเจ้าตัวที่ยกยิ้มอย่างพอใจ ฉันนิ่งมองทร็อตอย่างไม่พอใจจนเขาเอาหน้าผากตัวเองมาชนกับหน้าผากฉันเบาๆ

"ไม่เมาหรอกครับ ^^"

เฮ้อ...ทร็อตนี่เป็นคนที่เดาอารมณ์ยากจริงๆ ฉันเลิกสนใจเขาและหันมาดูรถอีกคันที่เริ่มแข่งกันอีกครั้งเมื่อพบว่ามันเป็นรอบใหม่เล้ว ทร็อตกับวูฟดูการแข่งขันตรงหน้าพร้อมกับแสดงความคิดเห็นกันอย่างเมามันส์จนฉันแอบหัวเราะตามไปด้วยไม่ได้ อีกคนก็นิ่งๆแต่ตอบกลับแต่ล่ะคำนี้เจ็บ ส่วนอีกคนก็โวยวายเป็นที่หนึ่งเล่นเอาฉันนึกภาพตอนเห็นวูฟครั้งแรกไม่ออกจริงๆ เจอตอนแรกรู้สึกเกร็งแทบตายแต่พอรู้จักกันวูฟก็เป็นผู้ชายน่ารักคนนึ่งเลยล่ะเขาค่อนข้างเอาใจใส่ เอาใจใส่ทั้งทร็อตและฉันที่เป็นแฟนพี่ชายเขาอย่างไม่ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนคนนอกเลย

"พี่หนาม ไปดูข้างล่างไหม?"

"...ไปได้หรอ?"

"ได้ดิ ยังไงไอ้ทร็อตมันก็ต้องลงไปดูรถให้ผมอยู่แล้วใช่ไหม?"

"เออ มึงลงไปเตรียมตัวเถอะเดียวกูตามไป"

"เค เดียวเจอกันข้างล่างนะ"

"อืม ^^"

ฉันตอบกลับวูฟที่พูดขึ้นยิ้มๆ เขาลุกจากโซฟาและเดินออกไปจากห้องทันทีหลังจากที่นั่งมานานฉันก็จะได้เห็นวูฟแข่งแล้วสินะ

"ตื่นเต้นอ่ะ วูฟคงเท่น่าดูตอนแข่ง"

"อืม เท่แต่น้อยกว่าฉันเยอะ"

"น้อยๆหน่อยเถอะ หลงตัวเองเป็นบ้า"

"ครับ...ยอมรับว่าหลงตัวเอง ^^"

ฉันหรี่ตามองทร็อตที่เอ่ยขึ้นแบบนั้นอย่างงงๆก่อนจะต้องมองบนใส่ทร็อตเมื่อรู้แล้วว่าเมื่อกี้ถูกเขาหยอดใส่อีกครั้ง...ตัวเองงี้เลยหรอ ฉันส่ายหน้าไปมาอย่างขำๆก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟาและเดินตามทร็อตที่พาฉันเดินออกมาจากห้องของวูฟและตรงไปที่ที่เตรียมรถของวูฟ ฉันมองไปรอบๆอย่างตื่นตาตื่นใจก่อนจะรับเสื้อแขนยาวของทร็อตที่ถอดและฝากไว้ จะว่าไปนี่ก็ครั้งแรกสินะที่ฉันได้เห็นทร็อตทำงานแบบจริงจังเป็นครั้งแรก

"นั่งรอก่อนนะ ขอเวลาแป๊บ"

"อืม"

ฉันรับคำทร็อตไปเบาๆแต่ก็ไม่เดินไปไหนและเอาแต่ยืนดูทร็อตที่เริ่มเช็ครถให้วูฟไปเรื่อยๆ มันเพลินตาดีอ่ะถึงทร็อตจะค่อนข้างดื่มเยอะแต่มันกลับไม่ทำให้เขาเซเลยแม้แต่นิดแถมยังสามารถดูรถให้วูฟได้อย่างคล่องมืออีก ทุกอย่างที่ทร็อตทำมันดูเป็นมืออาชีพจนทำให้ฉันอดจะทึ่งเขาไม่ได้จริงๆ

"อย่าหลงรักมันรอบสองล่ะ บอกเลยนะว่าถอนตัวยากแน่นอน ^^"

"บอกช้าไปไหมเนี้ย?"

เสียงทุ้มต่ำของคนที่เดินมายืนข้างฉันหัวเราะออกมาอย่างพอใจพร้อมกับฉันที่หัวเราะออกมาพร้อมกัน วูฟยืนคุยเป็นเพื่อนฉันต่ออีกนิดก่อนจะเดินไปที่รถแข่งของตัวเองเมื่อทร็อตดูให้เสร็จ ทร็อตบอกอะไรกับวูฟอีกนิดก่อนจะตบบ่าคนน้องเหมือนให้กำลังใจและเดินกลับมาให้ฉันอีกครั้ง ฉันยื่นเสื้อเจ้าตัวที่ฝากฉันไว้คืนให้ก่อนจะยิ้มออกมาบางๆเมื่อนึกถึงคำที่วูฟแซวฉันเมื่อกี้

"ยิ้มอะไร?"

"ไม่รู้ดิ ^^"

"บอกมาเลย อย่ามีความลับ"

"อะไรเล่า บางเรื่องก็บอกไม่ได้ไหม"

ฟึ้บ!

"บอกมาหนามเตย ไม่บอกจะจูบโชว์คนแถวนี้เลยนะ"

"จิ๊! จริงจังไปไหมห๊ะหนามก็แค่คิดถึงคำแซวของวูฟเฉยๆ"

"แซวว่า?"

ฉันเงยหน้ามองทร็อตที่อยู่ห่างจากฉันไม่ถึงคืบอยู่อย่างขัดใจเขาที่ดึงฉันเข้าหาตัวพร้อมกับคล้องคอฉันไว้อย่างเป็นเจ้าของก้มหน้าลงมามองฉันอย่างจับผิด...คนอะไรเอาแต่ใจ!

"แซวว่าระวังตกหลุมรักทร็อต"

"หื้ม...ตกหลุมรักเนี้ยนะ?"

"ใช่ไหมล่ะ จะตกหลุมรักอีกทำไมในเมื่อรักไปแล้วอ่ะ..."

"..."

ฉันเบิกตากว้างอย่างลืมตัวเมื่อเผลอพูดคำเมื่อกี้ออกไป นี่ฉันเป็นอะไรไปว่ะเนี้ยจะพูดทุกคำที่คิดเหมือนทร็อตไม่ได้นะเฮ้ยโอ้ยยยอายๆ ทร็อตที่ตอนแรกทำหน้านิ่งอยู่ค่อยๆยิ้มออกมาทันทีที่เขาเข้าใจที่ฉันพูดเมื่อกี้

"นี่บอกรักงั้นหรอ?"

"บ้าใครพูดกัน!"

"เอาใหม่ดิ เมื่อกี้ไม่ทันตั้งใจตั้งตัวไม่ทันเนี้ย!"

"ไม่เอา เงียบไปเลยไอ้บ้า!"

"เอ้า มาหงุดหงิดกลบเกลื่อนอีก...พูดมานะหนามเตย ^^"

ฉันคว่ำปากใส่ทร็อตอย่างไม่พอใจพร้อมกับเอื้อมมือขึ้นดันหน้ามึนๆของเขาที่โน้มเข้ามาใกล้ฉันออกไปไกลทันที ไอ้บ้านี่แค่นี้ก็เขินจะตายแล้วนะยังมาทำอะไรแบบนี้อีก!

"ดูวูฟนู้น เขาลงสนามแล้วนะ!"

"อยากดูคนกำลังเขินมากกว่า ^^"

"ไอ้ทร็อต!"

"น่ารัก..."

ฉันหลับตาลงทันทีที่ทร็อตโน้มใบหน้าตัวเองลงมากระซิบคำเมื่อกี้ที่ข้างหูฉัน เขาหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะกระซับแขนตัวเองที่คล้องคอฉันเข้าไปอีกเล่นเอาตอนนี้ฉันกับทร็อตใกล้กันจนแทบจะได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน ให้ตาย!แบบนี้ทร็อตก็รู้หมดสิว่าหัวใจฉันตอนนี้มันเต้นแรงเพราะเขาขนาดไหน!? ทร็อตพาฉันเดินออกมาดูวูฟแข่งรถอยู่ข้างหน้าพร้อมกับเขาที่ยืนช้อนอยู่ข้างหลังฉันและบวางคางตัวเองไว้ที่หัวของฉันอย่างกวนไม่หาย นี่คงเพราะแอลกอฮอล์ที่เจ้าตัวกินเข้าไปด้วยใช่ไหมมันถึงทำให้ทร็อตอารมณ์ดีขนาดนี้?

บรื้นนน บรื้นนนน!!!

กรี๊ดดดด วู้!!!!

"กรี๊ดดด!!"

"เสียงดังเกินไปแล้ว"

"ก็วูฟชนะอ่ะ มันก็ดีใจสิ!"

"อืม ก็เห็นๆกันอยู่"

ฉันเหลือบตาขึ้นมองทร็อตที่ยังวางคางตัวเองไว้ที่หัวของฉันอยู่เอือมๆ หลังจากที่วูฟแข่งครบสามรอบเจ้าตัวก็เอาชนะคู่แข่งได้อย่างฉิวเฉียด และจะบอกว่าวูฟตอนแข่งนั้นโคตรจะเท่ถึงจะไม่เห็นหน้าเขาก็เถอะแต่รู้ว่าคนที่กำลังขับรถนั้นเป็นเขาก็พอ คนทั้งสนามร้องลั่นเสียงดังอย่างดีใจโดยเฉพาะผู้หญิงที่กรี๊ดกันเสียงดังไม่หยุดและยิ่งกรี๊ดดังเข้าไปอีกเมื่อวูฟลงมาจากรถ ทร็อตที่เห็นว่าวูฟจอดรถแล้วจึงกุมมือฉันเดินเข้าไปหาวูฟทันทีวูฟเดินเข้ามาหาพี่ชายตัวเองด้วยท่าทีกวนๆก่อนจะจับมือทร็อตที่ยื่นไปหาน้องตัวเองก่อนที่พวกเขาสองคนจะกระทบไหล่กันอย่างพอใจ

"เป็นไงหนามเตย ผมเท่มากเลยใช่ไหม?"

"อืม วูฟเก่งมากเลย ^^"

"555 จะเปลี่ยนใจจากไอ้ทร็อตก็บอกได้นะครับ ^^"

"วอนตีน!

ฉันกับวูฟหัวเราะทร็อตที่ว่าขึ้นแบบนั้นอย่างขำๆ วูฟหันไปยิ้มกับคนทั้งสนามอย่างพอใจก่อนจะเดินไปคุยกับคู่แข่งตัวเองเพื่อเอาของที่พวกเขาพนันกันอีกครั้ง

"หนาม! หนามช่วยพี่ด้วย!

"...ไตตั้ล?"

"ปล่อยกูดิว่ะ กูบอกแล้วไม่ใช่ไงว่าน้องกูเป็นแฟนกับทร็อตจริงๆ!"

ฉันขมวดคิ้วมองไตตั้ลที่วิ่งเข้ามาหาอย่างไม่เข้าใจ เขาสบัดตัวออกจากคนที่ตามมาและเดินเข้าไปหาฉันที่ยืนอยู่กับทร็อตพร้อมกับมองมาที่ฉันด้วยสายตาอ้อนวอนอย่างเห็นได้ชัด ไตตั้ลเอื้อมมือมาจับมือฉันไว้พร้อมกับยิ้มออกมาบางๆ

"ช่วยพี่หน่อยหนามเตย พี่ไม่รู้จะทำไงแล้ว"

"มีเรื่องอะไร?"

ทร็อตถามคนที่ตามไตตั้ลมาเสียงนิ่งพร้อมกับสายตาของเขาที่มองพวกนั้นอย่างเรียบนิ่ง พวกคนที่ตามไตตั้ลมายิ้มออกมาอย่างกวนๆก่อนจะยกมือชี้ไตตั้ลอย่างน่ากลัว

"มันแพ้พนันแล้วไม่ยอมจ่ายเงิน"

"ตั้ล..."

"ฉันไม่รู้นิว่าวูฟจะชนะ ฉันเลยลงไปนิดๆเอง"

ฉันมองไตตั้ลอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะหันกลับมามองพวกคนที่ตามเขามาอย่างหนักใจ

"แล้ว...ไตตั้ลพนันเท่าไหร่หรอคะ?"

"สองหมื่น"

"ห๊ะ!" เสียงของฉันร้องขึ้นอย่างไม่เชื่อหูก่อนที่ฉันจะหันหน้ามองไตตั้ลอีกครั้ง "มันไม่ใช่นิดหน่อยเลยนะตั้ลนั้นเงินหมื่นเลยนะ!"

"แล้วฉันจะรู้ไหมว่าไอ้วูฟจะชนะ เธอมีหมื่นไหมว่ะเอามาก่อน!"

"ฉันจะไปมีได้ไงเงินเยอะขนาดนั้น!"

"แม่งเอ้ย แค่ยืมน่ะ!"

พรึ่บ!

"มึงเป็นคนพนันเองก็รับผิดชอบเองดิ"

ฉันมองทร็อตที่ดึงฉันเข้าหาตัวเองทันทีเมื่อฉันถูกไตตั้ลตวาดใส่แบบนั้น ไตตั้ลถอนหายใจออกมาเสียงดังพร้อมกับยกมือขึ้นเสยผมอย่างหัวเสีย คือถึงฉันจะอยากช่วยแต่เงินตั้งมากขนาดนั้นฉันก็ไม่มีเช่นกัน

"ตกลงมึงคิดจะเบี้ยวพวกกูจริงๆใช่ไหมไอ้ไตตั้ล!?"

"ก็ตอนนี้กูบอกว่าก็ไม่มี พวกมึงไม่เข้าใจรึไงว่ะ?"

พลัวะ!! กรี๊ด!!

"ไตตั้ล!"

ฉันวิ่งเข้าไปหาไตตั้ลทันทีที่มันโดนหนึ่งในนั้นต่อยปากจนมันล้มลงไปกับพื้น ฉันหันหน้ากลับมามองพวกนั้นก่อนจะลุกขึ้นพร้อมกับพลักคนที่ต่อยไตตั้ลออกห่างทันทีเมื่อเขาทำท่าจะเดินเข้ามาอีก

"ทำไมต้องรุนแรงกันขนาดนี้ด้วย!?"

"ไม่ได้จะจ่ายเงินให้มันก็อย่าเสือก!"

พรึ่บ!

"อยากตายรึไงมาแตะคนของกู!?"

ทั่วทั้งสนามนิ่งเงียบไปทันทีที่เสียงเรียบนิ่งของทร็อตเอ่ยขึ้นพร้อมกับมือของเขาที่จับแขนผู้ชายตรงหน้าที่กำลังจะผลักฉันเขาผลักชายคนนั้นออกห่างทันทีพร้อมกับสบสายตากับชายตรงหน้านิ่ง ทร็อตดึงฉันให้เข้ามาหลบหลังเขาก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายประจันหน้ากับชายคนนั้นแทน ทั้งสองคนสบสายตากันนานนับนาทีจนเป็นฝ่ายนั้นที่หลบสายตาไปก่อน

"มึงก็น่าจะรู้ว่าเงินมันไม่ใช่น้อยๆ จะให้พวกกูถอยแบบนี้มันก็ใช่เรื่อง"

"งั้นมึงก็แข่งอีกสิ แข่งรถใช้หนี้"

"บ้ารึไง กูขับรถแข่งไม่เป็น!"

ไตตั้ลที่เพิ่งยืนขึ้นว่าขัดทันทีที่ทร็อตว่าแบบนั้น ทร็อตเหลือบตาไปมองไตตั้ลด้วยสายตาคมเฉียบก่อนจะหันกลับมามองคนตรงหน้าตัวเองอีกครั้ง

"หึ ให้กูแข่งกับไอ้ไตตั้ลมันคงได้ขายบ้านใช้หนี้กู"

"กูพูดตอนไหนว่าให้แข่งกับมัน" ทร็อตว่าขึ้นอีกครั้งก่อนที่เขาจะก้าวเข้าไปหาชายคนนั้นอีกครั้ง "กูท้ามึงแข่งกับกู...ถ้ามึงชนะมึงได้แสนนึงแต่ถ้ามึงแพ้มึงก็ปล่อยไอ้ไตตั้ลไปและอย่ามาเหยียบที่สนามนี้อีก"

โห....

เสียงโห่ร้องของคนทั้งสนามดังขึ้นอย่างไม่เชื่อหูไม่ต่างจากฉันที่ไม่เชื่อเหมือนกันว่าทร็อตจะพูดอะไรแบบนี้ ฉันจับแขนทร็อตไว้อย่างห้ามๆแต่ดูเจ้าตัวจะไม่สนอะไร ชายตรงหน้าทร็อตเหยียดยิ้มออกมาเหมือนได้ฟังเรื่องตลก

"มึงแข่งรถเป็นหรอวะไอ้ทร็อต วันๆกูเห็นแต่ดูรถให้น้องมึง?"

"มึงจะเอาไม่เอาตอบกูมาแค่นี้...จะบ้าน้ำลายเพื่อ?"

"..." มันหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะสบสายตากับทร็อตนิ่ง "เออ กูตกลง!"

อะไรกัน...ที่ทร็อตจะแข่งจริงๆงั้นหรอ แล้วเงินพนันมันก็ใช่จะว่าน้อยด้วยนั้นมันแสนนึงเลยนะแสนนึงแลกกับไตตั้ลที่พนันสองหมื่น ถ้าเขาแพ้ล่ะ และยิ่งกว่านั้นเรื่องอุบัติเหตอีกทร็อตก็ใช่ว่าจะดื่มไปน้อย ทำไมเขาทำอะไรไม่คิดดีๆก่อนนะ ฉันเงยหน้าสบสายตานิ่งเรียบของทร็อตที่หันกลับมามองหน้าฉันอีกครั้งก่อนที่เจ้าตัวจะโน้มใบหน้าลงมาหาพร้อมกับกดริมฝีปากตัวเองลงบนหน้าผากฉันเบาๆ ฉันเอื้อมมือขึ้นกำเสื้อทร็อตไว้พร้อมกับเงยหน้าสบสายตากับสายตาดุดันตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำเป็นห่วง ทร็อตยิ้มออกมาช้าๆพร้อมกับเอื้อมมือตัวเองขึ้นลูบหัวฉันอย่างปลอบประโลม

"ไม่ต้องห่วงหรอก...เชื่อใจฉันก็พอ"