Chapter 4
1179 Words
“Wala na ba sila?” tanong ko kay sawyer na nasa tabi ko habang nagtatago kaming dalawa sa may stall malapit sa parking lot.
Tinignan ni sawyer mabuti ang paligid
“Wala na, hindi na nila tayo masusundan kahit na sila pa pinakamagaling na bodyguard sa korea ay natatakasan ko pa rin sila. Ha Ha Ha! Pati yung mga guard sa mall hinahanap din tayo kaya wag kang papahalata” sabi niya sa akin, “Buti hindi nila tayo nasundan ano?” dagdag pa niya
“Masaya ka na?! Masaya ka na kasi mawawalan na ako ng trabaho!” galit na sabi ko sa kanya at nagtinginan sa amin ang mga tao
“Sorry, sorry na.. Pasensya na at dinamay pa kita sa kagaguhan kong to eh ang gusto ko lang naman ay makapamasyal sa bansa mo” sabi niya sa akin
“Wala na! Wala na akong magagawa o ikaw man! Nangyari na ang lahat! Tatawagan ko muna si Max, and don’t you dare na pigilan ako!” sabi ko bago ko kinuha ang cellphone ko sa wallet ko at dinail ang phone number ni max.
/Ringing…./
On going call…
“Hello? Eli! Anong nangyayari? Bakit wala nang stock ang store? Ninakawan ba tayo? Sino kasama mo?” sunod sunod niyang tanong sa akin
“Ah, kasi maxinne—“
“Who’s that? Is that Elizabeth? Give me the phone” narinig ko ang boses ng manager namin
“Ma’am! Sorry po!” agad kong sinabi bago pa man magsalita ang manager
“Elizabeth, you’re fired!”
“H-ha?! Ma’am bakit naman po? Sobra pa nga po sa quota ang nabenta ko ngayong araw eh” paliwanag ko
“Ang daming nangyari ngayong araw, elizabeth. Mas makabubuti na rin ito” sabi niya bago niya ibaba ang telepono
Call ended…
“Hello? Ma’am!”
“What happened?”
“You happened! Hindi ko na alam gagawin ko ngayon…”
Napabuntong hininga na lang ako at tinitigan si sawyer
“Anong balak mo?” tanong ko sa kanya
“Uh.. napagisipan mo na yung offer ko sayo?” sabi niya at nakangiwi
“Hays! Oo na! Tinatanggap ko na dahil wala na rin akong magagawa talaga..” sabi ko sa kanya
---
SAWYER SCOTT's POV
My name is Sawyer, Sawyer Scott. 24 years old Korean-American Singer and Actor, sikat sa buong mundo. I may look serious pero deep inside I’m a baby Ha Ha Ha!
I grew up with my mom while my dad do all the work, Mom ko is Korean while my Dad is a American and a businessman. Child star ako dahil my mom pushes me to do what she really wanted noon pa man kaya I’m here infront of everybody.
Why am I here is the real question..
"Ajusshi! Naneun pillipinleul machil" -Sawyer
(trns: Manager! Gusto kong mag bakasyon sa pilipinas)
"mueos? wae? dangsin-eun soyeoeul jojeol! ulileul suyonghajiman dangsin-eun munjeeobs-i dasi yeogieseo hwag-in!" -Manager
(trns: ano? bakit? Umayos ka sawyer! pagbibigyan kita pero siguraduhin mo lang na uuwi ka dito na walang issue!)
"ani! naneun geogi hwagsinhabnida." -ako
(Trns: Hindi po! Sigurado ako doon.)
‘yan ang last na usap naming ng manager ko noong nasa korea palang ako, bakit nga ba gusto ko dito magbakasyon sa pilipinas? I just feel like it kahit sa dinami dami ng bansa na pwedeng puntahan ay dito ko naisipan pumunta.
Sa oras na ito ay nakasakay ako sa van kasama ang tatlo kong bodyguard papunta sa condo ko dahil kakarating lang naming dito sa pilipinas
"geunyang gidalyeo! alaelo. naneun eumsig-eul sal" sabi ko sa mga bodyguards ko at driver kahit na parang wala naman atang mabibilhan dito dahil middle of the night na
(trns: teka lang! Pababa. Bibili lang ako ng pagkain)
----
AN
The Korean translation is from google, please bare with me! Masyado akong naging extra. Lmao!
----
"Ok, just make it quick" sabi ng isa kong bodyguard. Isa sa pinakamagaling na bodyguard sa korea
"I'll guide him" Bodyguard ko na isa
Lumabas kaming tatlo ng van, nakasuot ako ng jacket na may hoodie, facemask at cap Lumabas ako ng van na nakahoodie at mayroon pang cap sa ulo para hindi ako makilala.
Habang naglalakad kami papunta sa isang lapit na convenient store ay bigla akong kumaripas ng takbo papaalis sa tabi nilang dalawa. Bahala na kung saan ako mapadpad ng paa ko basta wag lang kasama ng dalawang yan!
“HEY!” bodyguard 1
“s**t! CHASE HIM!” bodyguard 2
Napadpad ako sa isang street na wala masyadong tao at medyo madilim. Kahit I have zero chance of seeing people here kailangan ko pa rin manghingi ng tulong. Tumingin tingin ako sa paligid alas! May nakita akong naglalakad na babae.
"Pst! Hey!" tawag ko sa babaeng naglalakad
Hindi niya ako nililingon pero binilisan niya ang lakad niya
"Miss! Wait up!"
“Miss!”
“Hey!”
Tawag ko sa kanya at hinabol ko siya, pero nagulat ako sa sinigaw niya.
"Wala akong peraaaaa!!!" sigaw niya
“What?!” bulong ko sa sarili ko
Nahabol ko na siya at hinablot siya sa kanyang braso
“Miss, Please help me..” Pakiusap ko sa kanya habang nakahawak ako sa kanyang braso
Tumingin siya sa akin at ganun din ako sa kanya, naghahabol kami ng hininga namin dahil sa tinakbo namin kanina. She’s pretty, her face is unique and I was hypnotized by her stare.
“W-wala kang makukuha sa akin, pakiusap wala akong pera”
“Wala pa akong sweldo, kuya”
“Wag mo akong patayin, marami pa akong gustong gawin sa buhay ko, kuya! Mahirap lang po kami. Pakiusap.”
She begged na para bang akala niya’y kukunin ko ang kanyang mga gamit.
“I won’t kill you or take your money, basta tulungan mo ako o kaya naman ay itago mo nalang ako, please I’m begging you” sabi ko sa kanya
“Ayoko! Baka mapahamak pa ako dahil sayo!” sagot naman niya sa akin
“Please! Babayaran kita!” pinipilit niya ako at hinihila niya rin ako. “Omo! They’re coming! Let’s go!”
Pagtingin ko sa likod ay nakita na nila kami ng dalawa kong bodyguard kaya naman ay hinila ko siya habang hawak ang braso niya, hinawakan naman niya ang kamay ko at sabay kaming tumakbo papatakas sa dalawang bodyguards ko.
Dinala niya ako sa apartment niya, maliit lang iyon at mukhang sakto siya lang ang nakatira doon.
I offered her na maging tour guide ko and syempre may bayad, she accepted it afterwards dahil sa nangyaring gulo sa mall at sa store na pinapasukan niya. I know it’s my fault kaya natanggal na siya sa trabaho niya.
Bonus na nakilala ko siya dahil I will get to know her more, maganda naman siya and she’s the type of a lady na hindi agad agad na mafafall sa katulad ko. She’s hard to get kaya she seems interesting.
---
Elizabeth's POV
Sa ngayon ay nasa kotse kami ni sawyer, nagdidrive siya at ako naman ay nasa passenger seat. Ilang minuto na din kami bumabyahe at ni isa sa amin ay walang nagsasalita.
“Mamasyal tayo! Gusto kong pumunta sa luneta park! Maganda ba doon kahit gabi?”
“Gabi? Maganda naman doon kahit umaga, hapon o gabi ka pumunta eh.” Sabi ko at tumingin nalang sa bintana
“Alright, Alright. Ha Ha”
“Bakit mo pala alam doon? Mostly sa boracay agad gusto pumunta ng ibang foreign”
“Well, I think its romantic there”
“Psh.”
“Wag ka na magalit, babawi nalang ako sayo”
“Bahala ka dyan”
Pabebe ka girl?!
Natawa nalang siya at patuloy na nagdrive papunta sa destinasyon namin.
He’s really interesting, napakadown to earth niya at humble! Parang its good to be true na mayroon akong kasama na katulad niyang sikat na sikat sa buong mundo na kahit saan siya magpunta ay hindi imposible nawalang makakilala sa kanya.
Sana lang talaga na hindi lumala itong nangyari na sa aming dalawa.
- Writer
