Pumatak ang luha ko. Napaawang ang bibig niya nang makita ang isang butil ng luhang nakatakas mula sa mata ko.
"Ayesha.."
"I-I'm sorry.."
Tila lalo itong na-frustrate nang makita akong umiiyak dahil sa mga sinabi niya. "A-ayesha.."
"I'm sorry..gusto lang naman kitang tulungan eh. I want to repay the kindness you've shown me." Nag-uunahan sa pagpatak ang mga luha ko.
He stared at my face, his eyes in shock and his mouth half open. Hindi siya makapaniwalang napaiyak niya ako.
"A-ayesha don't cry..oh God, please don't cry." Hindi nito malaman kung hahawakan ba niya ako o panonoorin habang umiiyak.
Hindi naman ako nasaktan sa mga sinabi niya eh. Hindi man lang nga ako natinag sa lahat ng sinabi niya. It's as if what I feel is a tough barrier, hindi na nagigiba sa mga sinasabi niya. Desi
